خانه نیما میزبان مسافران نوروزی درغرب مازندران

به گزارش ایلنا از ساری،یوش، روستایی است با قدمت نسبتا کهن در اقلیم کوهستانی و ییلاقی که طبیعت بکر و بافت روستایی آن به خوبی حفظ شده است. وجود خانه پدری نیما در این روستا، بیش از پیش به ارزش فرهنگی این منطقه افزوده است.

خانه نیما یوشیج که از جمله آثار دوران قاجاریه است این خانه به لحاظ اینکه یکی از شعرای مشهور کشورمان در آن می‌زیسته، از ارزش فرهنگی بالایی برخوردار است. خانه نیما، دارای پلان معمولی تیپ قاجاریه است. سردر ورودی این بنا به تاریخ 1128 است اما در شیر سرنمای قسمت شمالی آن تاریخ 1136 قید شده است. جبهه شمالی این خانه دارای یک ارسی پر ارزش با طرح گره‌چینی پرکار است و اتاق های طرفین ارسی و دارای 6 نورگیر مشبک چوبی با طرح‌های جالب است. این بنا دارای 3 ورودی، شاه‌نشین و اتاق‌های زیادی است. خانه نیما یوشیچ با داشتن آجرکاری و گچ‌کاری‌های زیبا از جاذبه‌های گردشگری استان مازندران به شمار می‌آید.

عمده مصالح به کار رفته در این بنا خشت و گل و چوب است و روکار نما نیز گچبری می‌باشد. این خانه یک بار در سال 1370 مورد مرمت قرار گرفت و در سال 1373 توسط سازمان میراث فرهنگی خریداری شد و مجددا در سال 1375 مرمت اساسی شد.

زادگه او که آرامگاه وی نیز گردیده است، از بنای های زیبای دوره قاجار به شمار می آید.بنیاد این عمارت با پلان مربع شکل، حیاط مرکزی و اتاق های متعدد پیرامون، با ویژگی های معماری سنتی منطقه کوهستانی در آمیخته است.عناصر تزیینی آن شامل آجرکاری،گچ بری،آیینه کاری، خراطی و ارسی های زیبا است که در فضاهای شاه نشین، تالار، اتاق های سه دری، پنج دری و سردربنا، در اوج ظرافت به نمایش نهاده شده است.

روستای یوش از ییلاقات بسیار خوش آب و هوای استان مازندران است که چهارده چشمه دارد. روستای یوش دارای باغ‌های گردو، فندق، گیلاس و زردآلو است. از شواهد و قرائن موجود قدمت این روستا به دوره ساسانیان باز می گردد که آتشکدة رو به ویرانیِ «کیا داود» در حوالیِ یوش نیز شاهدی است بر این مدعا. ناصرالدین شاه قاجار نیز برای تفریح و شکار در این روستا اقامت داشته و از این روستا به عنوان مکانی مفرح و خرم نام برده است.

بافت کلی روستای یوش به صورت مجتمع و توده ای، در قسمت جنوب غربی روستا متمرکز است. خانه ها به صورت پلکانی در پای کوه بنا گردیده اند و جهت آنها رو به قبله، یعنی جنوب و شرق است. مصالح اصلی دیوارها در قدیم خشت و گل و امروزه بلوک، آجر و سیمان است. در گذشته سقف ها تخت و با تیرهای چوبی و کاهگل پوشانده می شدند اما امروزه با استفاده از حلب و آلمینیوم پوشش سقف به صورت شیروانی ساخته می شود. یوش دارای تابستان های گرم و خنک و زمستان های بسیار سرد است گاهی تا ارتفاع یک متر در این ناحیه برف می نشیند. خانه نیما که بازسازی و مرمت شده در پیچ و خم کوچه ای خاکی قرار دارد.

علی اسفندیاری، مردی که بعدها به “نیما یوشیج” معروف شد، در بیست‌ویکم آبان‌ماه سال 1276 مصادف با 11 نوامبر 1897 در روستای یوش، دیده به جهان گشود.او 62 سال زندگی کرد. اگرچه سراسر عمرش در سایه مرگ مدام و سختی سپری شد؛ اما توانست معیارهای هزارساله شعر فارسی را که تغییرناپذیر و مقدس و ابدی می‌نمود، با شعرها و رای‌های محکم و مستدلش، تحول بخشد. در همان دهکده که متولد شد، خواندن و نوشتن را نزد آخوند ده یاد گرفت.

 نوشته‌های نیما یوشیج را می‌توان در چند بخش مورد بررسی قرار داد : ابتدا شعرهای نیما؛ بخش دیگر، مقاله‌های متعددی است که او در زمان همکاری با نشریه‌های آن دوران می‌نوشته و در آنها به چاپ می‌رسانده است؛ بخش دیگر، نامه‌هایی است که از نیما باقی مانده است. این نامه‌ها اغلب، برای دوستان و همفکران نوشته می‌شده است و در برخی از آنها به نقد وضع اجتماعی و تحلیل شعر زمان خود می‌پرداخته است؛ از جمله در نامه‌هایی که به استادش «نظام وفا» می‌نوشته است.

آثار خود نیما عبارتند از : “تعریف و تبصره و یادداشت‌های دیگر”، “حرف‌های همسایه”، “حکایات و خانواده‌ی سرباز”، “شعر من”، “مانلی و خانه‌ی سریویلی”، “فریادهای دیگر و عنکبوت رنگ”، “قلم‌انداز”، “کندوهای شکسته” (شامل پنج قصه‌ی کوتاه)، “نامه‌های عاشقانه”‌ و غیره.

نیما علاوه بر شکستن برخی قوالب و قواعد، در زبان قالب‌های شعری تاثیر فراوانی داشت؛ او در قالب غزل ـ به‌عنوان یکی از قالب‌های سنتی ـ نیز تاثیر گذار بوده؛ به طوری که عده‌ای معتقدند غزل بعد از نیما شکل دیگری گرفت و به گونه‌ای کامل‌تر راه خویش را پیمود.

این شاعر بزرگ، درحالی‌که به علت سرمای شدید یوش، به ذات‌الریه مبتلا شده بود، برای معالجه به تهران آمد؛ معالجات تاثیری نداشت و در تاریخ 13 دی‌ماه 1338، درگذشت. او را در تهران دفن ‌کردند؛ تا اینکه در سال 1372 طبق وصیتش، پیکرش را به یوش برده و در حیاط همین خانه که محل تولدش نیز بود، به خاک ‌سپردند، سیروس طاهباز،نویسنده و گردآورنده آثار نیما و بانو بهجت الزمان اسفندیاری، خواهر نیما نیز در حیاط خانه به خاک سپرده شده اند.

خانه نیما یوشیج در سال 1375 توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره 1802 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. و در سال 1388 به عنوان موزه پدر شعر و ادب نو پارسی بازگشایی شد.

قلعه پولاد بلده ، پارک جنگلی نور، آبشار آب پری رویان، بقعه سلطان احمد،جنگل آفرابن روستای سرکاج، قلعه سوردار و آبشار حرم آب از جمله جاذبه های گردشگری شهر نور است.

شهر نور از شمال به دریای مازندران، از شرق به شهرستان های محمودآباد و آمل، از جنوب از طریق کندوان و قله دماوند به استان تهران و از غرب به شهرستان نوشهر محدود است و 3/5 درصد جمعیت استان را در خود جای داده است. نور که تا چند سال قبل سولده نامیده می شد از شهرهای مهم رستمدار بخشی میان رویان و مازندران است. این شهر دارای دو منطقه سردسیری و گرمسیری با بلوکات بسیار است که مهمترین آنها بالاده نامیده می شود .