مروری بر زندگینامه نماینده مردم مازندران در مجلس خبرگان رهبری

حجت الاسلام والمسلمین " سیدصابر جباری " ‌نماینده مردم مازندران در مجلس خبرگان رهبری و امام جمعه بهشهر بامداد امروز(یکشنبه) در سن ۷۶ سالگی بدرود حیات گفت.

به گزارش ایلنا از بهشهر، ایشان سال ۱۳۱۷ در روستای متکازین از توابع بخش یانسر منطقه کوهستانی هزارجریب بهشهر در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشودند.

پدر ایشان، حاج سید محمد جبّاری که خود در کسوت روحانیت بود از کودکی به تعلیم فرزندشان و آموختن علوم دینی به این فرزند همت گمارد.

تلاش های شبانه روزی ژدر برای سیدصابر جوان کاساز شد و وی در ۱۲ سالگی سطح مقدماتی علوم اسلامی را آموخته و آماده ی کسب معارف بالاتر شد و برای کسب بیشتر علوم دینی و بهره بردن از علمای دینی رهسپار حوزه علمیه کوهستان شد.

این حوزه در آن روزها با زعامت آیت الله کوهستانی که از عرفا و علمای به نام اسلام بود، دارای رونق و اعتبار فراوانی بود و تدریس علمایی مانند حجج اسلام سمچولی و سید زکریا حسینی متکازینی بر اعتبار آن می افزود.

حجت الاسلام جباری که در ۱۴ سالگی جایزه ی ادبیات عرب در صرف و نحو را از دست عالم بزرگوار، آیت الله العظمی کوهستانی دریافت کرده بود، ژس از مدتی به حوزه ی علمیه ی نوکنده نزد آیات عظام نصیری و ربانی رفت و حدود یک سال در آن مرکز دینی تلمذ کرد.

مقصد بعدی، حوزه علمیه مشهد و بهره بردن از دانش علمایی چون آیت الله ادیب نیشابوری و آیت الله مهدوی دامغانی بود اما فکر و ذکر این طلبه جوان بهشهری در نقطه دیگری بود. حوزه علمیه قم!

حجت الاسلام جباری بار سفر بست و در سال ۱۳۳۶ خود را به حوزه علمیه قم رساند تا ادامه تحصیل در علوم دینی را از محضر علمای نامدار جهان تشیع چون آیت ا… بروجردی، آیات عظام فاضل لنکرانی، نوری همدانی، مشکینی، سلطانی، شاهرودی، حضرت امام خمینی(ره)، مرعشی نجفی، گلپایگانی، میرزاهاشم آملی، علامه طباطبایی، بهجت بگذراند.

طی کردن مدارج عالی علوم اسلامی از طرف ایشان آن گونه بود که در سن ۲۴ سالگی به درجه ی رفیع اجتهاد نائل آمد و از همان زمان در سطوح عالیه ی فقه و اصول در حوزه ی علمیه قم مشغول تدریس شد.

این عالم فقید علاوه بر حضور در صحنه های عالی علمی، مجاهدی نستوه در زمان طاغوت و ۸ سال دفاع مقدس بود.

از نیمه ی سال ۱۳۴۱ تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی در معیت علمای وارسته ی مازندرانی چون شهید مجاهد آیت الله هاشمی نژاد، آیت الله جوادی آملی، مرحوم آیت الله صالحی مازندرانی و مرحوم آیت الله هادی روحانی به مبارزه علیه رژیم شاهنشاهی پرداخت.

در سال ۱۳۴۲ در درگیری روحانیون با ساواک در مدرسه ی فیضیه ی قم حضور داشت و قبل از آن نیز در تجمّعی که طلاب در قم به علت بازداشت حضرت امام(ره) به راه انداخته بودند، سیلی محکمی به گوش رئیس شهربانی وقت به دلیل انداختن قرآن از دست یکی از روحانیون زد و همین اتفاق باعثدرگیری شدید میان طلاب و عوامل رژیم فاسد پهلوی شد.

ایشان در سال های قبل و بعد از انقلاب همواره برای تبلیغ به شهرهای مختلف کشور از جمله مشهد، گرگان، سمنان، دامغان، فومن، اراک، خوانسار، آمل، فریدونکنار، محمودآباد و توابع قم می رفت و در روشنگری مردم نسبت به مسائل روز جامعه نقش مؤثّری داشت.

یکی از نتایج مثبت تاثیرگذاری ایشنا در انقلابیگری مردم، هنگام به ثمر نشستن پیروزی انقلاب در فریدونکناررخ داد. در این روز مردم به اتفاق ایشان شهربانی شهر را تسخیر و نیروهای آن را خلع سلاح کردند.

پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، در سال ۱۳۵۹ از سوی بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی(ره) به عنوان امامت جمعه بهشهر منصوب شد.

ایشان در اولین روزهای آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران حضرت آیت الله جباری، بارها برای بازدید به مناطق جنگی غرب و جنوب کشور رفت.

در تأیید زحماتشان در ۸ سال دفاع مقدس، همین بس که بیش از نیمی از شهدای شهرستان های بهشهر و گلوگاه در وصیت نامه های جهادی و انقلابی خود تاکید کرده اند ایشان بر اقامه نمازشان را بر عهده بگیرد و سخنران مراسمشان باشد.

ابتکارات ویژه ی ایشان، راه اندازی دسته جات عزاداری در شب شهادت ائمه معصومین(ع) و حرکت به سوی مسجدی که به نام آن امام همام مزین شده است از جمله اقدامات در راستای نشر محبت ورزی و ارادت به آستان اهل البیت علیهم السلام در میان های مردم قلمداد کرد.

حضور فعال این عالم خستگی ناپذیر در عرصه های مختلف باعثشد تا در سال ۱۳۷۵ به انتخاب مردم ولایتمدار استان مازندران به مجلس خبرگان راه یابند و تا آخرین روزهای عمر پربرکتشان در این کسوت به خدمت مشغول باشند.

عضویت در شورای سیاستگذاری ائمه جمعه مازندران و قائم مقامی شورای مدیریت حوزه های استان مازندران، از دیگر مسؤولیت های ارزشمند این عالم بزرگوار بود.

ایشان در مدت ۳۰ سال گذشته هرگز جلسات درس و بحثعلمی را تعطیل نکردند و علاوه بر اینکه مسوولیت حوزه های علمیه ی امام صادق(ع)، چهارده معصوم، جبل النور و قدسیه ی شهرستان بهشهر بر عهده ایشان بود، به تدریس خارج فقه و اصول، اعجاز علمی قرآن مجید، تفسیر و اخلاق در حوزه، دانشگاه و نهادهای مختلف از جمله جهاد و سپاه نیز اهتمام فراوانی داشت.

از ایشان پژوهش های زیادی از جمله کتاب " اعجاز الدلیلین " بجا مانده است.

ایشان در سال های بعد از انقلاب بانی خدمات عام المنفعه ی زیادی بودند که از آن جمله می توان به ساخت مدارس، مساجد و اماکن مذهبی متعدد، پیگیری جدّی برای ساختن بیمارستان های امام خمینی(ره) و شهدای بهشهر، ایجاد دانشگاه علم و فناوری مازندران، تداوم و بقاء دانشگاه پیام نور، ایجاد درمانگاه و خانه های بهداشت و از همه مهم تر ساخت مسجد جامع و مصلاّی بزرگ شهرستان بهشهر اشاره کرد.