هواداران همچون کوه پشت نکونام می ایستند

باشگاه نساجی یکی از تیم های ریشه دار و بزرگ شمال کشور است و این موضوع بر کسی پوشیده نیست.

این تیم بزرگ و هواداران فهیمش برای رسیدن به مقصود خود سختی های زیادی را متحمل شدند تا این طلسم سنگین را با آمدن نکونام جوان پس از سالیان سال شکستند.

حال با آمدن تیم به لیگ برتر پس از آن فراز و نشیب ها ،عدم نتیجه گیری ،اشتباهات فردی و داوری چاشنی حواشی بوجود آمده شدند تا عده ای از این فضا برای کاسبی خود و تنش تیم با هواداران منفعت برند و در این بین  یادآور شدن چند نکته خالی از لطف نیست.

رابطه سرمربی و بازیکنان مانند رابطه فرمانده و سربازانش است و هرچقدر هم سرباز خوبی باشی باز هم نگاهت به ابهت و اقتدار فرمانده است.

اکثر انتقاداتی که به نکونام وارد می شود از سر دلسوزی و با یکی دو برد مطمئنا فروکش می کند،اما همین انتقادات وقتی در کنار تخریب های گروهی که منافع خود را به موفقیت تیم خود ترجیح می دهند،قرار گیرد نتیجه بدی خواهد داشت.

خط انداختن به چهره فرمانده، لشکر را زمین گیر می کند و یک لشکر شکست خورده به راحتی از جای خود بلند نمی شود.

درست است که تیم نساجی به دلخواه هواداران بازی را ارائه نمی کند ولی این هواداران نیستند که تاکتیک تیم را انتخاب می کنند.

اشتباهی که در دوران یحیی گل محمدی انجام شد می تواند درسی باشد برای این روزهایمان،مربی جوان و آینده دار را جابجا کردند و هواداران با سکوتشان از تعویض یحیی حمایت کردند تا صعود نساجی چندین سال به تعویق افتد ،اما یحیی مسیر پیشرفت خود را ادامه داد تا امروز که صدر نشین لیگ برتر است.

نکونام مربی تیمی است که با همین بازی که خیلی ها دوستش ندارند می توانست در نیمه بالایی جدول باشد و سیل تعریف و تمجید از شگفتی ساز لیگ امسال را به سوی‌مان روانه کند ،اگر اشتباهات داوری کمتر بود،آنگاه روحیه یک تیم برنده و شگفتی ساز را با روحیه تیم چهاردهم جدول که همواره استرس در ساق هایشان وجود دارد مقایسه کنید؛ تیم نساجی در این چند هفته اسیر اشتباهات داوری و فردی شده است.

شاید اشتباهات فردی فراوانی که در خط دفاع و دروازه داریم در کنار فرصت سوزی های زیاد خط حمله را بتوان با تمرین و تمرکز بیشتر به حداقل رساند.

ثبات از مهم ترین فاکتورهای موفقیت است و انگار ما خودمان دوست داریم ثبات را از تیممان بگیریم

تیم هایی که مربی اش تسلیم شده و چیزی برای ارائه ندارند نیاز به شوک دارند، اما نکونام کیلومترها با تسلیم شدن فاصله دارد.

سال اول برانکو سرمربی تیم پرسپولیس را به خاطر بیاورید که با اشتباهات سریالی داوران ،این تیم تا مرز سقوط پیش رفت، اما مدیران پرسپولیس منطقی عمل کردند و امروز پرسپولیس بر قله فوتبال آسیا نشسته است.

اخراج برانکو در همان نیم فصل اول بسیار آسان و توجیه پذیر بود ولی اعتماد به او فاکتوری بود که قهرمانی های متوالی برای قرمزهای پایتخت به همراه داشت.

انتقاد به جوادنکونام و تیمش نه تنها ایرادی ندارد بلکه می تواند مفید هم باشد.

هیچ سیستمی از نقد مبرا نیست اما نقد و تخریب مرز باریکی دارند که باید مراقب بود در نقدها از آن مرز عبور نکنیم.

حمایت علی امیری و مهران کاظمی مدیرعامل و معاون اجرایی باشگاه از نکونام بسیار به موقع بود و اکنون نوبت هواداران است که روی سکوها به سرمربی تیم اطمینان دهند که هنوز به او اعتماد دارند.

اگر در کنار هم باشیم می توان از این جاده راحت تر عبور کرد و همان گونه که سال گذشته همگی دست در دست هم دادیم و از خطرناک ترین پیچ ها به سلامت عبور کردیم و به مقصد رسیدیم.

یادداشت: سعید توسلی