در نشست مطبوعاتی گروه‌های بین‌المللی تئاتر مطرح شد؛
فضای مناسبی ایجاد می‌کنیم تا بازیگران رشد کنند
نشست مطبوعاتی اصحاب رسانه، داوران و جمعی از تماشاگران نمایش های جشنواره، در سالن سینماتئاتر کانون برگزار شد و طی این جلسه، مهمانان خارجی جشنواره به ارائه توضیحاتی درباره کارهای خود پرداختند و سپس به پرسش های حاضران در سالن پاسخ دادند.
در ابتدای این جلسه «اوا پتروسکا»، طراح و سرپرست گروه نمایش «پیکاپو، به امید دیدار» از کشور لهستان در توضیحات مفصلی درباره این نمایش و شیوه اجرایی کارشان توضیح داد: من از یک کمپانی در شهر ورشو می‌آیم که این کمپانی دولتی، کار خود را با تئاتر برای کودکان شروع کرد. این کمپانی با دراماتورژی در رده سنی ۸ تا ۱۰ سال برای کودکان کار آماده می‌کند و بسیار معروف است و در کارهای خود از نویسندگان نامدار و معتبر استفاده می‌کند. در کل، تئاتر ما یعنی «پیکاپو» دو بخش جریان دارد؛ نخست تولید تئاتر برای کودکان و بخش دوم قسمت آموزشی.
به گزارش ایلنا از همدان؛ وی ادامه داد: یک بخش از کار ما بر عهده کسانی است که به صورت حرفه‌ای کار می‌کنند و مسوولیت بخش دیگر با اساتیدی است که در مدارس تئاتر تدریس می‌کنند یا برای کودکان تئاتر می‌سازند. در این کمپانی ایده‌ای داشتیم که تا امروز به صورت مدوام کار شده و یک ماموریت خاص برای خود دارد. در حقیقت از طریق آن افراد می‌توانند با فرهنگ های مختلف آشنا بشوند. ما برای یک گروه خاص کار می‌کنیم. برای گروه سنی خردسالان در اجرای پیکاپو به یکسری کودکستان‌ها رفتیم و از آنها ایده‌هایی گرفتیم و این نمایش‌ها را تولید کردیم. برای گروه سنی سه تا شش سال معمولاً از عروسک استفاده می‌کنیم. برای شش تا ده سال نیز عروسک و بازیگر استفاده می‌شود و برای رده‌های سنی بالاتر، از عروسک‌ها و سمبل‌ها استفاده می‌شود. یکسری از کارها را هم برای بزرگترها آماده می‌کنیم. اجرای این نمایش‌ها، فضای مناسبی ایجاد می‌کند تا بازیگران رشد پیدا کنند»
وی با بیان این‌که کلمه پیکاپو در لغت به معنای «به امید دیدار» است، گفت: با این‌که در آکادمی ما از روانشناسان استفاده می‌شود اما شیوه و روش خاصی را دنبال نمی‌کنیم.
نمایش زرافه‌ها؛ تعامل با مخاطب
در بخش دیگری از این نشست خبری، «کامیلا» بازیگر نمایش زرافه‌ها، ابتدا برای دعوت‌شدن به این جشنواره و حضور در آن، تشکر کرد و سپس گفت: کمپانی ما که با این نمایش در جشنواره شما شرکت کرده، ۲۵ سال قدمت دارد که در آغاز به تولید اجراهایی برای بچه‌ها با رویکرد تئاتر برای کودکان اقدام کرد. در یک سال گذشته این کمپانی سه نمایش صحنه‌یی و یک نمایش خیابانی را آماده اجرا کرده که اجرای زرافه‌ها داستان یک پدر و مادر است که بچه‌شان را گم و سپس آن را پیدا می‌کنند. متاسفانه کارگردان ما اکنون در بارسلون است و اینجا حضور ندارد اما خرسندم که بگویم این نمایش ۱۲ سال است اجرا می‌شود که البته ما با افزودن موسیقی، اکنون تغییراتی در آن ایجاد کرده‌ایم. این نمایش به صورت کاملاً تعاملی و اینتراکتیو است و تعامل و ارتباط با مخاطب برای ما بسیار اهمیت دارد.
فرانچسکو گندی:
«فرانچسکو گندی» کارگردان نمایش «پروانه‌ها» از ایتالیا که در جشنواره امسال از آن بسیار استقبال شد، در بخش دیگر این جلسه گفت: در این کمپانی من در مقام نمایشنامه‌نویس و کارگردان به فعالیت مشغولم. همچنین آقای «داوید ویتورینی» که از پیشکسوتان قدیمی تئاتر ایتالیا هستند، سال‌هاست با ما کار و این گروه را همراهی می‌کنند. ابتدا ما نمایش‌های مختلفی را اجرا می‌کردیم که هر کدام از نمایش‌ها به سبک و روش خاص خود اجرا می‌شد اما از سال ۲۰۰۰ تا کنون انرژی و تفکر ما روی یک ایده متمرکز بود و با هم هماهنگ شدیم.
گندی همچنین تاکید کرد: در ایتالیا برای اجرای تئاتر فرمهای گوناگونی وجود دارد. ما یک گروه کوچک از یک گروه بزرگ‌تر هستیم که کار تئاتر انجام می‌دهد که از استان «توسکانی» آمده‌ایم. کارهای ما استانی و کشوری است. از شروع فعالیت هایمان در سال ۲۰۰۰ تا کنون، فقط روی تئاتر صحنه‌یی متمرکز بوده‌‌ایم و تلاش‌مان این بود ایده‌های ما در همین فضا و چارچوب باشد. فضای صحنه‌های نمایش‌های ما خیلی مهم است و نمایش‌های ما در انو اع صحنه‌های میانی و کناری اجرا می‌شود، یعنی تماشاگر یا از روبه‌رو نمایش را می‌بیند یا از دو طرف و نمایش در وسط صحنه اجرا می‌شود. این نوع شیوه اجرایی یک مدل دیگر از ارتباط با تماشاگر است و سعی کرده‌ایم از این راه تجربه‌های مختلفی کسب کنیم.
گندی در پاسخ به یکی از حاضران در سالن که گفته بود ما در دانشگاه‌های ایران، در حال راه‌اندازی آکادمی آموزشی تئاتر کودک و نوجوان هستیم، بیان کرد: در کشور ایتالیا آکادمی آموزش و پژوهش تئاتر کودکان و نوجوانان نداریم و خیلی خوشحالیم که در ایران قرار است چنین مرکزی برپا بشود.
همچنین این کارگردان در مورد کاربرد دیالوگ‌های محدود نمایش توضیح داد: دیالوگ‌های نمایش که فقط پنج جمله بود، در واقع یک شعر است که ما در همه جای دنیا آن را برای کشورهای دیگر ترجمه می کنیم اما اینجا فرصت نبود که این کار را بکنیم اما آن جمله‌ها چندان مهم نیست و نمایش خودش گویای مفهوم و داستان آن است که تولد یک پروانه را نمایش می‌دهد.
