وداع عبدالله ویسی با بزرگترین حامی خانوادگی/ «گوهر تابش» پیگیر آقای گلی مغانلو بود

به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، مربی و بازیکنان فوتبال زمان زیادی از زندگی خود را به این صنعت مشغول هستند. به قدری که حتی خانواده‌های آن‌ها ناخواسته با چنین موضوعاتی درگیر می‌شوند. صبح امروز خبر درگذشت مادر عبدالله ویسی منتشر شد و این موضوع بهانه‌ای شد تا دلواپسی و واکنش مادر این مربی را در یکی از سخت‌ترین دوران مربیگری‌اش یادآور شد.

عبدالله ویسی در مرداد سال 1399 هدایت پیکان را به عهده داشت اما این تیم یکی از گزینه‌های سقوط به حساب می‌آمد و کار برای خودروسازان خیلی سخت دنبال می‌شد.

در آن مقطع زمانی وقتی پیکان و صنعت نفت در ورزشگاه شهدای شهر قدس به مصاف هم رفتند، ویسی محروم بود و به ناچار باید از روی سکوها تیمش را هدایت می‌کرد. این مربی آنقدر حرص خورد که سیاه و کبود شد.

آن زمان ویسی برای اینکه میزان تعصب و اهمیتش به پیکان را نشان بدهد اعلام کرد که در مدهت 6 ماه نتوانسته به اهواز برود و مادرش را ببیند. شادروان «گوهرتابش» مادر 80 ساله عبدالله موشکافانه بازی‌های تیم تحت هدایت پسرش را دنبال می‌کرد که علاوه بر استرس نیفتادن تیم پسرش حتی نگران آقای گلی شهریار مغانلو و نیمکت نشینی علی حمودی بود.

این شرایط سخت در حالی برای ویسی اتفاق می افتاد که او روزی با استقلال خوزستان در بالاترین سطح فوتبال ایران قهرمان شد اما به مرور زمان کمی شرایط برای او خوب پیش نرفت و در نهایت از پیکان هم در آستانه شروع لیگ برتر کنار گذاشته شد.