ساغر آجیلی: نسل سوخته بسکتبال هستیم

به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، ساغر آجیلی یکی از محدود بازیکنان بسکتبال بانوان است که رسانه ها توجه زیادی به او دارند. نقطه عطف این توجه در تیرماه سال 1398 و خداحافظی ناگهانی او در تیم ملی بسکتبال بود. او که سالها در اردوی تیم ملی بسکتبال حضور داشت اما به خاطر عدم تصویب پوشش تیم ملی بسکتبال بانوان، اعزام به بسیاری از مسابقات را از دست داد. درست وقتی که باید میوه صبرش را برداشت می کرد و 3 سال از حل ماجرای پوشش تیم بسکتبال بانوان گذشته بود. او هنوز بعد کسب چندین عنوان قهرمانی در بسکتبال به «ایلنا» می گوید عاشق فوتسال هست و به طور ناگهانی راهی این رشته شده:

*رقابت گروه بهمن و نامی نو در لیگ برتر بسکتبال خیلی جذاب بود و جزو پرمخاطب ترین های لیگ برتر بسکتبال، بازی را چطور دید؟

فکر می کنم بازی خیلی جذابی برای هر دو تیم بود، هر دو طرف با تمام وجودشان بازی کردند و شاهد رقابت نزدیکی بودیم.  شما دید اختلاف دو تیم یک امتیاز بود. البته این را بگویم که ما به خاطر باخت روز قبل مقابل مهرام و ریکاوری کمتر از 24 ساعت در دو کوارتر اول کیفیت اصلی خودمان را نتوانستیم نشان بدهیم. رفته رفته بهتر ظاهر شدیم و برنده مسابقه شدیم. با اینکه برنده شدیم از بازی خودم در این مسابقه خیلی راضی نبودم.

*حس می کنم گروه خیلی سختی هم دارید.

بله 4 تیم خوب و با کیفیت بالا در گروه ما حضور دارند، این باعث شده بازی به بازی سرنوشت جدول تغییر کند. و بازی میان این تیم ها مانند فینال است و شما احساس بازی گروهی ندارید. مثلا ما به مهرام باختیم اما نامی نو را شکست دادیم و نامی نو مهرام را یک مرتبه برده. حس می کنم به خاطر حضور بازیکنان ملی پوش و با تجربه بیشتر، این گروه بازیهای فشرده ای و نزدیکی را دنبال می کند. ای کاش قرعه ها طوری می شد که تیم های با تجربه بیشتر در دو گروه تقسیم شوند.

*بعضی کارشناسان می گویند مهرام و نفت آبادان شانس قهرمانی بیشتری دارند و تیم های دیگر مانند گروه بهمن و نامی نو و نارسینا شانس های بعدی.

آن گروه کمی متفاوت است بعضی تیم ها دنبال تجربه اندوزی هستند و نگاهشان به آینده هست. بازیکنان جوانی که سالهای آینده استعدادهای نابشان دیده می شود. ولی برای قهرمانی نفت آبادان هنوز مانند تیم های ما بازیهای سختش را برگزار نکرده. ضمن اینکه به خاطر نزدیک بودن رقابت ها و فشرده بودن بازیها نمی توان درباره قهرمانی هیچ تیمی صحبت کرد. شاید تیمی در گروه ما  چهارم شود اما قهرمان شود شاید هم نه. از الان درباره قهرمان صحبت کردن زود است. تیم ما همه تلاشش را می کند که بهترین نتیجه ممکن را بگیرد.

*شما قبلا هم درباره فشردگی مسابقات صحبت کردید و گفته بودید با این شیوه برگزاری موافق نیستید.

وقتی شما کمتر از 24 ساعت فرصت ریکاوری دارید بازی دومتان عملا کیفیت کمتری دارد. البته می دانم این موارد به خاطر پروتکل های بهداشتی است ولی از نظر کیفیت فنی تاثیر گذار است. در دنیا اگر هفته ای دو بازی برگزار می شود فاصله بین آنها وجود دارد. چون بازیها متمرکز است محل برگزاری مسابقات هم اگر کمتر تغییر کند بهتر است. ما چند بازی در سالن دانشگاه آزاد بودیم بعد سالن آزادی که به خاطر همزمانی بازیها به سالن انرژی اتمی آمدیم. طبیعتا کیفیت سالن ها با هم متفاوت و مسئل خاص خودش را دارد.

* البته پخش زنده باعث جذابیت و طرفداران بیشتر برای بازیهای لیگ برتر بسکتبال بانوان شده.

هفته های اولی که بازیها از آپارات با آن کیفیت خوب پخش می شد کلی بازخورد از این بازیها داشتیم. حتی بعضی مربی های تیم ملی  و لیگ برتر مردان، بازیها را تماشا می کردند و نقاط ضعف و قوت را به ما اعلام می کردند. این روند اگر ادامه پیدا کند قطعا کیفیت بالاتر می رود و انگیزه بچه ها هم زیادتر می شود چون زحماتشان بیشتر دیده می شود. البته الان نمی دانم به چه دلیلی پخش زنده از آپارات متوقف شده ولی باز هم از طریق لایو بازیها را پوشش می دهند. هر چند از نظر زاویه و کیفیت فیلمبرداری، قطع و وصل شدن اینترنت مشکلاتی پیش می آورد و تعداد مخاطبان کمتر شده است ولی باز جای تشکر دارد که زحمات ما دیده می شود.

*البته یکی از محدود چهره هایی بسکتبال بانوان هستید که رسانه ها به شما توجه دارند؟ فکر می کنید این پیگیری رسانه یا تمایل شخصی بوده؟ چرا برای دیگران...

اول این را بگویم انتظار همه بچه های بسکتبال بانوان این است که زحماتشان دیده شود، وقتی پوشش رسانه ای قوی باشد کیفیت بازی هم بالاتر می رود، اسپانسرها حضور پیدا می کنند. حالا اینکه رسانه ها به بنده لطف داشتند هم پیگیری رسانه ها بوده و هم اینکه آنهایی که از نزدیک مرا می شناسند می دانند روابط عمومی خوبی دارم. این شاید باعث شده رسانه ها بیشتر به من توجه کنند.

*فکر می کنم کیفیت بازیها و درخشش شما هم تاثیر گذار بوده.

لطف شما هست که اینطور می گویید، ولی درکل بسکتبال بازی گروهی است و همه تیم در کنار هم زحمت می کشند. مثلا در همان بازی مقابل نامی نو، شما دیدید کل تیم همدل زحمت کشیدند تا با یک امتیاز بیشتر برنده باشیم. من به عنوان بازیکن، همه تلاشم را می کنم که گروه و تیم ما موفق باشد.

*واکنش اعضای خانواده به حضور شما در بسکتبال حرفه ای چیست؟ بازیها را دنبال می کنند؟

پدر و مادرم همیشه بازیهایم را به دقت دنبال می کنند، آنها همه ی، هم تیمی ها و حتی بازیکنان تیم های حریف را می شناسند. برادرم هم که مربی فوتبال است او هم همواره تشویقم می کند. واقعا اعضای خانواده ام پشتوانه خیلی مهمی برای حضور من در ورزش قهرمانی و بسکتبالم بودند. آنها در هر بردی کنارم شاد بودند و بعد از هر باختی باعث دلگرمی ام شدند تا با امید و تلاش بیشتری برگردم.

*می دانم شما عاشق فوتسال بودید چطور خانواده نامتان را برای بسکتبال ثبت نام کردند؟ ناراحت نشدید؟

هنوز هم عاشق فوتسال هستم و حتی در سال سوم راهنمایی به تیم ملی فوتسال دعوت شدم، ولی همانطور که شما گفتید خانواده مرا در کلاس بسکتبال ثبت نام کردند  چون این رشته را هم دوست داشتم و آسیب های و صدمات ورزشی کمتری به همراه دارد.  خدا را شکر که در اینجا هم موفق بودم. 10 سال سابقه لیگ برتری و 5 سال لیگ دسته پایین تر به همراه حضورم در تیم ملی از سن 18 سالگی افتخاراتی بود که کسب کردم و خودتان می دانید مشکل عدم تصویب پوشش بازیکنان بسکتبال بانوان جلوی اعزام به خیلی از رقابت ها را گرفت. شاید اگر قضیه اعزام حل می شد ما برای کشور افتخار آفرین می شدیم.

*طبق اطلاعات ما، بسیاری از بستگانتان مهندس و دکتر هستند، اینکه شما و برادرتان به سمت ورزش رفتید بازخورد بدی از سمت آنان نداشت؟

پسرعمویم، مصطفی آجیلی فوتبالیست بود و در تیم برق شیراز بازی می کرد، بنده و برادرم هم که در بحث ورزش فعال هستیم ما سه عضو به طور حرفه ای دنبال ورزش رفتیم و بقیه بستگان خیلی به ما احترام قائل هستند و همیشه ما را تشویق می کنند. البته خودم لیسانس تربیت بدنی دارم و از تابستان سال پیش در آموزش و پرورش استخدام شدم.

*البته شما به همراه صنعت نفت و گروه بهمن اعزام به مسابقات باشگاه های بسکتبال غرب آسیا را داشتید.

بله با صنعت نفت عازم اردن شدیم چون اولین تیم بسکتبال بانوان ایران بودیم که اعزام شدیم تجربه زیادی نداشتم و آنطور که باید ظاهر نشدیم اما سال بعد به همراه گروه بهمن اعزام شدیم اکثرا همان بازیکنانی بودند که سال قبل در غرب آسیا حضور داشتند و بازیهای خیلی بهتری به نمایش گذاشتیم.

*حرف صنعت نفت آمد، شما در بازه ای که این تیم حضور داشتید با ریزش موهایتان مواجه شدید؟ چرا؟

بله، به خاطر شرایط جوی و مشکل آب آنجا که نمک زیادی دارد و ما به این خاطر که دو جلسه تمرین روزانه داشتیم باید حتما دوش می گرفتیم این مسئله باعث ریزش موهایم شد خدا را شکر الان خیلی بهتر شده است. ولی با وجود همه مشکلات، تجربه قهرمانی با تیم صنعت نفت و خونگرمی مردم آبادان را هیچ وقت فراموش نمی کنم. 

* تا یادمان نرفته شما این فرصت را داشتید در تیم ملی بسکتبال ادامه بدهید و به مسابقات بین المللی اعزام شوید اما به یکباره خداحافظی کردید.

واقعا خداحافظی از تیم ملی بسکتبال بانوان برای خودم خیلی سخت بود و دوست نداشتم این اتفاق بیفتد اما به هر حال این اتفاق عملی شد و من در هر حال برای تیم ملی آرزوی موفقیت دارم.

*در زمان خداحافظی به نسل سوخته بسکتبال بانوان اشاره کردید، این افراد چه کسانی هستند؟ چرا شما خودتان را جزو این گروه می دانید؟

شما جای من، 10 سال پای ثابت تیم ملی بسکتبال باشید اما به خاطر مشکل عدم تصویب پوشش توسط فدراسیون جهانی، عملا فقط به دورهمی بروید. به خودتان نمی گویید نسل سوخته؟ البته نسل قبل ما هم به خودشان نسل سوخته می گویند، اما این عقیده شخصی ام است که هم نسلان من در تیم ملی بسکتبال بانوان نسل سوخته هستند. شما به تیم ملی می روید که اعزام به مسابقات شوید و استعدادهایتان را نشان بدهید و برای کشورتان کسب افتخار کنید ولی این شانس برای ما فراهم نبود.

*کمی بحث را عوض کنیم در یکی از نظرسنجی های که انجام شد شما به همراه خانم وکیلی و اسماعیل زاده کاندیدای محبوب ترین بازیکن لیگ برتر بسکتبال بانوان بودید.

واقعا فکر می کنم آقای مقیمی و فدراسیون در آن مقطع کار زیبایی انجام دادند و در هر دسته بهترین بازیکنان را به تفکیک مشخص کردند و تندیس های بسیار زیبایی هدیه دادند. این باعث افتخارم بود که در بخش محبوب ترین ها کاندید بودم و در تیم منتخب سال حضور داشتم و تندیس گرفتم. امیدوارم این موارد دوباره تکرار شود.

*در اینستاگرام هم مخاطبان توجه خوبی به شما دارند. البته محتواهای  خوبی هم دارید.

تدر صفحه اینستاگرام واقعا برای مخاطبانم وقت می گذارم و سعی می کنم اگر کمکی از دستم برمی آید انجام بدهم. چون در خانواده مادری ام همه به شعر و شاعری علاقه زیادی دارند طبیعتا این طبع به من هم رسیده و در پست ها و انتخاب ویدیوها سعی می کنم ادبیات کشورم را به نمایش بگذارم. شعری که مخاطب از خواندن آن لذت ببرد. همه اینها باعث شده که خیلی ها برای موفقیت و برنده شدن در بازیها برایم دعا کنند که واقعا از آنها تشکر کنم.

*و نکته پایانی؟

یکسری از بازیکنان و استعدادهای جوان از شهرهای خیلی دور برایم پیام می فرستند و از من می پرسند چطوری به موفقیت برسند؟ در بعضی شهرها شاید مربی بسکتبال هم ندارند. من هم در حد توان به آنها کمک می کنم. امیدوارم به این استعدادها توجه بشود که برای کشور افتخار آفرینی کنند. 

گفت و گو از: وحید مرادی