طرح جنجالی مالک تراکتور برای نقل و انتقالات تابستانی

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی ایلنا، افزایش بی‌رویه و بی اصول قیمت بازیکنان چالشی دردسرساز برای باشگاه‌ها شده است. اتفاقی که اکنون در یک اقتصاد قابل بررسی می‌تواند آنها را به کام ورشکستگی و نابودی بکشاند.

طی سالیان اخیر همواره فوتبال ایران با مشکلات مالی اساسی مواجه بوده و تیم‌ها غالبا در همان میانه‌ راه با بدهی به بازیکنان و تهدید اعتصاب آنها روبرو بوده‌اند و به جز چند باشگاه صنعتی و پرهوادار باقی تیم‌ها به سختی لیگ را به پایان رسانده‌اند. این موضوع حتی گریبان دو باشگاه پرسپولیس و استقلال را نیز به شدت گرفته و شاهد اعتصاب، اعتراض و حتی نامه رسمی برای تعیین تکلیف هستیم. افزایش قیمت بی‌رویه بازیکنان از یک سو و عدم برخورداری از یک درآمد معین و مشخص و البته هم تراز با بدهی‌ها و هزینه‌ها از سوی دیگر باشگاه‌ها را برای یک رقابت فوتبالی به دردسر انداخته است.

همین فصل جاری شاهد قیمت‌های نجومی و عجیب برای پرداختی به بازیکنان بوده‌ایم و این در حالیست که خیلی از این باشگاه‌ها در ابتدای فصل با بودجه‌هایی پایین‌تر و محدود گام به رقابت‌ها گذاشته‌اند. اما بازار داغ نقل و انتقالاتی و فشار هواداری و بازارگرمی‌ها آنها را در نهایت ترغیب به پذیرش خواسته‌های بازیکنان برای دریافتی بیشتر کرده و در ادامه مسیر برای بودجه و هزینه به مشکل برمی‌خورند.

اکنون اما زنوزی مالک باشگاه تراکتور که طی سالیان اخیر یکی از پرهوادارترین تیم‌های لیگ را در اختیار گرفته و در این فصل با برنامه‌ریزی مناسب، روند رو به رشدی را دنبال کرده‌اند، برای مهار تورم بازار نقل و انتقالاتی طرح ویژه‌ای را به فدراسیون فوتبال ارائه کرده تا با بررسی لازم شرایط اجرایی را پیدا کند.

مالک باشگاه تراکتور با اشاره به افزایش بی‌رویه قیمت بازیکنان ایرانی در این طرح خواستار افزایش سهمیه بازیکنان خارجی در تیم‌ها شده است. در حال حاضر سهمیه بازیکنان خارجی برای فوتبال ایران سه بعلاوه یک است؛ یعنی یک بازیکن آسیایی و سه بازیکن خارج از آسیا قادر خواهند بود با توجه به ملاک و ارزیابی‌هایی که اعلام شده، توسط هر تیم در اختیار گرفته شود.

زنوزی اما در این نامه با اشاره به افزایش سرسام‌آور قیمت بازیکن ایرانی خواستار این شده تا سهمیه بازیکنان خارجی افزایش یافته تا تیم‌ها وارد بازارگرمی و هزینه‌های اضافه‌تر از عرف نشده و بتوانند شرایط مذاکره بهتری نیز پیش رو داشته باشند.

در صورت قبول این طرح، مسیر مذاکره بهتری پیش روی مدیران خواهد بود تا در صورت بازارگرمی یا قیمت غیرمتعارف بازیکن ایرانی، به دنبال این باشند تا بازیکنی خارج با همان کیفیت و قیمت مناسب‌تری‌ را به قیمت بگیرند. در حال حاضر البته در لیگ برتر ایران نیز بازیکنانی از رنج قیمتی ۷۰ هزار دلار تا یک میلیون دلار حضور دارند. باشگاه‌های در سطح رقابتی پایین‌تر معمولا با ارزیابی بازیکنان خارجی با قیمت رنج بین ۷۰ تا ۱۵۰ هزار دلار به طور مثال قادر خواهند بود بین ۴ تا ۱۰ میلیارد هزینه جذب آنها در نظر بگیرند. در صورتی که قیمت بازیکنان ایرانی در بازاری عجیب از کف ۶ میلیارد به بالا ارزیابی می‌شود.

این طرح جذب هفت بازیکن خارجی البته یک اهرم فشار روی بازیکنان داخلی نیز محسوب می‌شود تا مدیران باشگاه‌ها بتوانند در صورت عدم توافق لازم برای قیمتی که در نهایت طبق بودجه باشگاه در نظر گرفته‌اند، مذاکره را پایان داده و به دنبال بازیکنی هم تراز از بازار خارجی باشند و با بازارگرمی و خواسته‌های بعضا نامعقول پیش نروند.

اما این طرح در نهایت هم کاستی‌ها و مشکلات خاص خود را نیز خواهد داشت. غیر قابل پیش‌بینی بودن قیمت ارز و افزایش بی‌رویه آن از یک سوی که به طور مثال بیشتر باشگاه‌هایی که اکنون بازیکن خارجی در اختیار دارند، لیگ را در شرایطی با جذب این نفرات استارت زده بودند که دلار در آن مقطع در کانال بین ۲۱ هزار تومان تا ۳۰ هزار تومان قرار داشت و اکنون در روزهای پایانی لیگ این عدد به بیش از ۵۰ هزار تومن یعنی دو برابر ابتدای فصل رسیده است.

از سوی دیگر باید این موضوع را در نظر گرفت که تمامی تیم‌های لیگ برتر قادر نخواهند بود سهمیه نفرات خارجی خود را تکمیل و جذب کنند؛ همین حال هم باشگاه‌های انگشت شماری هستند که با سود بردن از این قانون ۳+۱ سهمیه نفرات خارجی، لیست خود را تکمیل کرده و باشگاه‌های زیادی هستند که هیچ بازیکن خارجی در اختیار ندارند.