بازگشت سولسشر و رونالدو در پاسخ به منتقدان/ یونایند تا کجا پیش می‌رود؟
منچستریونایتد با درخشش ستاره پرتغالی‌اش مقابل آتالانتا کامبک زد و با نتیجه پیروزی راهی خانه شد.
چارلوت دانکر - گل: منچستریونایتد به دلیل نداشتن هویت و سبک مشخص در بازی های خود در هفته های اخیر مورد انتقاد قرار گرفته است اما وقتی خبر از هدایت اوله گونار سولسشیر باشد او آماده است تا آخر بازی برای به دست آوردن یک پیروزی بعید تلاش کند.
هنگامی که صحبت از کارت های "آزاد شدن از زندان" می شود، سرمربی نروژی باید یک بسته ذخیره داشته باشد تا بتواند در مواقع دشوار آن را نقد کند. اما وقتی کریستیانو رونالدو را در ترکیب خود قرار می دهید، همیشه این احتمال وجود دارد که شکست به پیروزی تبدیل شود.
هم او و هم سرمربی اش پس از شکست هولناک هفته گذشته 4-2 مقابل لسترسیتی تحت انتقاد شدید قرار گرفته بودند، اما البته این بازیکن ملی پوش پرتغالی بود که با یک ضربه سر در دقیقه 81 درخشان ظاهر شد تا نوعی بازگشت دراماتیک را تکمیل کند؛ کسانی که سالهاست به اولدترافورد می آیند به تماشای آن عادت کرده اند.
این بازیکن 36 ساله در پایان پیروزی 3-2 مقابل آتالانتا، مشت‌های گره شده را به سمت هواداران نشان داد و آماری بسیار متفاوت نسبت به نیمه اول رقم زد. این پیروزی واقعا یونایتد را نجات داده است؛ در 45 دقیقه ابتدایی مسابقه تصور می‌شد که آنها باید از این مسابقات خداحافظی کنند.
در واقع، آنها قسمت اعظم شب را در انتهای گروه F گذراندند، اما در پایان، آنها در صدر جدول قرار گرفتند. با این حال، مانند پیروزی چشمگیر چند هفته پیش مقابل ویارئال، این نتیجه ای است که در مورد احتمالات صحبت می کند.
یونایتد در بازی با تیم جان پیرو گاسپرینی بهتر بازی کرد و موقعیت های کافی برای پیروزی ایجاد کرد - آنها 22 ضربه در مقابل 13 ضربه آتالانتا داشتند - اما باز هم این عملکردی بود که سوالات بیشتری را برای تیم سولسشیر به همراه داشت. برای شروع، چگونه تیمی که یک مربی متخصص دارد، می تواند به طور مداوم در موقعیت های بیهوده تسلیم شود؟ گیج کننده است!
با توجه به اینکه پاسالیچ خیلی راحت روی پاس کات‌بک دیوید زاپاکوستا گلزنی کرده بود اما مجددا لوک شاو، هری مگوایر و دیوید دخیا روی ضربه سری که مریح دمیرال ثبت کرده بود، مقصر بودند. مارکوس رشفورد قبل از بازی در مورد نیاز به بازگشت به اصول اولیه صحبت کرده بود اما به نظر می رسد آنها حتی اصول اولیه دفاع از ضربات ایستگاهی را نمی دانند. با این حال، یونایتد شایسته سه امتیاز بود که در نهایت به آن رسید.
درحالیکه تیم سولسشیر با هیاهوی زیادی در شکست دو بر صفر نیمه اول به رختکن رفت به نظر می رسید که دیگر آنها بازی را از دست داده اند با این حال، هر چه در رختکن گفته شد، معجزه کرد. در بسیاری از موارد، برونو فرناندز در حال حاضر فرم بالا و پایین یونایتد را به وضوح نشان می دهد. نمایش نیمه اول او ضعیف بود، سایه ای از آنچه می تواند انجام دهد، اما او مبارزه متقابل یونایتد را ترتیب داد و برای راشفورد و مگوایر پاس گل ارسال کرد.
پاس دوم او ممکن است از روی خوش شانسی باشد، چراکه پاس او به نوعی به مگوایر در پست عقب راه یافت، اما اولین پاس او چشمگیر یود. فرناندز یک پاس کاملاً اندازه گیری شده و مشکل ساز برای دفاع حریف ایجاد کرد که به درستی توسط راشفورد به گل تبدیل شد؛ او اکنون طی 7 بازی اخیرش در لیگ قهرمانان اروپا 7 گل به ثمر رسانده است.
این کامبک در واقع یونایتد را در راه کسب سه امتیاز بعید قرار داد و وقتی سولسشیر درباره DNA یونایتد صحبت می کند، این بازی به طور مثال دقیقاً همان اجراهایی است که منظور اوست؛ آنهایی که سرشار از میل و پشتکار هستند. اما این سوال هم وجود دارد که آنها چند مرتبه می‌توانند پس از چنین نمایشی دوباره شانس برنده شدن را به دست بیاورند؟
مشخصا لیورپول در اولدترافورد برای بازی روز یکشنبه حریفی سخت تر از این خواهد بود، زیرا آتالانتا به گونه ای بازی می کرد که انتظار مهاجم یونایتد را برآورده می کرد، زیرا آنها به میزبان خود فضایی می دادند که می خواستند موقعیت لازم را ایجاد کنند. تصور اینکه تیم یورگن کلوپ به آنها این اندازه فضا و زمان بدهد سخت است.
همانطور که اسکولز اسطوره یونایتد بعد از بازی در بی تی اسپورت گفت: "من از این هیجان لذت می برم اما در نیمه اول از آن لذت نبردم و فکر می کنم آن نیمه اول من را از نیمه دوم عقب انداخت. فکر می کنم اگر آنها با تیم بهتری بازی می کردند ، دور از ذهن بودند. آن نیمه اول نگران کننده بود. به نظر می رسید چیزی جز یک تیم، فاقد وحدت است و این یک نشانه نگران کننده‌‌ای بود.
آیا آنها می توانند اینطور با لیورپول بازی کنند؟ هرگز، حتی یک در یک میلیون سال! آیا می توانید منچسترسیتی را اینطور شکست بدهید؟ آیا می توانید با تیم بزرگی اینچنین در لیگ قهرمانان اروپا بازی کنید؟ من نمی‌خواهم نگرانی ایجاد کنم اما نیمه اول برای من یک نگرانی بزرگ ایجاد کرد.
نگرانی اسکولز قابل قبول است اما دلخوشی‌ای که پس از سوت پایان در ورزشگاه اولدترافورد ایجاد شد، نشان دهنده استقبال خوبی از سوی طرفداران، بازیکنان و سرمربی تحت فشار آنها بود. سولسشیر از تیمش درخواست واکنش کرده بود. این کاملا همان چیزی نبود که او دنبالش بود اما این هم به نوعی یک شروع است. آنها مطمئنا روحیه جنگندگی کاملی دارند اما باید دید که این امر آنها را در مسابقات دشوارتر پیش رو حفظ خواهد کرد یا خیر.
