دلنوشته‌ای یک خبرنگار؛
وقتی که به خبرنگاران ورزشی در خانه خود بی احترامی می‌شود!
در دیدارهای خانگی تیم فوتبال خیبر در ورزشگاه تختی خرم‌آباد همواره به خبرنگارها بی‌احترامی شده و درب‌های بسته پیش روی خبرنگاران برای انجام مصاحبه قرار دارد.
به گزارش خبرنگار ایلنا در خرم‌آباد، ناهماهنگی و بوجود آوردن شرایط نامناسبی برای خبرنگاران در پوشش اخبار ورزشی و علی‌الخصوص در بازی‌های خانگی تیم فوتبال خیبر خرم‌آباد موضوعی است که خبرنگاران‌ورزشی و ورزشی‌نویسان استان لرستان با آن آشنایی کامل دارند.
در ادامه بازی‌های لیگ فوتبال دسته یک کشور و در هفته بیست و پنجم عصر دوشنبه تیم فوتبال خیبر خرم‌آباد با نتیجه 2 بر یک گیتی‌پسند اصفهان را در ورزشگاه‌تختی این شهرستان شکست داد، و باز هم مانند گذشته بعد از بازی به خبرنگارها برای مصاحبه با سرمربیان دوتیم اجازه ورود داده نشد و بسیاری از خبرنگاران به نشانه اعتراض ورزشگاه را ترک کردند.
مشکل اصلی خبرنگاران ورزشی برای اینکه بتوانند اخبار این مسابقات را به نحو شایسته پوشش دهند نداشتن جایگاه مناسب است و این موضوع سبب شده خبرنگاران بارها و بارها از طرف سربازان نیروی‌انتظامی، مسئولان حراست‌فیزیکی ورزشگاه و ... مورد اهانت قرار بگیرند و حتی برای مصاحبه با مسئولان ورزشی تیم‌های کشور که به استان‌لرستان سفر کرده‌اند نیز دچار مشکل می‌شوند و اجازه ورود خبرنگاران به زمین بازی و جایگاه مربیان داده نمی‌شود.
نداشتن جایگاه ویژه خبرنگاران، پوشش مسابقات در اطراف زمین، روی سکوی تماشاگران، نداشتن کارت و کاور مخصوص و ... مشکلاتی است که همواره از جانب خبرنگاران مطرح می‌شود و اما این مشکلات همواره بر قوت خود باقی است و یک سوال اساسی ذهن را به خود مشغول می‌کند، چه کسی مسئول برطرف کردن این مشکلات است؟
این برای چندمین بار است که خبرنگارها به نشانه اعتراض بعد از بازی‌های خانگی خیبر هیچ مصاحبه یا گزارشی نمی‌گیرند اما مسئولان ورزش تاکنون اقدام مناسبی برای رفع این‌گونه مشکلات انجام نداده‌اند.
متاسفانه در استان‌لرستان هر جا برای انجام کار حرفه‌ای‌ات مجبوری بگویی«خبرنگار هستم» پاسخ این است که: «هرچه(نه هر که)هستی برای خودت هستی!». در حالی‌که خبرنگار برای خودش خبرنگار نیست و هر چه هست برای مردم است زیرا زبان گویای مردم است و باید بتواند هر زمانی و هر مکانی که لازم است و منع قانونی ندارد حاضر باشد.
البته توهین به خبرنگاران لرستانی موضوع تازه‌ای نیست و این قصه سر دراز دارد. در یک جلسه نیز در حضور مسئول کشوری وقتی خبرنگاری برای پوشش خبری سفر رئیس سازمان حج‌و‌زیارت کشور به لرستان مشغول کار عکاسی بود با بی‌احترامی از جلسه بیرون انداخته می‌شود.
در مسابقات جهانی کوراش در خرم‌آباد نیز تنها عده محدودی از عکاسان و خبرنگاران که دارای کارت صادر شده از سوی فدراسیون جودو و کوراش را داشتند می‌توانستند در کنار تاتامی حضور پیدا کنند و مشکلات فراوانی برای خبرنگارها به وجود آمد.
کار رسانه‌ای کردن همواره مشکلات فراوانی در پی داشته و اگر پای درددل خبرنگاران بنشینی خواهی دید چه مرارت‌ها و بی‌حرمتی‌ها به چشم و گوش خود دیده و شنیده‌اند. خبرنگار نه تنها باید چشم و گوش بینای جامعه باشد بلکه باید کر و کور شود، آیا پاداش انجام رسالت خبری این‌گونه باید داده شود؟
توهین به خبرنگار، توهین به شعور جامعه است و در جامعه‌ای که شعورش به سخره گرفته شود انتظار توسعه، آبادانی، بالندگی و پیشرفت داشتن امری بیهوده است.
