12 جام در 7 سال؛ این تیم بایرن مونیخ ایران است

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی ایلنا، تیم فوتبال پرسپولیس روز گذشته موفق شد قهرمانی جام حذفی را هم با شکست دادن استقلال در دیدار فینال بالای سر ببرد و به واسطه قهرمانی در هر دو تورنمنت لیگ برتر و جام حذفی، طبق قوانین سازمان لیگ، قهرمان سوپرجام فوتبال ایران هم به صورت اتوماتیک به این تیم تعلق پیدا کند.

فتح این سه گانه پس از پشت سر گذاشتن یک فصل پر فراز و نشیب برای قرمزها شیرین ترین پایان ممکن بود، پایانی که تا چند ماه قبل شاید خوش‌بین‌ترین هوادار پرسپولیس هم فکرش را نمی‌کرد برای این تیم رقم بخورد، کما اینکه در میانه فصل و کمرکش مسابقات لیگ برتر به خاطر نتایج پر افت و خیز این تیم حتی صحبت از جدایی یحیی گل ‌محمدی و برکناری او مطرح بود و حالا این سرمربی دست بالا را در مذاکره برای ماندن در پرسپولیس دارد.

افتخارات این فصل پرسپولیس البته اتفاق جدیدی برای این تیم، بازیکنان و هوادارانش در سال‌های اخیر نیست و عملکرد سرخپوشان پایتخت در این فصل به قدری خوب و روشن بوده که به نوعی می‌توان گفت آنها به بالای سر بردن جام عادت کرده‌اند. 6 قهرمانی لیگ، 2 قهرمانی جام حذفی و 4 قهرمانی در سوپرجام به معنای فتح 12 جام در طول تنها 7 سال است که رکوردی بی نظیر برای این تیم در این دهه محسوب می‌شود و شاید تا سال‌ها دیگر شاهد تکرار آن از سوی خود پرسپولیس و سایر تیم‌ها نباشیم. دوره پرافتخاری که شاید تنها در لیگ‌هایی مثل فرانسه و آلمان که یک تیم با اختلاف فاحش نسبت به سایرین همیشه قدرت مطلق را در اختیار دارد دیده باشیم. به این بهانه به مرور دوره پرافتخار پرسپولیس و شکل گرفتن آن می‌پردازیم:

عصرجدید با ورود برانکو

برانکو ایوانکوویچ که ایران و نیمکت تیم ملی را با ناکامی و وجهه منفی ترک کرده بود بازهم به ایران برگشت و این بار روی نیمکت سرخپوشان پایتخت نشست. سرخپوشان بعد از قهرمانی دراماتیک با افشین قطبی در لیگ هفتم دیگر نه رنگ جام را دیده بودند و نه حتی تیمی مقتدر و مدعی در لیگ برتر محسوب می‌شدند و نتایجی بعضاً از سوی این تیم دیده می‌شد که با ناراحتی و سرخوردگی هواداران این تیم همراه بود. حضور افرادی مثل افشین پیروانی، حمید استیلی و حمید درخشان روی نیمکت سرخپوشان حاصلی برای این تیم به همراه نداشت و در این سال‌ها نه تنها رنگ جام و حتی حضور در کورس را ندیدند، که شکست در 4 دربی پیاپی هم فاز جدیدی از ناکامی سرخپوشان در آن سال‌ها بود. تغییر روش و روی آوردن به سرمربی موفق و کارنامه دار خارجی در کنار جذب همه ستاره‌های ملی‌پوش لیگ برتر در دوره رویانیان و بستن یک تیم کهکشانی هم حاصلی به همراه نداشت و نتیجه‌اش ناکامی مطلق بود. این شرایط ادامه داشت تا نیمه دوم فصل چهاردهم که برانکو به ایران آمد و البته نتایج قابل قبولی در چند هفته حضورش رو نیمکت این تیم کسب نکرد ولی به هواداران این تیم وعده داد تیم قدرتمندی خواهد ساخت. اتفاقی که فصل بعدش و در لیگ پانزدهم شکل گرفت ولی ضعف‌های آشکار تیم در خط دفاع و دروازه مانع قهرمانی سرخ‌ها در لیگ پانزدهم شد و استقلال خوزستان در هفته آخر قافیه را برد و یک  فصل خوب و پرتلاش برای قرمزها با ناکامی همراه بود. ناکامی‌ای که البته سرافرازانه بود.

از لیگ شانزدهم بود که با جذب نفراتی مثل بیرانوند، جلال حسینی، وحید امیری و... عصر جدیدی در پرسپولیس رقم خورد و این تیم دوره طلایی خودش را آغاز کرد، قهرمانی در لیگ شانزدهم و نتایج خوب در آسیا و کسب برد پر گل در دربی بخشی از افتخارات آن فصل پرسپولیس بود و بعد از آن برانکو بازهم قهرمانی لیگ و صعود به آسیا را تجربه کرد و در شرایطی که استقلال با شفر جام حذفی را بالای سر برده بود، عدم حضور این تیم در سوپرجام باعث شد سرخپوشان اولین سوپرجام خودشان را به دست بیاورند.

فصل بعد هم پرسپولیس برای سومین بار پیاپی با برانکو قهرمان شد و این پایان حضور او در ایران و جنگ های مداومش با کی‌روش بود.

دوره گذار کالدرون و شروع دوباره با یحیی

بعد از برانکو جذب سرمربی جانشین برای او کار سختی بود، پرسپولیسی‌ها بعد از مذاکره با گزینه های مختلف به کالدرون آرژانتینی روی آوردند. مربی موفقی که البته سبک بازی مورد علاقه هواداران پرسپولیس را ارائه نمی‌داد و سایه سنگین برانکو هم بالای سرش بود و همین شد که کمی بعد از استراماچونی او هم قید ادامه حضور در ایران را بزند و پرسپولیس ناچار به دم دستی ترین گزینه مناسب روی آورد، یحیی گل‌محمدی که چند فصل با ذوب آهن و پدیده نتایج خیلی خوبی کسب کرده بود و البته جدا کردنش از تیم مشهدی کار سخت و پردردسری بود. یحیی به پرسپولیس آمد و مسیر برانکو را ادامه داد، او هم قهرمانی در لیگ برتر برای سرخپوشان به ارمغان آورد و او هم با پرسپولیس به فینال آسیا رسید و در دیدار پایانی ناکام بود ولی در درو کردن جام‌های داخلی کمی از برانکو نداشت و حالا طبق آمار از او هم جلو زده است.

در این میان تنها فصل گذشته بود که استقلال با فرهاد مجیدی در مسیر قهرمانی های قرمزپوشان فاصله انداخت و حالا امسال دوباره شاهد درخشش و اوج‌گیری پرسپولیس بودیم. تیمی که فصل سختی پشت سر گذاشت و مشکلات زیادی به همراه داشت که پارگی رباط صلیبی عیسی آل کثیر و امتناع طولانی مدت او از عمل جراحی در کنار دیر اضافه شدن و بدموقع جدا شدن لوکادیا از جمله آن بود. پرسپولیس در مقطعی از فصل نتایجش دچار افت شده بود ولی تغییر سبک به موقع یحیی گل‌محمدی فاصله 7 امتیازی با سپاهان در صدر جدول را پر کرد و این تیم را به قهرمانی در لیگ رساند و در جام حذفی هم با عبور از سد سپاهان و استقلال در مسیری دشوار به قهرمانی رسید و چهارمین سوپرجام را هم به واسطه آن بالای سر برد.

12 قهرمانی در 7 سال

6 قهرمانی در لیگ برتر، 2 قهرمانی در جام حذفی و 4 قهرمانی در سوپرجام افتخارات پرسپولیس در طول تنها 7 فصل است. دوره پرافتخاری که باید دو صعود به فینال لیگ قهرمانان آسیا را هم به آن اضافه کرد. مشخص نیست آینده پرسپولیس بعد از این فصل رویایی چه خواهد شد. ماندن یا رفتن گل محمدی که به نظر می‌رسد در پرسپولیس اشباع شده و ترجیح می‌دهد در فوق العاده ترین شرایط ممکن با این تیم خداحافظی کند از یک سو و حفظ ستاره‌ها و البته تقویت تیم که مشکل بزرگ پیش روی مدیریت تیم است از سوی دیگر موانع ادامه موفقیت سرخپوشان در ادامه راه است. ماندن در این شرایط ماموریت دشواری برای پرسپولیس در ادامه مسیرش خواهد بود و باید دید مدیریت چه ترفندی برای آن خواهد داشت ولی به هر صورت حتی اگر از فصل آینده شاهد سقوط آزاد پرسپولیس هم باشیم بازهم این دوره درخشان در تاریخ باشگاه و فوتبال ایران به ثبت رسیده و همواره از این 7 سال رویایی برای قرمزهای پایتخت به نیکی یاد می‌شود.