نقدی بر برگزاری همایش دو روزه HSE کنفرانس ایمنی در استان مازندران

 همایش دو روزه HSE   با حضور مهندسین ناظر عضو سازمان نظام مهندسین ساختمان و کارشناسان مسکن و شهرسازی از اقصی نقاط کشور در استان مازندران برگزار گردید که افتتاحیه از سخنرانی های معاونین وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی و راه سازی – استاندار مازندران – مدیرکل کار و رفاه اجتماعی استان و بعدازظهر روز اول همایش از مباحث جناب دکتر شیبانی اصل از کارشناسان خبره ایمنی ساختمان و همچنین در روز دوم هم از کلاسهای ایمنی بهره مند شدیم.

این کنفرانس هم با تمام فراز و فرودها ضعفها و قوتها سرانجام به پایان رسید.

چند نکته حائز اهمیت در کنفرانس مغفول ماند و همچنان تا پایان کنفرانس منتظر بودیم که آیا سخنرانان اساتید و مربیان به بعضی نکات مهم خواهند پرداخت و یا اشاراتی به مسائل مهم و با اهمیتی که میتوانست کنفرانس را بسمتی که کوله بار مدعوین را پربار تر کند پیش خواهد رفت یا خیر ؟

اما متاسفانه آنچه که کسب شد و جزء اهداف قرار گرفت چیزی بجز یک آموزش کوتاه مدت کم محتوی و تذکری نه چندان قوی در پی نداشت .

آنهم به کارشناسانی که اصلا خودشان هم به کمترین نکات ایمنی توجهی ندارند. همه حرفها از حوادث ناشی از کار ساختمان برای کارگران ساختمانی بود. کارگری که تمام دغدغه هایش کار و کسب روزی حلال است . همه آمدند و گفتند که باید ایمنی را رعایت کرد -

اول ایمنی بعدکار – کارفرما موظف است به کارگر امکانات ایمنی بدهد. حوادث کار اینگونه بدن کارگر را متلاشی می کند – کارگر مصدوم این طور می شود و الی آخر ...

آمدند و گفتند که به طور مثال در استان مازندران تاکنون 20000 کارگر آموزش دیده اند اما نگفتند چگونه ؟ نگفتند کارشناسان محترمی که از سایر استانها میهمان مازندران بودند وقتی که به شهرها و استانهایشان رفتید چگونه باید کارگران را آموزش دهند. اصلا فرآیند آموزش کارگران که از نظر تحصیلاتی متفاوت هستند چگونه است.

چه تدابیری در مازندران اندیشیده شده و چه کسانی و چگونه پای این امر ایستادگی کرده اند که موفق شدند روند اجرائی آموزش ایمنی را مدیریت کنند.

چه کسانی به این 20000 کارگر آموزش دادند. راه و طریق کدام است چی شد و چه باید بشود. تصاویر تکان دهنده حوادث کار و دیدن بدنهای متلاشی شده کارگران ساختمانی قلب هر انسانی را میلرزاند و یا بیان و تذکر علل حادثه خوب است اما راه حل پیشگیری از حوادث باید در چنین شرایطی گفته شود. اولین گام در پیشگیری حوادث ناشی از کار آموزش است.

آموزش کسانی که در معرض خطر قرار دارند ایمنی علم جلوگیری از خطر و حادثه است  این علم را باید به افرادی که همه روزه در بحران هستند انتقال داد.

طریقه انتقال چگونه باید باشد؟ چگونه باید آموزش داد  و چه چیزی را باید گفت؟ کسانی که در این امر مهم بیش از  دو سال نیم  زحمت کشیده اند چه کسانی بودند؟

چگونه توانستند بدون الزامات قانون به اهداف عالیه دست پیدا کنند؟ بررسی ها نشان میدهد که کارگرانی که طی نیمه اول سال 95 آسیب جدی دیده اند کسانی بودند که اصلا آموزش ندیده بودند .

نکته دوم -  باید در فرایند برگزاری آموزش ایمنی استان مازندران که منجر به واگذاری دبیرخانه دائمی ایمنی به اداره کل مسکن و شهرسازی استان مازندران شد که بود که  نمایندگان تام الاختیار اداره کل تعاون کار و رفاه اجتماعی – سازمان نظام مهندسین ساختمان – سازمان آموزش فنی و حرفه ای-  سازمان تامین اجتماعی و کانون انجمن های  صنفی کارگران ساختمانی استان مازندرالن در قالب کمیته آموزش اقدام به عقد تفاهم نامه پنج جانبه نمودند. این در حالی است که اعضای کمیته آموزش استان مازندران جلسه هفتگی نقد و بررسی عملکرد( روزانه – هفتگی و ماهانه رسته های آموزشی ) برگزار میکنند و دبیرخانه این کمیته در اختیار سازمان نظام مهندسی ساختمان استان مازندران قرار داده شد.

 نکته حائز اهمیت اینکه از ابتدای سال 93 تا کنون حتی در یک جلسه کمیته آموزش علیرغم دعوتهای مکرر، نمایندگان اداره کل مسکن و شهرسازی حضور نداشتند که این  امر بیانگر اینست که برای کارشناسان محترم مسکن و شهرسازی ایمنی کارگران ساختمانی اهمیتی نداشته و ندارد.

متاسفانه به محض اینکه متوجه شدند که دبیرخانه دائمی ایمنی به اداره کل مسکن و شهرسازی استان مازندران واگذار شده از مساعدت در زمینه آموزش کارگران ساختمانی دریغ نمودند و به ارائه آمار و ارقام که هیچ دردی را دعوا نمیکند همت والای نشان میدهند و عملکرد دیگران را دست مایه خویش قرار داده ند .

نکته سوم - دهها صفحه مقاله در زمینه HSE  به همایش ارائه شده است اما آیا مشکلات ایمنی جامعه هدف با ارائه مقالات و حرفهای اتیکت دار برطرف می شود. زمینه های متعدد کارشناسی از شورای عالی حفاظت وزارت کار تا وزارت مسکن و شهرسازی و سازمان نظام مهندسین ساختمان و غیره ... مستعد و آماده شده است مقالات و کتابهای متعدد نوشته شده  و دردسترس می باشد .  اما عملکرد همه این دستگاههای اجرائی در این زمینه چیست ؟ در نحوه ساخت و ساز – ابزار و مصالح چه تغییراتی بوجود آمده است ؟ داربستها چه تغییری کردند؟ نحوه گودبرداریها و ضوابط آن چه تغییری پیدا کرده است؟ آیا واقعا موقع اجراء و عمل نشده است ؟ چه وقت قرار است کفایت مذاکرات اعلان شود؟ چه وقت باید آستینها را بالا بزنیم عزم جزم کنیم و جلوی حوادث را بگیریم؟ گرچه نمی توانیم جلو حوادث را با این حرفها بگیریم اما می توانیم در راستای کاهش حوادث گام برداریم و اقدامات اجرائی را با آموزش های مقدماتی آغاز کنیم و در قدمهای بعدی همراه با تدابیر بنیادین و تغییر در امکانات ، ابزار و مصالح در جهت تعلیم و آموزش های تخصصی ایمنی برای استادکاران و کارجویان برای پیشگیری حوادث گام برداریم .

در پایان خاطرنشان می سازد در صورتی می توانیم حوادث ناشی از کار را کاهش دهیم که :

1 – استانداردهای کار برای مشاغل گوناگون تهیه شود .

2 – مقرارت داخلی را با استاندارهای بین المللی تطبیق دهیم.

3 – نظارت ها در کارگاهها را قوی کنیم.

4 – آموزشها را با برنامه ریزی قوی دنبال کنیم .

5 – جرائمی برای عدم رعایت حفاظت فنی و بهداشت کار منظور و در عمل اجراء کنیم .

6 – از تشکلات توانمند مردم نهاد ( انجمن های صنفی کارگران ساختمانی ) در راستای آموزش مساعدت بگیریم.

کانون انجمن های صنفی کارگری کارگران ساختمانی استان مازندران