در سال قهرمانی تراکتور در آسیا؛ شکستی دیگر در کارنامه خصوصی‌سازی
تراکتور روز گذشته تنها شانس باقی مانده برای کسب جام در سال سوم فعالیت در بخش خصوصی را هم از دست داد.
به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، تیم فوتبال تراکتور به عنوان یکی از محبوب‌ترین و با سابقه‌ترین تیم‌های فوتبال ایران در حالی سومین سال حضورش در بخش خصوصی را تحت مالکیت محمدرضا زنوزی مطلق سپری می‌کند که روز گذشته در دیدار سوپرجام فوتبال ایران مغلوب پرسپولیس شد تا آخرین شانس باقی مانده برای کسب جام در سال سوم فعالیت در بخش خصوصی را هم از دست بدهد و حالا با توجه به حذف در جام حذفی و فاصله 15 امتیازی با صدر جدول در فاصله 7 هفته مانده به پایان لیگ، سرخپوشان تبریزی در فوتبال داخلی در این فصل هیچ دستاوردی نداشته باشند و تنها موفقیت این تیم در فصل جاری را می‌توان به صعود از مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا خلاصه کرد که البته آنچه حاصل شده حتی به وعده و وعیدهای ابتدای ورود به بخش خصوصی نزدیک هم نیست.
بعد از پایان لیگ هفدهم بود که تراکتور یک فصل سخت را به پایان رساند و با توجه به بسته بودن پنجره و جدایی اکثر ستاره‌های تیم در شرایطی سخت لیگ را به پایان رساند و برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته در کنار اعتراض هواداران به مالکیت نظامی تیم که نتوانسته بود انتظارات را برآورده کند، پروژه واگذاری به بخش خصوصی کلید خورد و در بین افرادی که خواهان مالکیت تراکتور بودند از ابتدا زنوزی که آن زمان مالک گسترش فولاد بود شانس بیشتری داشت و توانست مالک باشگاه شود.
تاجر متمول تبریزی که سرمایه گذاری در ورزش و تیم داری در فوتبال ایران را چند سالی تجربه کرده بود از همه نظر گزینه ایده‌آلی محسوب می‌شد و امید می‌رفت با موفقیت او در این تیم تبریزی، مسیر خصوصی سازی سایر باشگاه‌های ورزشی هموار شود و وعده‌هایی که خود زنوزی در ابتدا به هواداران داد در کنار جذب چهره‌های سرشناس مسیر را به سمت تحقق این پیش بینی‌ها می‌برد.
زنوزی در ابتدا از پروژه سه ساله‌ای صحبت کرد که در کنار مباحث زیرساختی و عمرانی مثل ساخت ورزشگاه و کمپ و هتل اختصاصی، در فرایند نتیجه‌گیری هم با یک برنامه ریزی دقیق و اصولی تیمش را به قهرمانی فوتبال ایران و سپس آسیا برساند و عقد قرارداد سه ساله با بازیکنان سرشناس از همان مقطع از جمله شجاعی، دژاگه و حاج صفی نشان از جدی بودن عزم زنوزی در به ثمر رسیدن پروژه سه ساله داشت. تراکتور فصل اول را در نقل و انتقالات کوبنده ظاهر شد و این وعده داده شد که در پنجره‌های بعد هم به طور مداوم شاهد ترکاندن بمب های نقل و انتقالاتی باشیم که البته این اتفاق در عمل رخ نداد.
اکنون در روز پایانی خرداد 1400 چند روزی از سه سالگی مالکیت زنوزی بر تراکتور می‌گذرد که البته به دلیل تعویق‌هایی که ویروس کرونا و سایر موارد در رقابت‌های لیگ برتر ایجاد کرده در مقطعی که باید فصل تمام شده باشد هنوز 7 دیدار دیگر تا پایان فصل باقی مانده ولی تکلیف تراکتور در جام حذفی با حذف مقابل آلومینیوم یک سره شده و این تیم شانسی برای قهرمانی در لیگ برتر ندارد و حتی کسب سهمیه آسیایی هم برای تراکتوری‌ها دور از دسترس به نظر می‌رسد.
تراکتورِ حال حاضر هیچ اثری از تیم پرمهره و مقتدری که وعده داده می‌شد ندارد و نه تنها در پنجره‌های اخیر هیچ بمبی منفجر نشده که در پنجره زمستانی احسان حاج صفی به عنوان کلیدی ترین بازیکن این تیم جدا شد و به رقیب تراکتور در مسیر قهرمانی یعنی سپاهان پیوست و از سوی دیگر مشکلات داخلی عدیده باشگاه باعث شد شجاعی و دژاگه هم به عنوان دو کاپیتان دیگر و ستون های پروژه موفقیت تراکتور در بخش خصوصی عطای حضور در این تیم در ماه‌های پایانی قراردادشان را به لقایش بخشیده و چند روز قبل پس از چندین هفته غیبت در تمرینات با فسخ قرارداد خود با این باشگاه رسماً جدا شدند.
تراکتور روز گذشته در سوپرجام فوتبال ایران مغلوب پرسپولیس شد تا حاصل فعالیت سه ساله این تیم در بخش خصوصی به کسب یک قهرمانی در جام حذفی خلاصه شود که اصلاً با وعده‌های داده شده در ابتدای کار شباهتی ندارد.
بازیکنان تراکتور در چند مقطع در طول فصل از مشکلات مالی و عدم دریافت مطالبات خود شکایت داشتند و حدود یک ماه قبل استوری مشترکی در اعتراض به این موضوع منتشر کردند و در کنار اینها پرونده‌های بدهی این باشگاه هر روز ابعاد جدیدی پیدا کرده و در کنار بدهی به بازیکنان و مربیان خارجی سابق خود، مطالبات داخلی‌ها هم انباشته شده و روزی نیست که خبر از یک شکایت از این باشگاه رسانه‌ای نشود.
اگر بخواهیم به مشکلات تراکتور در طول این سه سال اشاره کنیم می‌توان تغییر و تحولات بیش از حد استاندارد در مدیریت و کادرفنی را هم لحاظ کرد که شاید بتوان آن را به عنوان رکوردی در کتاب گینس ثبت کرد. 11 مدیر و 10 سرمربی در طول سه سال در این مجموعه فعالیت داشتند و در حال حاضر هم صحبت از تغییرات دیگری در مدیریت مجموعه به گوش می‌رسد و عباس الیاسی به عنوان رئیس هیات مدیره چندی پیش خبر از استعفای دسته جمعی مدیران باشگاه و تغییرات احتمالی طی روزهای آتی داد که هنوز خبری در خصوص آن منتشر نشده است.
تراکتور در سالی که وعده قهرمانی آسیا در موردش داده شده بود یک فصل نا موفق دیگر را هم دارد به پایان می‌رساند و چندی پیش هم صحبت از تلاش هایی برای واگذاری باشگاه به سایرین مطرح شده بود که البته اعلام شد با این وضعیت موجود کمتر کسی حاضر است وارد تیم داری در مجموعه‌ای شود که انتظارات بالایی از آن وجود دارد ولی ساختاری که در آن بنا نهاده شده با آنچه که منجر به موفقیت شود تفاوت فاحشی دارد و کمتر کسی خودش را وارد این چالش پر ریسک خواهد کرد.
هواداران تراکتور چشم انتظار پایان یک فصل ناکام دیگر هستند و امیدوارند در فصل نقل و انتقالات تغییرات مثبتی در این تیم رخ دهد و جذب بازیکنان کلیدی و توانمند در کنار رفع سایر مشکلات این تیم را بار دیگر روی ریل موفقیت قرار دهد ولی آنچه در طول این سه سال از تراکتور دیده شده مسیری به سمت پیشرفت و بهتر شدن نبوده و شاید کم کم وقت آن رسیده پروژه زنوزی را شکست دیگری در خصوصی سازی در فوتبال ایران قلمداد کنیم. جایی که پیش از این برادران شفیع زاده، حسین هدایتی، بابک زنجانی، فرهاد حمیداوی و چند چهره دیگر هم وارد شده و نتیجه حاصله چیزی نبود که بتوان نام آن را موفقیت گذاشت.
