آیا منچسترسیتی فوتبال انگلیس را به لیگ کشاورزان تبدیل می‌کند؟

به گزارش ایلنا، لیگ کشاورزان: اصطلاحی تحقیرآمیز برای لیگ فوتبالی که فاقد کیفیت یا رقابت است.

این تمسخری بین طرفداران انگلیسی است؛ تمسخری نسبت به لیگ‌های مطرح که قبل از شروع فصل قهرمان آن مشخص است و طی سال‌های اخیر هم بین طرفداران فوتبال محبوبیت بیشتری پیدا کرده است. در حالی که لیگ برتر معمولاً با چهار یا پنج تیم در کورس کسب عنوان قهرمانی شروع می‌شود، برخی احساس می کنند که در لیگ‌های برتر مانند آلمان، فرانسه و ایتالیا، قهرمانان را می توان به راحتی پیش بینی کرد. به عنوان مثال، هرکسی که در 9 سال گذشته به بایرن مونیخ، پاری سن ژرمن یا یوونتوس برای قهرمانی در لیگ های مربوطه خود اشاره کرده باشد، در 90 درصد موارد درست گفته است. در مقابل، لیگ برتر در این مدت پنج برنده مختلف داشته است!

با این حال، با توجه به اینکه منچسترسیتی در حال حاضر با 11 امتیاز در صدر جدول در اواسط ژانویه نسبت به تیم دوم جدول فاصله دارد، نگرانی فزاینده ای وجود دارد که فوتبال انگلیس نیز می تواند در همین مسیر حرکت کند. تیم پپ گواردیولا به سمت چهارمین عنوان قهرمانی در پنج سال اخیر می‌رود، در حالی که تسلط و کنترل آنها بر بازی‌ها امکان از بین رفتن مسابقه قهرمانی بین سه تیم برتر را مشاهده می کند.

سیتی در روز شنبه با پیروزی یک بر صفر مقابل چلسی رده دومی که تنها توانست یک شوت به سمت دروازه بزند، رشته بردهای متوالی خود را به 12 مسابقه افزایش داد. توماس توخل شکایت کرده بود که قهرمان اروپا برای ماندن در رقابت قهرمانی مشکل دارد و اکنون به نظر می رسد که تنها لیورپول - با 11 امتیاز کمتر با یک بازی کمتر - امیدی به تغییر در صدر جدول دارد. پس آیا لیگ برتر تبدیل به یک لیگ قابل پیش بینی می شود؟  آیا در واقع رقابتی‌تر از بوندسلیگا یا لیگ فرانسه نیست؟

قبل از تلاش برای پاسخ به این پرسش‌ها، شایان ذکر است که هواداران فوتبال در آلمان، فرانسه و ایتالیا ممکن است با این ایده مخالفت کنند، تیم‌های نامبرده برای کسب عنوان قهرمانی سخت‌تر از آنچه طرفداران انگلیسی فکر می‌کنند، مبارزه کرده‌اند. بایرن 9 عنوان قهرمانی اخیر بوندسلیگا را کسب کرده اما در فصل 2019 آن‌ها روز پایانی به جام رسیدند، در حالی که نه پاری سن ژرمن و نه یووه در حال حاضر به ترتیب قهرمان فرانسه یا ایتالیا نیستند. همچنین لازم به یادآوری است که تسلط دوره ای است و به سختی یک پدیده جدید می‌تواند خودش را نشان بدهد، حتی در انگلستان. استون ویلا در دهه 1890، آرسنال در دهه 1930، لیورپول در اواخر دهه 70 و اوایل دهه 80، و منچستریونایتد در سه نوبت بین سال‌های 1992 تا 2011، همگی چهار قهرمانی را در فاصله پنج سال به دست آوردند. 

منچسترسیتی از اولین فصل دشوار گواردیولا در منچستر فوق‌العاده بوده، اما آن‌ها به سختی از رقبای خود جلوتر هستند درحالیکه رقابت قهرمانی در ماه آگوست به عنوان یک نتیجه قطعی در نظر گرفته می‌شد. انتظار می‌رفت چلسی، قهرمان لیگ قهرمانان اروپا با اضافه کردن روملو لوکاکو 98 میلیون پوندی (136 میلیون دلاری) به تیمی که در پایان فصل گذشته سه بار سیتی را شکست داد، با چالشی جدی برای کسب قهرمانی روبرو شود. انتظار می‌رفت لیورپول دوباره با ویرجیل فن دایک که پس از مصدومیت طولانی مدت بازگشته بود، برای قهرمانی رقابت کند در حالی که حتی منچستریونایتد با اضافه کردن کریستیانو رونالدو، جیدون سانچو و رافائل واران هم یک رقیب برای قهرمانی در کنار منچسترسیتی محسوب می شد.

در حالی که یونایتد به طرز شگفت انگیز و سریعی فروپاشید، چلسی و لیورپول برای حفظ موضع به عنوان رقبای قهرمانی در موقعیت خوبی به نظر می رسیدند. در واقع، در 11 دسامبر، تنها دو امتیاز آبی ها، قرمزها و سیتی را از هم جدا کرد. با این حال، چلسی از 13 بازی اخیر خود در لیگ برتر تنها 4 پیروزی کسب کرده، در حالی که برد یکشنبه مقابل برنتفورد اولین پیروزی لیورپول در چهار بازی گذشته بود. لیورپول در حال حاضر در مسیر کسب 81 امتیاز در فصل قرار دارد که تنها برای تضمین دو عنوان قهرمانی در این دهه کافی است اما کورس قهرمانی هنوز به پایان نرسیده است.

لیورپول یک بازی در پیش دارد و یک سفر به ورزشگاه اتحاد خواهد داشت که در صورت پیروزی در هر دو مسابقه، اختلاف با صدر را به 5 امتیاز کاهش می‌دهد و شاگردان یورگن کلوپ بیش از این توانایی دارند تا سیتی را تحت فشار قرار دهند. فرم قهرمانان ممکن است ترسناک باشد اما مطمئناً شکست ناپذیر نیست. فقط باید از کریستال پالاس پرسید که با شایستگی در ورزشگاه اتحاد پیروز شد یا از ساوتهمپتون یا ولورهمپتون که می توانند به تصمیمات بحث برانگیز داوری برای ناکامی در انجام همین کار اشاره کنند.

و در مورد آرسنال که در روز سال نو با شکست 2-1 خود تیم بهتری بودند، یا لسترسیتی، تاتنهام و وستهم که همگی در این فصل سیتی را در رقابت‌های مختلف شکست داده‌اند! البته، تیم گواردیولا از نظر آنچه که در اوج مورد نیاز است، شروع به پیشروی کرده است. اگر آنها به امتیاز پیش بینی شده 97 برسند، این برای پنجمین بار در تاریخ لیگ برتر خواهد بود اما هر پنج مورد در پنج سال گذشته اتفاق افتاده است (دو بار سیتی و دو بار لیورپول).

گواردیولا به خاطر تسلط وحشیانه و بی امان هواداران باشگاهش اعتبار زیادی دریافت خواهد کرد اما همیشه رقبایی وجود خواهند داشت که آماده ضربه زدن به دستاوردهای سیتی هستند. وقتی صحبت از موفقیت آنها می شود، دیر یا زود موضوع پول مطرح می شود؛ ثروتمندترین باشگاه ها معمولاً همیشه تزئین شده ترین باشگاه ها بوده‌اند. سیتی مطمئناً تفاوتی با این باشگاه‌ها ندارد زیرا از زمانی که شیخ منصور در سال 2008 هدایت باشگاه را برعهده گرفت، بیش از هر کس دیگری هزینه کرده تا گواردیولا تیمش را پر از ستاره کند. در مقابل چلسی، به غیر از فیل فودن، برای هر بازیکن بیش از 35 میلیون پوند (47 میلیون دلار) هزینه شده بود.

 به هر حال، آن‌ها یک فصل کامل را بدون یک مهاجم تخصصی یا یک دفاع چپ پشت سر می‌گذارند، حتی اگر ژائو کانسلو از زمان حضور در این نقش استثنایی بوده است. سیتی در تابستان هری کین را می خواست، اما وقتی مشخص شد که او تاتنهام را ترک نخواهد کرد، تصمیم گرفته شد که به جای خرید یک بازیکن نامناسب، به آنچه که داشت ادامه دهد، به این امید که ممکن است، موفق باشند. تمایل رونالدو به ترک یووه باعث شد که او به عنوان یک گزینه ظاهر شود اما علاقه سیتی زمانی پایان یافت که یونایتد به سمت بازیکن سابقش رفت.

سیتی تصمیم گرفت دوباره جمع شود و تا تابستان 2022 صبر کند تا خریدی بسیار معقول‌تر انجام دهد. یونایتد نمونه‌ای از باشگاهی است که در سال‌های اخیر چندین اشتباه پرهزینه در بازار نقل و انتقالات مرتکب شده، از جمله پرداخت هزینه‌های سنگین یا دستمزدهای هنگفت برای بازیکنانی مانند الکسیس سانچز، هری مگوایر و فرد - که همگی توسط سیتی مورد علاقه بودند اما کنار گذاشته شدند؛ آن هم در زمانی که اعداد درگیر در معاملات پیشنهادی افزایش یافته بود.

یونایتد که در رده هفتم لیگ برتر جای دارد، با یک سرمربی موقت و بازیکنانی که می خواهند جدا شوند، استدلال مخالف این ضرب المثل قدیمی است که پول موفقیت را می‌خرد! آن‌ها دلیلی بر این هستند که قدرت مالی تنها در صورتی عاملی است که بتوانید زیرکانه هزینه کنید. سیتی مطمئناً در میانه یک دوره طلایی قرار دارد اما تاریخ نشان می دهد که بعید به نظر می رسد آنها برای همیشه در آنجا بمانند، به خصوص با توجه به کیفیت رقبایی مانند لیورپول و چلسی که دو قهرمانی از سه لیگ قهرمانان اخیر را به دست آورده‌اند. 

گواردیولا با بارسلونا و بایرن مونیخ موفقیت‌های باورنکردنی داشت، اما هیچ توهمی ندارد که تیمش را همیشه با انگیزه نگه دارد تا آن‌ها را در اوج نگه دارد. نتیجه گیری او پس از شکست دادن چلسی در روز شنبه این بود: "برنده شدن و بردن، در این کشور، در این لیگ، این بهترین عنوانی است که دارم و بهترین عنوانی است که در هنگام رفتن خواهم داشت." تا جایی که به گواردیولا مربوط می شود، لیگ برتر قطعا لیگ کشاورزان نیست. سیتی در حال حاضر تنها با یک پله فاصله بالاتر از برخی رقبای باکیفیت ایستاده است.

منبع: GOAL