با نمایش باید احساس را به تصویر کشید

ایلنا: کارگاه آشنایی با گروه‌های تئاتری بین‌المللی بحثو گفتگو، در سالن جلسات سینما کانون برگزار شد.

به گزارش ایلنا، در این کارگاه، نشستی تخصصی با عنوان زیباشناسی اصول تئاتر خردسال با مدیریت رئیس خانه تئاتر آلمان با حضور هنرمندان مطرح این عرصه تشکیل شد. در این نشست تفاوت‌های سبک و انواع نگاه هنری و به اجرا درآمدن یک نمایش توسط گردون واین مورد بررسی قرار گرفت.

وی معتقد است: محوریت شکل گرفتن و به اجرا در آمدن نمایش ها در دو راستای سرگرمی و درآمدزا بودن آنها تعریف می‌شود که هر یک البته برای خود جایگاه خاصی در جامعه هدف و ارتباط با مخاطب پیدا خواهند کرد و در کنار این سبک ها روش های دیگری نیز برای به اجرا در آمدن یک نمایش وجود دارد.

وی به بررسی نوع نگاه و سبک خاص خود در نمایش‌ها پرداخت و گفت: در سبک‌های نمایشی، من همواره به نمایان کردن احساسات انسان‌ها توجه خاصی دارم.

واین عنوان کرد: احساس خوشبختی و ترس از جمله احساساتی هستند که با گذشت زمان تغییراتی نمی‌کنند. احساس در میان کودکان در جای جای دنیا در موقعیت‌های مختلف یکسان بروز می‌کند و همین وجه اشتراک بیانگر آن است که به عنوان مثال تأثیر گرفتن از محیط و اتفاقات در کودکان ایرانی با دیگر کودکان در سراسر دنیا بدون تفاوت است.

رئیس خانه تئاتر آلمان مبدأ همه احساسات را دوران کودکی دانست و گفت: حالا که ما بزرگ شده‌ایم مسئول هستیم که این احساسات را به زیبایی از طریق یک نمایش تقدیم دیگران کنیم و باید این حس انتقال یابد.

وی از احساسی سخن گفت که برگرفته از اولین رویارویی با برف زمستانی در وجود خودش بود و گفت: این حس همیشه به همان اندازه که در دوران کودکی زیبا بود برایم قابل درک است و هرگز حتی با گذر زمان در من تغییر نخواهد کرد.

وی تأکید کرد: سال‌ها می‌گذرد اتفاقات متفاوت رقم می‌خورد اما احساسات در مقابل این اتفاقات همیشه یکسان است یعنی خوشحالی کودک را می‌خنداند و غصه او را ناراحت می‌کند.

و حالا هنرمند کسی است که این احساسات را در نمایش‌های خود به چالش بکشاند و همین احساسات است که این ضرب‌المثل را در ذهن تداعی می‌کند که تا آخرین لحظه آدمی از یاد گرفتن خسته نخواهد شد.

گوردون واین در این کارگاه پس از توصیف این موارد عنوان کرد: حالا فرض کنید من به عنوان کارگردان قرار است بعد از خواندن سناریو دریچه‌های ارتباط را در کار نمایشی خود باز کنم. در این میان دو عامل هنرپیشه و تماشاچی برایم نقش‌های اصلی را بازی می‌کنند.

وی تأکید کرد: برای آنکه بتوانم در کار هنری که قرار است به اجرا درآید موفق باشم باید نوع احساس و نگاه خود را به هنرپیشه القا کنم. باید او را متقاعد کنم که حس اصلی نمایش را درک کند تا بتواند ارتباط زیبایی با تماشاچی برقرار کند و آنوقت است که پس از اجرای نمایش درمی‌یابید که تماشاچی خودش و احساسش را به دست نمایش شما خواهد سپرد.