منچستریونایتد بیش از هر زمان دیگری به رونالدو متکی است

به گزارش ایلنا، در میان سرخوشی بازگشت اسطوره پرتغالی به اولدترافورد در سال گذشته، هواداران منچستریونایتد ممکن است سیرک سالانه "آیا نمی خواهد ادامه دهد" را که همزمان با هر پنجره نقل و انتقالات است، فراموش کرده باشند.

در سن 37 سالگی، او هنوز هم می تواند خود را در مرکز توجه قرار دهد - حتی پس از فصلی که جایگاه او در تیم منبع اختلاف بود.

او مشکل و راه حل آن بود – و سؤالات جدی در مورد اینکه آیا اریک تن هاگ واقعاً می تواند شکل فوتبالی را اجرا کند که متکی به رونالدو باشد، وجود دارد.

اما، در حال حاضر، او برای امیدهای سرمربی هلندی برای موفقیت در اولین سال حضورش در باشگاه، همچنان محوری کلیدی است.

یونایتد می خواهد و انتظار دارد رونالدو 12 ماه باقی مانده از قرارداد خود را سپری کند. یونایتد هنوز مطمئن نیست که او بماند، زیرا منابع نزدیک به او هنوز معتقدند که احتمال رفتن وجود دارد.

سفر ماهیگیری خورخه مندز در هفته های اخیر - مذاکره با بایرن مونیخ و چلسی در میان باشگاه‌های خواهان رونالدو - گواه این است که آینده او روی میز است.

در اولدترافورد این حس وجود دارد که مندس در حال بازی کردن است.

مشخص نیست که آیا این اعمال فشار بر مدیر اجرایی ریچارد آرنولد و مدیر ورزشی جان مورتاگ برای سرعت بخشیدن به معاملات نقل و انتقالاتشان است - یا فقط تلاشی برای گرفتن آخرین حقوق برای مشتری خود؛ هیچ چیز مشخص نیست.

اما از دیدگاه یونایتد - آن‌ها ح بیش از آنچه که انتظار داشتند به یک رونالدو کاملا متمرکز و هیجان انگیز نیاز دارند.

یک مهاجم جدید در لیست اولویت‌های آن‌ها در تابستان امسال قرار داشت، ابتدا رالف رانگنیک، و سپس تن هاگ یک مهاجم مرکزی را به عنوان هدفی ضروری معرفی کردند.

ارلینگ هالند از زمانی که بازیکن نروژی پیشنهاد مربی سابق خود، اوله گونار سولسشر را در سال 2020 رد کرد، هدف اصلی بوده است.

تنها دو تیم به عنوان مدعیان واقعی برای امضای او در تابستان در نظر گرفته شدند - منچسترسیتی و رئال مادرید.

اگر رئال آن قدر توجه خود را بر روی تلاش ناموفق برای جذب کیلیان امباپه متمرکز نمی کرد، این باور وجود داشت که هالند اسپانیا را انتخاب می کرد - کشوری که او علاقه مند به زندگی و بازی در آن است.

یونایتد هرگز مورد توجه جدی قرار نگرفت، زیرا بازیکن کاملاً از پروژه آن‌ها یا هدایت باشگاه متقاعد نشده بود.

داروین نونز به هدف اصلی این پنجره تبدیل شد و تن هاگ و مورتوف توافق کردند که بازیکن اروگوئه ای جدیدی به خط حمله خود اضافه کنند.

اما علاقه آن‌ها به محض ظهور لیورپول کاهش یافت و یونایتد به طور کامل از شرکت در جنگ نقل و انتقالات با سرسخت ترین رقبای خود امتناع کرد.

منابع نزدیک به مذاکرات به شدت از پیگیری یونایتد انتقاد کردند و تصور عمومی این بود که آنها برای شکست دادن یورگن کلوپ بسیار کند عمل می کنند تا بازیکنی را که موجب عملکرد فوق العاده بنفیکا در لیگ قهرمانان اروپا بودو در کانون توجه بود را شکست دهند.

چیزی که جالب بود این بود که مندز مأموریت فروش نونز را داشت، به این معنی که هر معامله ای با یونایتد مستقیماً روی رونالدو تأثیر می گذاشت.

اما عدم تمایل یونایتد به رویارویی با لیورپول همچنین می‌تواند نگرانی‌ها را در مورد جاه‌طلبی آنها ایجاد کند، که اعتقاد بر این است که این موضوع کلیدی برای تفکر رونالدو در تابستان امسال است.

در حال حاضر افکار به سمت مهاجمان همه کاره‌تر معطوف شده است، با مذاکرات بر سر آنتونی، وینگر آژاکس، که مشتاق انتقال به اولدترافورد است.

چند هدف آشکار دیگر وجود دارد که باید در این تابستان دنبال شود. این بدان معناست که رونالدو احتمالاً تنها مهاجم مرکزی شناخته شده تن هاگ خواهد بود - حتی اگر او آنقدر متحرک نباشد که سرمربی جدید می خواهد سیستم خود را به طور کامل پیاده کند.

مارکوس راشفورد همچنین می تواند در مرکز بازی کند – اما او قصد دارد به وضوح نشان دهد که می خواهد یک موقعیت مشخص در سمت چپ داشته باشد.

آنتونی مارسیال می تواند در نوک خط حمله عمل کند، اما یونایتد آماده شنیدن پیشنهادات فروش برای او در این پنجره است.

این موضوع رونالدو را در موقعیتی قدرتمند و مهم قرار می دهد. سوال این است که آیا او می خواهد نقش خود را در یک دوره انتقال برای یونایتد بپذیرد یا خیر.

طبیعتاً، او فوتبال در لیگ قهرمانان اروپا را می‌خواهد و در سن و سالش، فصل‌های زیادی برای حذف آن به عنوان بخشی از بازسازی باشگاهی که در حال بازسازی دائمی است، ندارد.

بنابراین، او حق دارد مسیری را که آنها در پیش گرفته اند زیر سوال ببرد. و او نیازی به سال دیگری ندارد که در آن به خاطر چیزهایی که نیست مورد انتقاد قرار گیرد، در حالی که بی شرمانه همان چیزی است که هست.

رونالدو هرگز کسی نخواهد بود که مطبوعات را رهبری کند یا انرژی خود را در زمینه هایی خرج کند که کمترین تأثیرگذاری را دارد. اما او یک کامیون گل به ثمر خواهد رساند - به شرطی که این وضعیت را بپذیرد - و علاوه بر این، تعداد کمی گل به ثمر می رساند، حتی اگر این کار را نکند.

او از انتظارات دور می‌شود و گرد و غبار ستاره‌ای را برای تیم و باشگاهی فراهم می‌کند که در بهترین بخش از یک دهه به شدت فاقد آن بوده است. و او استانداردها را در زمین تمرین بالا خواهد برد.

اما تن هاگ همچنین باید جنبه پدرانه و پرورش دهنده او را ببیند. شاید به روش اریک کانتونا برای کلاس 92. زمانی که این بازیکن فرانسوی از محرومیت خود برای کونگ فو و لگد زدن به یکی از هواداران کریستال پالاس در سال 1995 بازگشت، او به اندازه بازیکنی که یونایتد را در دو سال اول حضورش در باشگاه به عناوین متوالی هدایت کرد، پویا نبود.

اما او فشار را از دیوید بکهام، نویل‌ها و غیره برداشت و دوران جدیدی را پشت سر گذاشت که دومین تیم بزرگ سر الکس فرگوسن بود. رونالدو برای شروع سومین و آخرین تیم بزرگ فرگی حضور داشت، زمانی که روی کین و رود فن نیستلروی برای هدایت این بازیکن 20 ساله و وین رونی کنار گذاشته شدند تا نسل جدید را رهبری کنند.

تن هاگ اکنون به مسئولیت بازسازی جدید محکوم شده است - و در حالی که او از خلاص شدن از طریق بازیکنان آزاد جدا شده مانند پل پوگبا و نمانیا ماتیچ سود می برد، رونالدو موقعیتی است که باید با دقت مدیریت شود.

یکی از اولین کارهای او این است که به او بگوید رونالدو برای فروش نیست. سپس، او باید رونالدو را متقاعد کند که علیرغم شواهدی که خلاف آن را نشان می دهد، همچنان می توان به جاه طلبی هایش در اولدترافورد دست پیدا کند.

 به منچستر خوش آمدی، اریک.

جیمز رابسون - GOAL