انتظارات از الرکراکی؛ یک مأموریت بزرگ و دشوار

به گزارش ایلنا، یک سال قبل وقتی وحید هلیلهودزیچ سرمربی وقت مراکش با وجود کارنامه قابل قبول روی نیمکت مراکش کنار رفت و ولید الرکراکی کم نام و نشان روی نیمکت مغربی‌ها نشست، هیچکس تصور نمی‌کرد که الرکراکی بتواند کلونی پرحاشیه و از هم گسیخته مغربی‌ها را بدل به یک تیم متحد کند. الرکراکی از آن دست مراکشی‌هایی بود که در قلب اروپا و فرانسه به دنیا آمده بود اما سال‌ها پیراهن تیم ملی مراکش را بر تن کرد. با وجود این رزومه لاغر و بدون دستاورد او برای نشستن روی نیمکت مراکش بسیار ناچیز بود اما فدراسیون فوتبال این کشور ترجیح داد تا الرکراکی جای هلیلهودزیچ سرشانس را بگیرد که در سرشاخ دائمی با ستاره‌های بزرگ مراکش نظیر حکیم زیاش قرار داشت. مهم‌ترین برنامه الرکراکی در مغرب در فاصله کوتاه تا جام جهانی بازگرداندن اتحاد و تیم‌سازی بود که با بازگشت ستاره‌های مغضوبی چون زیاچ انجام شد.

مغرب با الرکراکی ابتدا در گروهی که بلژیک پرستاره و کرواسی نایب قهرمان جهان حضور داشتند، با 7 امتیاز به‌عنوان صدرنشین صعود کرد و سپس در یک نمایش قهرمانانه برابر اسپانیای مدعی در یک‌هشتم پیروز شد تا با شایستگی گام به مرحله بعد بگذارد. الرکراکی حالا قهرمان مراکش است؛ مردی که از هیچ برای مغربی‌ها همه چیز ساخت. پرتاب سرمربی موفق و بی‌ادعای مراکش به آسمان پاداش کوچکی برای مردی بود که بدون هیاهو از مراکش یک تیم مهارناپذیر ساخت؛ یک قدردانی حقیقی از یک قهرمان واقعی. ولید تا همین جای کار هم مأموریت خود را به نحو احسن انجام داده اما مغربی‌ها حالا از او می‌خواهند تاریخ را ورق بزند؛ یک مأموریت بزرگ و دشوار.