چرا آرژانتین-فرانسه بهترین فینال تاریخ جام‌جهانی بود؟

به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، جام جهانی قطر با همه خوبی‌ها و بدی‌هایش به پایان رسید. در دیدار نهایی اما یک رویای شیرین رنگ واقعیت پیدا کرد و مسی افسانه‌ای به اولین جام جهانی دوران حرفه‌ای خود رسید. این فینال اما همه چیز داشت. یک فینال کلاسیک و جدال دو قاره با دو فلسفه فوتبالی متفاوت، یک دیدار نهایی همه‌چیز تمام به دوست داران فوتبال تقدیم کرد. در این گزارش با بیان یازده دلیل ثابت می‌کنیم که چرا فینال لوسیل، بین فرانسه و آرژانتین، بهترین بازی فینال تاریخ جام‌های جهانی بود.

غیر قابل پیش‌بینی بودن

زمانی که تکلیف دو فینالیست مشخص شد، هیچ فردی یک تیم را از پیش برنده یا بازنده نداشت؛ روی کاغذ همه فاکتورها برابر بود و نوید یک بازی جذاب و غیرقابل پیش‌بینی را می‌داد. برخلاف 2018روسیه که کرواسی به دنبال شگفتی می‌گشت و همه فرانسه را از پیش قهرمان می‌دانستند، در فینال 2022 هر دو تیم از شانس برابری برخوردار بودند.

تعویض‌ها عجیب و سورپرایز کننده فرانسه

در دقایق پایانی نیمه اول، دشان، سرمربی خروس‌ها، دست به اقدامی عجیب زد و دو بازیکن ستاره و با تجربه تیمش را تغییر داد؛ دو بازیکن جوان به نام‌های کولو موآنی و مارکوس تورام، جایگزین الیویر ژیرو و عثمان دمبله شدند. تعویض‌هایی بسیار شوک کننده و غیر منتظره از سوی دشان که همه را متعجب کرد. البته در ادامه سورپرایز اصلی با بازی خوب این دو بازیکن جوان اتفاق افتاد و خیلی بیشتر از چیزی که فکرش را می‌کردیم موآنی و تورام درخشیدند.

عملکرده درخشان دو فوق‌ستاره بازی

قبل از شروع فینال، همه صحبت‌ها درباره رقابت مسی و امباپه، دو ستاره باشگاه پاریس سن‌ژرمن در لوسیل بود. خیلی کم پیش آمده است که دو ستاره در فینال مقابل هم قرار بگیرند و هر دو بدرخشند؛ اما فینال جام بیست و دومم این سنت را شکست و درخششی خارج از وصف از سوی امباپه جوان و مسی افسانه‌ای شاهد بودیم. هر دو تمام توان خود را گذاشتند تا تیم کشورشان را سربلند از بازی خارج کنند. مسی دو گل به ثمر رساند و امباپه نیز به دومین بازیکن تاریخ تبدیل شد که در فینال جام جهانی هتریک می‌کند.

درخشش دور از انتظار بازیکنان مکمل

همه چیز به ستاره تیم‌ها بستگی ندارد؛ ولی معمولا افتخارات و موفقیت‌ها را به نام ستاره‌ها می‌نویسند. فینال قطر، این قانون نانوشته را نیز تمام کرد. بازیکنان کم‌تر شناخته شده دو تیم، در فینال عملکردی درخشانی داشتند و پا به پا با فوق‌ستاره‌ها همراهی کردند. به عنوان مثال، الکسیس مک‌آلیستر، هافبک تیم برایتون، بعد از پشت سر گذاشتن یک تورنمنت موفق، در فینال هم بین بازیکنان برتر تیمش حضور داشت و عملکردی فراتر از حد انتظار به نمایش گذاشت.

گل دوم جنون‌آمیز آرژانتینی‌ها

در صحنه گل دوم، همان چیزی را دیدیم که آلبی‌سلسته از اولین روزهای درخشش مسی، تمرین کرده بود؛ توپ را به مسی پاس دهید! یک پاس اشتباه از مدافع فرانسه، اوپامکانو، آرژانتین را در موقعیت ضد حمله قرار می‌دهد، توپ به مسی می‌رسد، لئو با یک پاس دقیق و حساب شده آلوارز جوان را راه می‌اندازد و در آخر دی‌ماریا دومین گل آرژانتین در فینال را به ثمر می‌رساند. یک ضدحمله مرگبار و جنون آمیز، با بازی تمام نقش‌های اصلی.

گل دوم دیدنی امباپه

به فاصله یک دقیقه از پنالتی حساسی که تبدیل به گل کرده بود، امباپه روی یک پاس بلند، توپ را با ضربه سر به هم‌تیمی خود می‌رساند و خودش از پشت دفاع آرژانتین فرار می‌کند، توپ دوباره برای کیلیان ارسال می‌شود و فوق‌ستاره فرانسوی، با یک والی سرضرب و حساب شده، دومین گل فینال را به بهترین شکل ممکن وارد دروازه آلبی‌سلسته بدون تمرکز آن دقایق می‌کند.

اوقات اضافه نفس‌گیر

بعد از تساوی دو-دو در نود دقیقه، در دومین نیمه از وقت‌های اضافی، لیونل مسی روی ریباند شوت لاتورا مارتینز، برای سومین بار دروازه هوگو لوریس را باز می‌کند تا دوباره این آلبی‌سلسته باشد که در آستانه قهرمانی قرار می‌گیرد. بعد از گذشت ده دقیقه از گل دقیقه 108 لئو، امباپه دوباره برای فرانسوی‌ها پشت ضربه پنالتی قرار می‌گیرد و با به تور نشاندن پنالتی، در دقیقه 118 بازی را باز به تساوی می‌کشاند. این پایان دراما در اوقات اضافه نبود؛ یک پاس پشت دفاع، بازهم آرژانتینی‌ها را به دردسر انداخت و اگر کولو موآنی کمی با دقت‌تر به توپ ضربه می‌زد، تکلیف قهرمان جهان در دقیقه 123 مشخص می‌شد؛ اما با سیو بی‌نظیر امیلیانو مارتینز روی این توپ، هیجان در اوج باقی ماند.

باز هم اشک‌ و لبخند

این دیدار به نوبه خود کلی اشک و گریه داشت؛ به خصوص از سوی آبی و سفید پوشان. آرژانتینی‌ها بعد از گل دوم و گل سوم خود، صحناتی به شدت احساسی را روی پرده نمایش بردند؛ ابتدا دی‌ماریا بعد از به ثمر رساندن گل دوم گریه کرد و سپس مسی افسانه‌ای بعد از زدن گل سوم در اوقات اضافه اشک شوق ریخت تا دراما در این بازی، همچون فیلم‌های دراماتیک هالیوودی، کارزار اشک شوق باشد.

تعیین قهرمان با ضربات پنالتی

بعد از برنده نداشتن و رضایت به تساوی سه-سه، دو تیم به ضیافت پنالتی‌ها رفتند. جایی که برای هر فوتبال دوستی، بدون توجه به تیمی که طرفدار آن است، همواره هیجان و جذابیت خاصی دارد. این فینال یکی از بهترین و رضایت بخش‌ترین بازی‌های ممکن برای رسیدن به ضربات پنالتی بود و هر دو تیم هم عملکرد جالبی در این ضیافت مرگ و زندگی داشتند.

بازی بدون درگیری با کمک‌داور ویدئویی

این بازی روح فوتبال را در خود حفظ کرد. گویی با این بازی برگشته‌ایم به دوران بدون وی‌ای‌آر؛ زمانی که فوتبال جذابیتی بسیار بیشتر داشت و در هر صحنه دوربین‌ها نظر نمی‌دادند. این بازی از جهت نداشتن صحنه بحث برانگیز که پای کمک داور ویدئویی را به فینال باز کند نیز بعد مدت‌ها لحظاتی خوش و فوتبالی خالص را برای دوست داران بازی زیبا به نمایش گذاشت.

دیدن تصویر لیونل مسی با جام جهانی

این فینال که به احتمال زیاد آخرین حضور لئو افسانه‌ای در جام جهانی بود، به یک حسرت و رویای دیرینه پایان داد؛ مسی قهرمان جهان شد و تنها جای خالی دوران ورزشی خود را کامل کرد. این بازی حتی از جهت قهرمانی بازیکن بزرگی مثل مسی هم جذابیت داشت.

گزارش: کیا صادری