آیا منچستریونایتد با جذب رونالدو اشتباه بزرگی مرتکب شد؟

الکس کبل - گل: بیش از دو سال است که مشخص است اوله گونار سولسشیر قادر به مربیگری منچستریونایتد با جزئیات تاکتیکی به اندازه کافی بالا نیست!

بهبودهای فزاینده ای در کیفیت بازیکنان در اختیار او قرار گرفته است، مثل صعود آنها به رده دوم از رده چهارم اما این مسیر صعودی همیشه قبل از رسیدن یونایتد به سطح قهرمانی به سطح پایینی می رسید.

این واقعیت تلخ وضعیت آنها در زمان سولسشیر است و برای ما که سرمان را به این دلیل به دیوار کوبیده ایم - کسانی از ما(خبرنگاران) متهم به دستور کار علیه سرمربی نروژی هستیم، در حالی که در واقعیت به سادگی می بینیم که یک مشکل بارها و بارها تکرار می شود - با کمی آرامش همراه است که این دیدگاه به جریان اصلی ورود کرده است.

اگر برنامه عمیق تری در کار وجود داشته باشد، حتی کارشناسان دوستانه در رسانه ها (عمدتا همکاران سابق سرمربی منچستریونایتد) شروع به تامل می کنند، یا اینکه آیا این واقعاً مجموعه ای از افراد وجود دارد که از مجموع اجزای آنها ضعیف تر است یا خیر. در واقع یک کشتی بدون مقصد و تکیه به کیفیت فردی بازیکنان برای نجات منچستریونایتد.

برای صدمین بار استدلال را خلاصه کنم: از آنجایی که آنتونیو کونته در پیچیدگی تاکتیکی در لیگ برتر در سال 2017 بالا رفت - مجموعه ای از تاکتیک های نخبه که خودکارسازی را تضمین کرده اند - حملات بسیار ساختارمند که به عنوان بازی های مجموعه ای عمل می کنند و در حافظه بازیکن به عنوان تمرین نقش می بندند که برای کسب 90 امتیاز و عنوان قهرمانی لازم است.

نابرابری مالی در فوتبال مدرن به این معنی است که تیم‌های پولدار مرتباً با پوسته های دفاعی جمع و جور روبرو می شوند و بنابراین این جزئیات دقیق در مورد محل ایستادن، دویدن و عبور کردن برای بیرون کشیدن دقیق یک بازیکن از موقعیت مورد نیاز است.

یورگن کلوپ، پپ گواردیولا و توماس توخل بهترین نمونه های تاکتیک معاصر لیگ هستند. برندن راجرز یکی دیگر از سرمربیان این چنینی است و به همین دلیل تیم لسترسیتی او شنبه بر منچستریونایتد غلبه کرد. 

این توجه به جزئیات - فشرده سازی بین خطوط، پرس کردن به صورت جمعی، حرکت همزمان -همیشه سیستم مه آلود و هولناک سولسشیر را که هیچ کدام از آن کارها را شامل نمی شود، با چالش مواجه می‌کند؛ حتی اگر نیمی از زمان بازیکنان برتر منچستریونایتد آنها را نجات دهند.

آنها با هدایت سولسشیر قهرمان نمی‌شوند. به همین سادگی و چیزی که باید طرفداران یونایتد را نگران کند این است که توانایی شگفت انگیز او برای بردن یک پیروزی بزرگ درست قبل از بحران، همراه با روابط خوب او با بازیکنان و رسانه ها، به نظر می‌رسد یونایتد را بین یک سنگ و مکان به دام انداخته است. اما خرید کریستیانو رونالدو ممکن است همه شرایط بد علیه سولسشیر را از بین ببرد.

تا این فصل، یونایتد می دانست چگونه برابر تیم های بزرگ به پیروزی برسد زیرا سولسشیر  سیستم ضد حمله ای را اجرا می‌کرد که در آن تیمش پشت توپ نشسته بود و فضا را به ساده ترین شکل ممکن فشرده می کرد. اجرای بازی های پیچیده - آنها پنج بازی دیگر از "تاپ سیکس" را قبل از پایان ماه نوامبر انجام می دهند - به سولسشیر فرصتی برای ریکاوری می دهد، با این حال شکست برابر لستر نشان می دهد که رونالدو یونایتد را در یک کار خوب بدتر کرده است.

رونالدو از بین تمام مهاجمانی که در این فصل سه بازی لیگ برتر انجام داده اند، با 17 پرس، در رده های آخر جدول قرار دارد و نسبت به روملو لوکاکو که با 43 پرس در رده دوم جای دارد بسیار ضعیف تر عمل کرده است. به طور قابل پیش بینی، بی علاقگی رونالدو به پرسینگ مانند یک عفونت در تیم گسترش یافته است!

تماشای اینکه لستر چگونه به راحتی از مدافع وسط به  خط میانی با یک توپ مستقیم از کنار رونالدو که به یوری تیلمنس یا بوباکری سوماره اجازه می دهد تا بچرخند و به سمت دروازه بدوند، ارتباط برقرار کند، قابل توجه بود. رونالدو فشار نمی آورد و نمی داند چگونه پاس را قطع کند، به این معنی که حریفان می توانند با سهولت باور نکردنی موقعیت بسازند. 

مهاجمان در خط مقدم هستند و آنها باید ریتم را تعیین کنند؛ از این رو باید پرسید چرا اکثر تیم ها این روزها در شرایط سخت 4-4-2 بازی می کنند، وقتی دو بازیکن مهاجم می توانند به خط هافبک حریف نزدیک شده و مانع از ارسال این پاس اول از دفاع به خط میانی شوند. اما در یونایتد اینگونه نیست؛ چون رونالدو اکنون اینطور نیست!

رونالدو به بازیکنان دستور می‌داد که روی حریف فشار بیاورند اما آنها با یک-دو کردن حریف محو می‌شدند و شکاف‌های بزرگترین بین خطوط برای حرکت بازیکنان حریف ایجاد می‌شد. اینطور یونایتد از حالت پرس خارج می‌شد و به حریف فرصت می‎‌داد. این اشتباه است که تصور شود یک هافبک دفاعی وضعیت آنها را به میزان قابل توجهی بهبود می بخشد.

این یک مسئله سیستمیک است که خط هافبک را مجبور به پوشاندن تکه های بزرگ زمین بازی می کند. این یک مسئله سیستمیک است که نشان می دهد سولسشیر نمی تواند در مالکیت ساختار یافته حریف تیمش را هدایت کند و در حال حاضر با تنبلی رونالدو این اتفاق نشدنی است. یونایتد بار دیگر ناامیدانه در زمین حاضر خواهد شد. با عدم اعمال پرس به توپ و بازی بدون هدف جمعی.

بدتر از این، میسون گرینوود مجبور به بازی در پست راست می شود، پل پوگبا با ناراحتی در پست غیرتخصصی قرار می گیرد و مارکوس رشفورد زمان زیادی را روی نیمکت می گذراند. رونالدو تقریباً همه چیز را آشفته کرده است. در حال حاضر، امضای قرارداد با او یک اشتباه بزرگ به نظر می رسد. این تیمی است که هویت مشخصی ندارد، هیچ برنامه ای فراتر از امید به هواداران برای دستیابی به یک لحظه جادویی ندارد. ما می دانیم که رونالدو نمی تواند کنار گذاشته شود اما همینطور می دانیم بازی با او هرگونه انسجام دفاعی را از بین می برد.