کارگردان هنرمندی است که نقش را در بازیگر به تصویر می‌کشاند
عمده‌ترین بخش ریزه‌کاری در نمایش کار با بازیگر است و کارگردان باید بازیگر را تفهیم کند که تا نقش آفریده شود. تخفیف دادن به نمایش احساس از سوی بازیگر نشان‌دهنده کنار آمدن کارگردان با ضعف بازیگر است.
ایلنا: بخش دیگری از کارگاه کارگردانی تئاتر کودک و نوجوان در سالن اصلی سینما کانون همدان برگزار شد.
به گزارش ایلنا، قطب‌الدین صادقی با حضور دوباره در این کارگاه پس از مرور مطالبی در خصوص جایگاه واقعی کارگردان در شکل گیری یک نمایش اظهار کرد: بعد از خواندن و انتخاب متن و برداشت از سوی کارگردان، مرحله دوم طراحی حرکت و سپس تصویرسازی است.
وی در ادامه گفت: عمده‌ترین بخش ریزه‌کاری در نمایش کار با بازیگر است و کارگردان باید بازیگر را تفهیم کند که تا نقش آفریده شود. تخفیف دادن به نمایش احساس از سوی بازیگر نشان‌دهنده کنار آمدن کارگردان با ضعف بازیگر است.
وی در حالی که نقش کارگردان را موثر ارزیابی کرد گفت: کارگردان باید کاری کند که هر دفعه بازیگر اندکی رشد کند و یک پله بالا بیاید.
وی در ادامه عنوان کرد: برای هر نمایش کارگردان باید بازیگر را با رفتاری جدید بیامیزد و از تکرار نقش در یک بازیگر در نمایش‌های مختلف بپرهیزد.
کارگردان باید برای به نمایش گذاشتن احساس واقعی بازیگر راه حل داشته باشد و نباید در صورتی که بازیگر نقش را دیر گرفت ویرانگر کار او شود.
صادقی گفت: کارگردان مثل یک ماما است و بازیگر مادری است که نمایش را همچون نوزادی به دنیا می‌آورد.
وی ادامه داد: کارگردان همچون یک آیینه برای بازیگر است. همه بازیگران داای یک میزان فهم تکنیک و حتی سواد یکسان و فرهنگ‌های یکسان نیستند. بازیگران دارای روان‌های متفاوتی هستند.
کارگردان یک مددکار اجتماعی است که با روح و روان بازیگر در تماس قرار می‌گیرد و باید از شخصیت اجتماعی بازیگر در روزمرگی‌های زندگی او کارکترهای مورد نظر را ایجاد کند. او معمار روح بازیگرش هست و این کار آنقدر هنرمندانه است که برای درآوردن نقش باید وارد دنیای بازیگرش شود.
صادقی در حالی که با حس خاصی این اصول را تشریح می کرد ادامه داد: هر بازیگر تکنیک منحصر به فردی دارد که کارگردان باید آن تکنیک را بشناسد و زمانی که ضعف‌های بازیگر قابل درمان نیست می‌توان آنها را با بازی خوب نقش مقابل آن پوشش داد. ظریف‌ترین و حساس‌ترین و انسانی‌ترین کار کارگردانی کار با بازیگر است و باید متناسب با هر کس زبان خاصی به کار بگیرید.
بازیگر ابزار کارگردان نیست انسانی با پیچیدگی‌های روحی و روانی متفاوت است و او آنقدر باید صبور باشد تا بتواند قالب یک نقش را در بازیگرش به تصویر بکشاند.
