شروع امیدوار کننده برای پایان حسرت هشت ساله؛ این سپاهان بوی قهرمانی می‌دهد
نمایش خوب شاگردان مورایس در گام اول و در یکی از مهم‌ترین دیدارهای خارج از خانه همراه با کسب سه امتیاز نشان می‌دهد سپاهان این فصل نزدیک‌تر از همیشه به کسب عنوان قهرمانی است.
به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، تیم فوتبال سپاهان که در چند فصل اخیر یکی از تیم‌های پرمهره و قدرتمند و البته مدعی قهرمانی لیگ برتر بوده در کسب جام قهرمانی توفیقی نداشته و آخرین جام قهرمانی که طلایی پوشان بالای سر بردند مربوط به لیگ چهاردهم و رقابت دراماتیکی که تا روز پایانی با نفت تهران و تراکتور تبریز داشتند می‌شود و پس از آن سپاهان هرگز عنوانی در فوتبال ایران کسب نکرده است و این حسرت به سال هشتم خود رسیده است.
سپاهانی‌ها در طول این چند سال فرمول‌های مختلفی برای بازگشت به عرصه قهرمانی داشتند. از استخدام عبدالله ویسی پس از قهرمانی به یادماندنی با استقلال خوزستان گرفته تا رفتن سراغ گزینه‌هایی مثل کرانچار و قلعه‌نویی که سابقه قهرمانی با هر دو نفر را داشتند و در نهایت روی آوردن به یکی از نمادهای تاریخ باشگاه یعنی محرم نویدکیا ولی هیچکدام از این روش‌ها برای بالا رفتن از سکوی قهرمانی کافی نبود و از همین رو محمدرضا ساکت، مدیرعامل باشگاه برای لیگ بیست و دوم نسخه دیگری برای تیمش پیچید و یک مربی مطرح و کارنامه‌دار و امتحان پس داده به نام مورایس را به خدمت گرفت و در کنارش با جذب بازیکنان با کیفیت این تیم را به عنوان یکی از مدعیان جدی قهرمانی فصل جدید معرفی کرد. اگرچه هنوز تردیدهایی پیرامون این تیم و نتیجه بخش بودن پروژه پر هزینه‌ایش وجود داشت ولی روز گذشته از سپاهان فصل جدید رونمایی شد و نمایش با کیفیت شاگردان مورایس در کنار نتیجه فوق العاده‌ای که کسب کردند نگاه‌ها را برگرداند و حالا می‌شود با توجه به آنچه در زمین دیده شد از سپاهان به عنوان مدعی جدی قهرمانی فصل جدید یاد کرد. به بررسی آنچه در سپاهان فصل جدید دیده می‌شود و نمایشی که روز گذشته مقابل استقلال در تهران داشتند می‌پردازیم:
انسجام در ساختار دفاعی
سپاهان با محرم نویدکیا در دو فصل گذشته با توجه به سبک و سیستم بازی غیر محتاطانه‌ای که مدر نظر سرمربی این تیم بود در ساختار دفاعی انسجام لازم را نداشت. بالا بازی کردن سپاهان در کنار آزادی عمل مدافعان برای نفوذ و کمک به قوای تهاجمی با شکل گیری فضای خالی در عمق دفاع این تیم همراه بود و در خیلی از بازی‌ها حریفان باهوش این نقطه ضعف بزرگ سپاهان را هدف قرار داده و با نفوذ به آن دروازه این تیم را باز کردند و امتیازات مهمی در مقاطع حساس و حیاتی فصل از طلایی پوشان گرفتند. به نظر می‌رسید بازسازی این ساختار معیوب دفاعی کار سخت و زمان بری باشد ولی روز گذشته به خوبی دیدیم که سپاهان در فاز دفاعی منسجم و کم اشتباه عمل کرد و به ندرت در طول 90 دقیقه با وجود فشار زیاد استقلال، موقعیت خطرناک به این تیم داده شد. تمرکز بالا و هماهنگی و شرح وظایف تعیین شده نقطه قوت خط دفاع سپاهان مقابل استقلال و خنثی سازی قوای هجومی و برنامه‌های این تیم برای رسیدن به دروازه بود.
بازگشت هافبک دفاعی به ترکیب
محرم نویدکیا اعتقادی به هافبک دفاعی به معنا و شیوه کلاسیک خودش نداشت و در پست هافبک دفاعی بازیکن بازیساز را به بازیکن تخریبی ترجیح می‌داد تا بتواند از عقب زمین حملاتش را طراحی کند و این با توجه به وضعیت خط دفاعی که پیشتر گفته شد آزادی عملی به خط هافبک حریف می‌داد تا بدون مزاحمت آنچنانی طراحی حمله کنند و به عمق دفاع سپاهان بزنند. به همین دلیل بود که نویدکیا نتوانست از مهره‌های با کیفیتی مثل مهدی کیانی و مسعود ریگی استفاده کند و امثال محمد کریمی و یاسین سلمانی در این پست به کار گرفته می‌شدند ولی مورایس با بازگرداندن ریگی به ترکیب اصلی و استفاده درست و مناسب و به جا از او ابتکار عمل در بخش جلوی نیمه خودی زمین را در اختیار گرفت و بازیسازی استقلال از این جناح را مختل کرد تا آبی‌ها به اجبار به کناره‌های زمین منتقل شوند و آنجا هم با در بسته دیگری روبرو شوند که در ادامه توضیح خواهیم داد.
برنامه ریزی برای استفاده بهینه از وینگ بک ها
سپاهان بدون اغراق بهترین مدافعان کناری فوتبال ایران را در اختیار دارد. رامین رضاییان در سمت راست و امید نورافکن در سمت چپ هم در وظایف دفاعی خود کم اشتباه هستند و هم در نفوذ به خوبی توانایی تغذیه تیم را دارند. کشاندن استقلال به بازی در کناره ها و جلو کشیدن وینگرها و هافبک های کناری این تیم و ایجاد فضای خالی پشت سر آنها برای نفوذ و استفاده روشی بود که در بازی روز گذشته دیده شد و در نیمه دوم با برنامه ریزی از آن استفاده کردند و نتیجه‌اش را هم دیدند.
تقسیم اصولی قوای جسمانی در طول 90 دقیقه
سپاهان و استقلال هر دو در دوره بدنسازی هستند و به گفته سرمربیان دو تیم خستگی و خالی شدن زودهنگام بدن بازیکنان احتمالاً شادابی را از بازی می‌گیرد و این مورد در بازیکنان هر دو تیم دیده شد ولی مورایس برنامه ریزی بهتری برای ذخیره انرژی بازیکنانش در طول 90 دقیقه داشت و برخلاف استقلال که خیلی از بازیکنانش به دلیل دوندگی بیش از حد زود از جریان بازی خارج شدند، سپاهانی‌ها ریتم مناسب خود را تا اواخر بازی حفظ کرده و بعد از آن با تعویض ها نیروی تازه به تیم تزریق کردند. صحنه گل اول سپاهان و جا ماندن سیلوا در کورس با علی نژاد گواهی بر این مدعاست که حتی نیروهای تهاجمی سپاهان که باید در قیاس با مدافعان تحرک بیشتری داشته باشند، وضعیت بدنی بهتری نسبت به مدافعان استقلال در نیمه دوم داشتند. روی گل دوم هم دو بازیکن جناح چپ استقلال جا ماندند و رامین رضاییان با استفاده از فضای خالی پشت سر آنها نفود کرد و گل دوم را زد.
فرصت طلب و زهر دار مثل تیم‌های مورینیو
مورایس دوره‌ای به عنوان دستیار در کادرفنی مورینیو با وی همکاری داشته و به گفته خودش موارد زیادی از این همکاری را وارد فلسفه مربیگری‌اش کرده است و سپاهانِ او تا حد زیادی به سبک و سیاقی که از سرمربی مطرح پرتغالی سراغ داریم بازی می‌کند و البته تفاوت هایی هم دارد. عقب کشیدن تیم و پرس سنگین در نیمه عقب زمین و دادن توپ و میدان به تیم حریف برای گرفتن فضا از او و تمرین و برنامه ریزی برای طراحی حملات سرعتی و نفوذ و ضد حمله برای رسیدن به دفاع حریف حربه‌ای بود که مورایس از آن برای ضربه زدن به استقلال اضافه کرد. همانطور که دیدید سپاهان در طول بازی کلاً سه یا چهار موقعیت خطرناک گل روی دروازه استقلال ایجاد کرد که حاصلش دو گل بود و کسب سه امتیاز در یکی از مهم‌ترین بازی‌های فصل بود.
پایان حسرت هشت ساله؛ این تیم بوی قهرمانی می‌دهد
سپاهان امسال در همین گام اول نشان داد باید روی او به عنوان یک مدعی جدی قهرمانی حساب شود. این تیم هنوز در دوره بدنسازی است و البته تفکرات مورایس هنوز به طور کامل در تیم جا نیافتاده است. در کنار آن بازیکنان این تیم هم به مرز آمادگی نرسیدند و با اضافه شدن این موارد و البته بازیکنان خارجی به ترکیب اصلی می‌توانیم کیفیت بالاتری هم از این تیم ببینیم ولی تا اینجای کار نمایش مورایس و شاگردانش در کنار رزومه موفق او در لیگ های مختلف خصوصاً در قاره کهن هواداران سپاهان را امیدوار می‌کند تا بعد از 8 سال فصل خوبی را پشت سر گذاشته و با بالا بردن جام قهرمانی آن را جشن بگیرند.
