کیروش - رحمتی؛ کدورتی 10 ساله و حسرتی ابدی
سرمربی تیم ملی امروز به کدورتی 10 ساله با یکی از شاگردان سابقش پایان داد.
به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، امروز تمرین تیم ملی شاهد یک اتفاق ویژه بود، اتفاقی که نشان از یک رفع کدورت 10 ساله داشت و توجهات را به شدت به خودش جلب کرد. ماجرا به حضور مهدی رحمتی در تمرین و برخورد گرم میان او و کارلوس کیروش داشت. آغوش و لبخندی که اگر خیلی زودتر از اینها شکل گرفته بود میتوانست مانع از شکل گیری حسرت تجربه جام جهانی برای یکی از استعدادهای خاص گلری تاریخ فوتبال ایران باشد.
رحمتی که این روزها گرد پیری بر شقیقههایش نشسته و این موضوع سوژه اشاره و طنز کیروش هم شد، دیگر فوتبالیست نیست و در قامت سرمربی مشغول سرو کله زدن با شاگردانش در آلومینیوم اراک است. تیمی قابل توجه و قابل احترام که با توجه به بضائتش خوب نتیجه گرفته و نشان از تولد یک مربی آینده دار احتمالی در ادامه راه برای فوتبال ایران دارد.
10 سال قبل در چنین روزهایی اما وضعیت متفاوت بود. کیروش دیسیپلینی وارد فوتبال ایران کرده بود که در نسل بازیکن سالارانه آن زمان نا آشنا و غیر قابل پذیرش بود و آتش این نظم آفرینی در آن مقطع یقه چند نفری را گرفت که رحمتی یکی از شاخصترینهایش بود.
اختلافی که در آن مقطع میان رحمتی و نکونام شکل گرفت و حتی با وساطت و پادرمیانی امیر قلعهنویی (سرمربی وقت استقلال که هم نکونام و هم رحمتی در آن مقطع بازیکنش بودند) هم رفع نشد و منجر به کدورتی میان قلعه نویی و نکونام شد که ظاهراً همچنان ادامه دارد.
رحمتی در تصمیمی غیر منتظره اعلام کرد دیگر برای تیم ملی بازی نمیکند. وی که در جریان مسابقات مقدماتی جام جهانی 2014 اردوی تیم ملی را ترک کرده بود، با انتشار متنی گفت که فعلا نمی خواهد در تیم ملی بازی کند. اقدامی که باعث شد او از فهرست جام جهانی خط بخورد. هرچند این تصمیم برای کیروش و تیم ملی هزینه داشت و پر کردن جای رحمتی کار سادهای نبود ولی این خطر را به جان خرید تا نظم و اقتدارش زیر سوال نرود. بعد از ان نه عذرخواهی کتبی و شفاهی رحمتی باعث شد کیروش کوتاه بیاید نه پادرمیانی بزرگان فوتبال ایران. نتیجهاش این شد که رحمان احمدی در مقدماتی جام جهانی حافظ قفس توری تیم ملی شد و عملکرد درخشانش مقابل کره جنوبی تیم ما را راهی جام جهانی کرد و در ادامه علیرضا حقیقی مقابل آرژانتین و نیجریه و بوسنی گلر شماره یک تیم ملی شد.
کیروش در ادامه قول داده بود که اگر بعد از جام جهانی، در جام ملتهای 2015 روی نیمکت تیم ملی باشد رحمتی را دعوت میکند ولی این اتفاق دیگر هرگز رخ نداد. رحمتی پیر و پیرتر شد و عصر بیرانوند در تیم ملی آغاز شد و تا امروز ادامه دارد و نتیجه اختلافی در گذشته، ماندن حسرت تجربه جام جهانی بر دل یکی از استعدادهای ناب دروازه بانی تاریخ فوتبال ایران بود.
رحمتی و کیروش امروز اختلافها را کنار زدند و صمیمانه و لبخند بر لب آغوششان به روی هم باز بود. گذر زمان و بالا رفتن سن و اضافه کردن تجربیات گذشته به کوله بارشان از هر دو انسانهایی متفاوت از گذشته ساخته است. نه رحمتی آن روحیه سرکش سابق را دارد و نه کیروش دیگر آن مقتدر یک دندهای است که مرغش یک پا داشته باشد. امروز قطعاً هر دو زمان خوش و بش با هم به این فکر میکردند که گذشتهشان میتوانست جور دیگری رقم بخورد و کدورتی 10 ساله این وسط شکل نگیرد.
رحمتی این روزها در قامت مربی چند باری در لفافه گفته که میفهمد چه به روز سرمربیان سابقش گذشته و چقدر آنها را با شیطنتهایش آزرده است و حالا همین شاگردان نسل جدید شقیقههایش را سفید کردهاند و شاید جواب سوال کیروش و دلیل زودتر پیر شدن رحمتی نسبت به خسرو حیدری همین است که نفر دوم هنوز مسئولیت سرمربیگری را به دوش نکشیده است.