خطیری: انتخاب ساعی به عنوان رئیس فدراسیون بسیار خوشایند است/ تکدواندو از المپیک ریو در سکون است
کارشناس ورزشهای رزمی گفت: اگر قهرمانان ورزشی در پیاده سازی اصول مدیریتی ناتوان باشند، حتی اگر مدال آور المپیک باشند و از نظر فنی کاملا مسلط باشند، موفق نخواهند بود.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادیو گفتوگو؛ فرید خطیری، کارشناس ورزشهای رزمی با حضور در برنامه « ورزش بدون ویرایش » درباره انتخاب قهرمانان ورزشی به عنوان روسای فدراسیونها گفتگو کرد.
فرید خطیری در ابتدا به اهمیت بحث مدیریت در اداره فدراسیونها اشاره کرد و گفت: افزون بر این که برنامه ریزی، ساماندهی، بودجه بندی، هماهنگی مجموعههای مرتبط و دیگر مسائل مدیریتی از ویزگیهای مهم رئیس فئراسیون است، دانش فنی رئیس به ویژه در فدراسیونهای رزمی بسیار مهم است.
وی تاکید کرد: شخصی که به عنوان بالاترین مقام فدراسیون برگزیده میشود باید به اصول فنی رشته اشراف کامل داشته باشد، از این رو انتخاب آقای ساعی به عنوان رئیس فدراسیون بسیار خوشایند است، البته آقای پولادگر هم از تکواندوکاران کهنه کار هستند و به مسائل فنی به خوبی مسلط بودند.
* تکدواندو از المپیک ریو در سکون است
این کارشناس ورزشهای رزمی در ادامه مطلب فوق گفت: گرچه آقای پولادگر روند مدیریتی را از آغاز به خوبی پیش برد اما پس از المپیک ریو شاهد سکون در تکواندو بودیم و حتی برخی معتقدند وضعیت این رشته ورزشی در کشور پسرفت داشته است.
خطیری با اشاره به شیوع کرونا و تحت تاثیر قرار گرفتن ورزش در دنیا اظهار کرد: با وجود پاندمی در دنیا کشوری مانند کره جنوبی از پای ننشست و به فعالیت خود در زمینه تکواندو ادامه داد و گوی سبقت را از ایران ربود. به طوری که اکنون تکواندوی ایرانی محبوبیت چندانی دردنیا ندارد و کره جایگزین ما شده است.
* قهرمانان ورزشی الزاما مدیران موفقی نیستند
وی در پاسخ به پرسش مجری رادیو گفتوگو مبنی بر این که چرا برخی از قهرمانان ورزشی در اداره فدراسیونها موفق نیستند، عنوان کرد: اگر قهرمانان ورزشی اصول مدیریت را در نظر داشته باشند کامیاب خواهند بود و در صورتی که در پیاده سازی اصول ناتوان باشند، حتی اگر مدال آور المپیک باشند و از نظر فنی کاملا مسلط باشند، مدیر موفقی نخواهند بود.
این کارشناس ورزشی منقدین را بزرگترین معضل فدراسیونهای ورزشی در ایران دانست و خاطر نشان کرد: برخی از منتقدین با هیچ شخصی در فدراسیونها کنار نمیآیند، بعضی از آنها با اعطای پست و جایگاه تطمیع میشوند و از انتقاد دست بر میدارند و تعدادی هم از سر دلسوزی انتقاد میکنند که در آتش دو گروه دیگر میسوزند.