از حسرت تا شوق؛ قصه اشکهای طارمی، اپیزود سوم (گزارش)
اشک های مهدی طارمی پس از سوت پایان بازی برای فوتبالدوستان ایرانی تصویر جدیدی نیست.
به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، مهدی طارمی در بین فوتبالیستهای ایرانی بیش از از بازیکن دیگری جمع تضادها محسوب میشود. هرچقدر پرتلاش و تاثیرگذار است به همان اندازه ممکن است در بزنگاهی دست تیم را در پوست گردو بگذارد، همان قدر که زیاد گل میزند و گلهایش مهم و تاثیرگذار هستند، گاهاً توپهایی خراب میکند که به قول فردوسیپور گل نکردنش سختتر است. هرچقدر آمار و ارقام نشان میدهد او هرسال یکی از بهترین مهاجمان تیمهایی بوده که در آن توپ میزده ولی به همان اندازه هواداران این تیمها او را با حسرت توپهایی که به گل تبدیل نشدند به یاد میآورد.
طارمی البته پلههای ترقی را خیلی سریع طی کرده است و شاید کمتر کسی فکرش را میکرد بازیکنی که چند سال قبل توسط فرشاد فرجی، مدافع وقت راهاهن مهار شد تا در بازی پایانی لیگ نتواند به قهرمانی پرسپولیس کمک کند، امروز یکی از 4 گلزن برتر لیگ پرتغال باشد. کسی باورش نمیشد بازیکنی که نتوانست در لیگ ترکیه تواناییهایش را نشان دهد حالا تبدیل به نقش اول حذف یوونتوس با یکی از بهترین بازیکنان تاریخ از لیگ قهرمانان اروپا شده است. به هر جهت باید بپذیریم مهدی امروز یکی از بازیکنان خوب فوتبال دنیا و یکی از برترینهای تاریخ فوتبال ایران است و میتواند بزرگترین شود.
او روز گذشته بعد از پایان یک بازی دراماتیک که در آن هر اتفاق ممکنی را شاهد بودیم، در آغوش سرمربی خود اشک ریخت، اشکهایی که برخلاف همیشه از سر شوق بود. این سومین تصویری است که از مهدی طارمی در حال اشک ریختن در ذهن داریم که با دو اشک قبلی تفاوت زیادی دارد:
اپیزود اول: وقتی هفته آخر قهرمانی از دست رفت
پرسپولیس در لیگ پانزدهم تیم خیلی خوبی بود. تیمی که هنوز خیلیها عقیده دارند بهترین تیم سالهای اخیر است و حتی از تیمهایی که در 4 سال اخیر قهرمان شدند و 2 بار به فینال آسیا رسیدند هم فوتبالی بهتر و چشمنواز تر بازی میکرد. آن فصل به نوعی شروع اوج گیری سرخها بود که با اتفاقات خاص و البته بدشانسیها به جام قهرمانی ختم نشد. سرخپوشان در آن سال در حالی قافیه را با تفاضل گل به استقلال خوزستان باختند که گلر این تیم، سوشا مکانی چند ماه به دلیل پروندهای که داشت قادر به همراهی این تیم نبود و پرسپولیس از نبود یک گلر با تجربه ضربات زیادی خورد. در کنار آن پنالتیهایی که گل نشدند و خیلی از موقعیتهای از دست رفته اجازه نداد این تیم با یک امتیاز بیشتر قهرمان شود. بازی با راه آهن در هفته پایانی لیگ پانزدهم فرصتی بود که سرخپوشان یک برد پرگل به دست آورده و جام را بالای سر ببرند ولی اتفاقات آن گونه که دوست داشتند پیش نرفت. مهدی طارمی که امید اول گلزنی پرسپولیس بود در آن بازی مهار شده بود و در پایان چشمان گریان او برای از هدر رفتن تلاش های یک فصل یکی از قاب های ماندگار آن روز بود. پرسپولیسیها خیلی دوست داشتند در اولین ماههای درگذشت مرحوم هادی نوروزی جام قهرمانی را به او هدیه دهند ولی این اتفاق با یک سال تاخیر و در پایان لیگ شانزدهم رخ داد.
اپیزود دوم: غیرممکنی که ممکن نشد
تصاویر شیرین و به یاد ماندنی ما ایرانیها از جام جهانی 2018 روسیه چیست؟ گل به خودی عزیز بوهدوز در دقایق آخر بازی ایران - مراکش که برتری ما را به همراه داشت: لایی انداختن وحید امیری به پیکه؟ پرتاب اوت ناموفق میلاد محمدی؟ مهار پنالتی رونالدو توسط بیرانوند؟ گل کریم انصاریفرد از روی نقطه پنالتی؟ خوابیدن چند مدافع جلوی توپ در بازی با اسپانیا؟ این ها هرکدام میتواند شایسته عنوان شیرین ترین تصویر ما از جام جهانی باشد ولی اگر بخواهیم بگوییم تلخترین تصویر ما از جام جهانی چیست احتمالا همه یک تصویر به ذهنمان میآید، ضربه مهدی طارمی در موقعیت تک به تک با دروازه پرتغال که میتوانست یکی از مهمترین گلهای تاریخ فوتبال ایران باشد ولی با بیدقتی از دست رفت. کارلوس کیروش از ماهها قبل شروع جام جهانی صحبت از تلاش برای ممکن کردن غیر ممکن (اولین صعود تاریخ فوتبال ایران از مرحله گروهی جام جهانی) میکرد و این اتفاق چند سانتیمتر تا به وقوع پیوستن فاصله داشت. وقتی داور سوت پایان بازی را به ثمر رساند همه ایران غمگین بودند ولی غمگینترین ایرانی شاید مهدی طارمی بود که سایرین سعی داشتند او را دلداری دهند.
اپیزود سوم: این بار اشک شوق
پورتو - یوونتوس، قرعه جذابی که از همان لحظه بیرون آمدن تصویر رویارویی مهدی طارمی با بزرگان فوتبال دنیا از جمله رونالدو را در ذهن ما تداعی کرد. شاید کسی از پورتو انتظار نداشت یکی از مدعیان اصلی قهرمانی را در این مرحله حذف کند ولی مهدی طارمی نقش اصلی را در ممکن کردن این اتفاق دور از ذهن ایفا کرد. او در بازی رفت یک گل برای تیمش به ثمر رساند و در بازی برگشت هم برای پورتو پنالتی گرفت تا کار برای یووه سخت شود. در ادامه او با اشتباهش باعث شد تیم 10 نفره شود و دقایقی بعد یوونتوس گل دوم را به ثمر رساند تا تیم پرتغالی در آستانه حذف قرار بگیرد. در ادامه پورتو گل دوم را زد تا تلاش های این تیم بی نتیجه نماند و نتیجه فوق العاده مورد نظر رقم بخورد. طارمی پس از پایان بازی اشک ریخت ولی این بار اشک شوق.