کشف محوطه استقرار موقت قرون میانی در خراسان جنوبی

فصل دوم کاوش‌های باستان‌شناسی در محوطه کهنگ سربیشه خراسان جنوبی به کشف یک محوطه استقرار موقت قرون میانی و قطعات سفال منجر شد.

به گزارش ایلنا به نقل از پژوهشگاه میراثفرهنگی و گردشگری؛ سرپرست گروه باستان‌شناسی محوطه کهنگ سربیشه با بیان این مطلب گفت: یافته‌های سطحی این محوطه شامل قطعات سفالی، سرباره فلزات مختلف و قطعات سنگ ساب(آسیاب دستی) است.

محمد فرجامی با اشاره به دو برنامه تعیین حریم و کاوشی که در محوطه انجام شده است بیان کرد: این محوطه یک استقرار موقت مربوط به قرون میانی است ولی از سویی داده‌های باستانی از قرون چهارم تا هشتم هجری قمری در این محوطه به چشم می‌خورد.

او با اشاره به پیشینه پژوهشی اثر تصریح کرد: تا به حال در این محوطه یک برنامه گمانه‌زنی به منظور تعیین حریم در سال ۱۳۸۵به سرپرستی علیرضا نصرآبادی و یک برنامه کاوش آموزشی در سال ۱۳۹۲به سرپرستی علی زارعی صورت گرفته است.
فرجامی مهم‌ترین عامل طبیعی تخریب محوطه را آبراهه‌هایی دانست که به علت بارش باران و برف در سطح محوطه ایجاد شده است.

وی همچنین مهم‌ترین عوامل تخریب انسانی را کشاورزی در محدوده محوطه در سالیان نه چندان دور و همچنین تخریب بخش‌هایی از غرب تپه اصلی محوطه به منظور فعالیت‌های راه سازی توسط شرکت‌های راهسازی اعلام کرد.

فرجامی با بیان اینکه بلند‌ترین نقطه محوطه در جنوب غربی آن و مشرف به روستای کهنک قرار دارد بیان کرد: در سال ۱۳۸۵ اداره راه و ترابری سابق به گود برداری از بخش غربی این تپه صخره‌ای اقدام کرد که این کار باعثتخریب بخش‌های زیادی از آن تپه و آثار بالای آنکه احتمالا بقایای قلعه‌ای است، شد.

وی اظهار داشت: در سال ۱۳۸۵به منظور مقابله با فعالیت‌های غیر مجاز و تعیین تکلیف محدوده پراکندگی این محوطه نسبتا وسیع که تا جنوب روستای سلم آباد امتداد می‌یابد تعیین حریم شد.

به گفته این کار‌شناس میراثفرهنگی در میانه محوطه آسیابی قرار دارد که در گذشته آب آن از قنات سلم آباد تأمین می‌شده ولی اکنون سالیان سال است که این آسیاب و زمین‌های زراعی همجوار آن متروکه و بایر شده است.

سرپرست گروه باستان‌شناسی بیان کرد: با توجه به یافته‌های سطحی و همچنین برنامه تعیین حریمی که در سال ۱۳۸۵و کاوشی که در سال گذشته انجام شده داده‌های سفالین این محوطه شامل دوگونه داده سفالی است.

وی افزود: برخی سفالینه‌های به دست آمده از این محوطه شامل سفالینه‌های نوع نیشابور متعلق به قرون سوم و چهارم هجری و نوع دیگر سفالینه‌های قلم مشکی و سفال‌های آب و سفید که تعلق این محوطه به قرون هفتم تا دهم هجری را به اثبات می‌رساند.

علاوه براین، از سطح محوطه سفالینه‌های محلی با خمیره قرمز و تزئین گل اخرا که دست ساز هستند به دست آمده که تعلق این سفال‌ها به قرون میانی و متأخر جای بحثدارد.

به گفته فرجامی، این فصل از کاوش‌های باستان‌شناسی به عنوان کار کارآموزی توسط دانشجویان باستان‌شناسی دانشگاه بیرجند انجام شد.