فرهاد مجیدی یاد بگیرد به اسکوچیچ و تیم ملی احترام بگذارد

از مقطعی به بعد البته به دلیل تعداد بالای لژیونرهای فوتبال ایران و شکل گرفتن شاکله تیم ملی از این نفرات و کمتر بازی رسیدن به گزینه های داخلی یک توفیق اجباری برای مربیان تیم ملی از جمله کی‌روش و در حال حاضر اسکوچیچ شد تا کمتر تحت چنین چالشی قرار بگیرند ولی همچنان کم و بیش شاهد مطرح شدن موضوعات این چنینی هستیم که نمونه اش را در نشست خبری فرهاد مجیدی بعد از بازی دیدیم. 

به واقع تصورش سخت است که بخواهیم سرمربی تیم ملی را به نگاه رنگی متهم کنیم چرا که سود و زیانی برای او ندارد که صرف علاقه به یک تیم بخواهد نفرات زیادی از آنها را به اردو فرا بخواند و سرمربی تیم ملی بیش از هر کسی به فکر موفقیت این تیم و پربارتر کردن رزومه خودش است و از اعتبارش برای منفعت بخشیدن به باشگاه ها خرج نمی‌کند. 

ضمن اینکه چینش ترکیب تیم ملی نیازمند اطلاعات زیادی از شرایط لحظه ای بازیکنان و البته تفکرات تاکتیکی سرمربی دارد و همانطور که اسکوچیچ توضیح داد، وقتی حضور نورافکن در پست دفاع میانی با عملکرد خوبش همراه بوده نشان از تصمیم درست سرمربی تیم ملی دارد. 

کما اینکه اگر مشکلی با بازی دادن به سیاوش یزدانی وجود داشت او در دقایق پایانی بازی وارد زمین نمی‌شد و این فرضیه که نیت غیرفنی پشت تصمیمات اسکوچیچ بوده را باطل می‌کند. 

ضمن اینکه انتقاد از یک سرمربی بیشتر زمانی معنا پیدا می‌کند که شاهد عملکرد قابل قبولی از او و تیمش نباشیم و حالا که اسکوچیچ بهترین آمار و ارقام ممکن را از خودش به جا گذاشته چه جای انتقادی از او و تصمیماتش باقی می‌ماند؟ مگر خود فرهاد مجیدی برتری تیمش و نتایج کسب شده را دلیل شایستگی نفراتش نمی‌داند و آن را به روی اسکوچیچ نمی‌آورد؟ پس چرا خودش نسبت به نتایج تیم ملی بی اعتنا است و با وجود آمار و ارقام مثبت خواستار تغییر در نفرات و تفکرات سرمربی آن است و اسکوچیچ را در حد نیمکت تیم ملی نمی‌داند؟

به هر جهت حافظه تاریخی فوتبال ایران از تنش میان سرمربیان یکی از دو تیم پایتخت با سرمربی تیم ملی خاطرات خوشی ندارد و تنش چند سال قبل میان برانکو و کی‌روش هم چیزی جز زیان برای فوتبال ما به همراه نداشت و امیدواریم این فضا در حال حاضر به شکل دیگری بازآفرینی نشود و شاهد تقابل برخی از هواداران افراطی یک تیم با تیم ملی به دلیل این تنش‌ها نباشیم.