خبرگزاری کار ایران

سیمون کیائر بازیکن سال گاردین شد: دیگر فوتبال برای من اهمیت ندارد و در اولویت دوم است

سیمون کیائر بازیکن سال گاردین شد: دیگر فوتبال برای من اهمیت ندارد و در اولویت دوم است
کد خبر : ۱۱۷۶۹۳۷

مدافع دانمارک و میلان به سالی می پردازد که در آن جان کریستین اریکسن را نجات داد و به نیمه نهایی یورو رسید.

به گزارش ایلنا، بهترین بازیکن سال گاردین به بازیکنی اعطا می شود که کار قابل توجهی انجام داده باشد، چه از طریق غلبه بر ناملایمات، کمک به دیگران و یا اینکه الگوی ورزشی باشد. 

سیمون کیائر بعد از انتخاب بهترین بازیکن سال گاردین در سال 2021 در گفتگو با این روزنامه گفت:

مثبت یا منفی ما همه چیز را پشت سر گذاشته ایم. ما در این سال بد یا خوب همه چیز را با هم داشتیم. 

 

در 12 ژوئن او کاری را انجام داد که هیچ کس در زمین فوتبال هرگز انتظارش را نداشت؛ زمانی که کریستین اریکسن، یکی از دوستان نزدیکش در جریان بازی دانمارک با فنلاند در یورو 2020 دچار ایست قلبی شد. وی بلافاصله به کمک او دوید و او را در وضعیت بهبودی قرار داد و عمل CPR را شروع کرد که در نهایت به نجات جان او کمک کرد. با پیشرفت اوضاع، او یک حلقه محافظ در اطراف اریکسن با هم تیمی هایشان تشکیل داد و به همسر اریکسن آرامش داد.

در فهرست نهایی توپ طلا نیز در پایان سال نام او حضور داشت و در رده بندی توپ طلا در رده هجدهم قرار گرفت. او می‌گوید:

من از همه پیام‌های مثبت تشکر می‌کنم و من افتخار میکنم. اما همان‌طور که همیشه گفته‌ام واکنش من و همه همین طور بود. کاری که انجام دادیم به عنوان یک تیم انجام دادیم. اگر کسی را نداشتم که به او تکیه کنم نمی توانستم کاری کنم. اریکسن دوست ما بود، نه یک همکار. این کار را بسیار شدیدتر کرد و کاری که ما انجام دادیم غریزی بود. من باور ندارم بتوانید خود را برای چنین چیزی آماده کنید. من خودم می دانم که بدون تیمم نمی توانستم هیچ کدام از این کارها را انجام دهم. در نهایت همه چیز فقط برای یک هدف بود و آن هم برای کریستین، سلامتی او در آن زمان و خانواده اش.

سیمون کیائر بازیکن سال گاردین شد: دیگر فوتبال برای من اهمیت ندارد و در اولویت دوم است

کیائر درباره تلاش آنها برای بازگرداندن شرایط می‌گوید:

ما تلاش کردیم یک ساعت یا یک ساعت و نیم در روز تمرین کردیم و سپس با تمام جهش ها و مشکلاتی که روزها می آمدند از آن عبور کردیم. من هیچ ایده ای نداشتم که چه اتفاقی می افتد. حتی اگر با دانستن اینکه باید بازی کنم وارد بازی می‌شدم، در پایان روز نمی‌دانستم که بازی خواهم کرد یا نه. نمی دانستم چگونه رفتار کنم، هیچ کس این کار را نکرد، اما خوب بودم. بنابراین ما از آن لذت بردیم و نتیجه مهم نبود، می توانم به شما بگویم که 100٪. مهم نبود نه در هیچ نقطه ای. هواداران، استادیوم، آن حمایت، احساس درون، من فکر می‌کنم آنچه را که برای دانمارک در آن تابستان اتفاق افتاد، برای افرادی که آنجا بودند و همچنین کسانی که در تلویزیون تماشا می‌کردند، توصیف می‌کرد. چگونه توانستیم آن عملکرد را انجام دهیم؟ من نمی توانم برای شما توضیحاتی پیدا کنم. من فقط می توانم به تیم برگردم، حمایت، اعتماد، آرامشی که در یکدیگر پیدا می کنیم. پیوند ما تنها چیزی بود که به ما فرصت بازگشت به زمین را داد.

وی گفت:

اگر از مرحله گروهی عبور نمی‌کردیم، کاملاً با آن مشکلی نداشتم. مطمئنا، پس از آن ممکن است به گذشته نگاه کرده باشم و همچنان امیدوار باشم. من هنوز از پنالتی عصبانی هستم و فینال را از دست دادیم. اما در نهایت  فوتبال برای من در درجه دوم قرار گرفت. به اندازه قبل مهم نیست.

انتهای پیام/
ارسال نظر
پیشنهاد امروز