پویادادمرز: مدال ام را به قهرمان ایذه شهید علی کنی اهدا می‌کنم/ دکتر دبیر نگران سلامتی‌ام بود و گفت کشتی نگیر/ مسئولین با ما عکس می‌گیرند اما درحقمان همیشه کم لطفی می‌کنند

پویا دادمرز ملی پوش فرنگی وزن 55 کیوگرم ایران در خصوص کسب مدال نقره مسابقات امیدهای جهان صربستان با خبرنگار ورزشی ایلنا صحبت کرد. 

نائب قهرمان کشتی فرنگی در خصوص سطح مسابقات جهانی با وقفه دو ساله گفت: همیشه مسابقات جهانی سخت است چراکه بهترین ها و عنوان داران هر وزن به نمایندگی کشورشان حاظر می‌شوند.  مسابقات جهانی هم با توجه به اینکه بعد از دوسال برگزار شد همه‌ی ملی پوشان و تیم ها با تمام قدرت حاظر شدند. سطح مسابقات بالا بود و در همین زمان من هم دچار مریضی شدم و کار برایم سخت ترشد.

او در ادامه صحبت هایش گفت: از سال گذشته مدام در اردو بودم و خداراشکر روز مسابقه رسید توانستم کشتی هارا به خوبی پشت سر بگذارم و باتوجه به شرایط مریضی که داشتم حتی آقای دکتر دبیر هم نگران سلامتی‌ام بودند و تماس گرفتند و گفتند سلامتی‌ات واجب تر است، کشتی نگیر. اما نتوانستم چون برای این روزخیلی زحمت و سختی کشیده بودم. ساعت 8 وزن کشی شد و ساعت هشت و نیم من زیر سرم رفتم، خوب نشدم اما توانستم بلند شوم و برای گرم کردن قبل از مسابقه حریف‌هایم را که دیدم انگیزه‌ام بیشتر شد و به خودم روحیه می‌دادم که بتوانم ادامه بدهم اما عرق سرد می‌ریختم.

وی افزود: کشتی اول با حریف ازبکستانی بود که نفر دوم آسیا در سال 2019 بود‌. با توجه به شناخت و آنالیزی که از کشتی‌هایش داشتم بدن خیلی سفتی داشت و توانستم پیروز شوم. کشتی دوم بین 6 نفری بودم  که استراحت نخورده بودم و با اینکه مریض بودم با اینکه باید 3 کشتی می‌گرفتم، یک کشتی اضافه تر گرفتم  کشتی با آذربایجان هم سخت بود اما کشتی را بردم.

دارنده مدال نقره جهان در ادامه صحبت‌هایش بیان کرد: با نفر اول و دوم بزرگسالان روسی کشتی گرفتم در صربستان و هر 2 را شکست دادم در حالی که در نروژ دوم شده بود. اما در این مسابقات نتوانستم و از شب قبل از فینال سرفه‌هایم شروع شده بود. و در 2 روز هر 6 الی8 ساعت من قرص سرماخوردگی با معده خالی مصرف کردم.در کشتی آخر بدنم خالی کرد و نتوانستم ادامه دهم و اگر این شرایط را نداشتم قطعا پیروز می‌شدم و مدال را کسب می‌کردم.

دادمرز درخصوص اهدای مدالش به شهید نوجوان توضیح داد: این مسابقه برایم خیلی متفاوت بود و با شرایط خیلی سختی که داشتم توانستم مدال نقره را بدست آورم به همین دلیل این مدال خیلی برایم ارزشمند است و مدالم را به شهید علی کنی نوجوان 15 ساله ایذه‌ایی تقدیم می‌کنم که همشهری‌ام است و 40 روز پیش با فداکاری و قلب بزرگ جانش را داد تا جان دو نفر را در یک واقعه آتش  سوزی نجات دهد. قهرمان واقعی شهید علی کنی است و مدالم را به روح شهید عزیزمان علی کنی تقدیم می‌کنم.

دادمرز درخصوص حمایت ها بیان کرد: 6 الی 7 ساله به مسابقات و تورنمنت های مختلف می‌روم و 5امین مسابقه جهانی‌ام بود که مدال آوردم اما قول می‌دهند و عمل نمی‌کنند. می‌آیند عکس می‌گیرند و مراسمات که تمام می‌شود هیچ خبری نمی‌شود. در خوزستانی که بعد از یک سال 4 مدال کسب کرده  3 نقره و یک طلا، در تیم ملی که از 10 نفر  5 نفر خوزستانی هستند نباید کم لطفی کنند و فقط برای یک عکس بیایند و بروند و یک تشکر خالی هم نمی‌کنند. اغین رفتارها برایمان عادی شده است و فقط برای یک لحظه شادی مردم ایران و مخصوصا مردم مظلوم خوزستان بازهم با تمام توان می‌جنگم، تلاش می‌کنم تا با کسب مدال های بیشتر در تورنمنت های بعدی دلشان را شاد کنم. قشنگ ترین روز زندگی من روزی است که مردم دور من باشند و خوشحال باشند از پیروزی‌ام.

نائب قهرمان کشتی فرنگی در آخر گفت: تشکر می‌کنم از آقای ده‌مرده رئیس هیئت کشتی سیستان و بلوچستان که به عنوان سرپرست حضور داشتند و خیلی زحمت کشیدند همچنین تشکر ویژه دارم از خانواده محترمم و همچنین مربی‌ سازنده‌ام آقای لقمان رضایی.