پوکر قهرمانی برای پرسپولیس سرمایه نیست

به گزارش ایلنا، توفیق جمعی به ورزش فوتبال و علاقه بی حد و حصر جوامع بشری به این ورزش جذاب باعث شده تا توجه مارکت‌های مالی و بیزینس‌های پولساز به این رشته جلب شود. هرجایی که با توجه عموم مردم مواجه باشد، قطعاً از توجیه اقتصادی مناسبی برای سرمایه‌گذاری برخوردار است که فوتبال یکی از مهم‌ترین و گران‌ترین تارگت‌ شرکت‌های سرمایه‌گذار برای تبلیغات خود و محصولات‌شان است. ورود منابع بی‌شمار مالی به فوتبال و ترویج اسپانسرینگ‌های کلان در این ورزش، فوتبال را به یکی از صنعتی‌ترین تفریح‌های جهان تبدیل کرده؛ به‌گونه‌ای که به‌علت شیوع ویروس کرونا و اپیدمی شدن این بیماری در جهان اکنون همه ورزش‌های پربرخورد با تعلیق و تعطیلی مواجهند اما فشار اسپانسر و حامیان مالی ثروتمند به‌عنوان تنها دلیل از سرگیری رقابت‌های اروپایی و داخلی شناخته می‌شود.

یک تیم هرچه پرافتخارتر، بزرگتر و پرطرفدارتر باشد، گزینه مناسب‌تری برای هدفگذاری سرمایه‌گذاران است و تیم مذکور را از رقم‌های بیشتری در حساب مالی‌اش برخوردار می‌کند. در حالت عادی و در یک ساختار متعارف، افتخارات یک باشگاه به منزله دارایی بالقوه آن مجموعه محسوب می‌شود. باشگاه‌ها با بیشتر کردن افتخارات و جام‌های داخلی و بین‌المللی، توجه صنایع و منابع مالی را به خود جلب می‌کنند تا تراز مالی خود را در شرایط مناسبی نگه دارند. در فوتبال معیوب و کج‌نقشه ایران اما این ماجرا دقیقاً برعکس است. قهرمانی و کسب عناوین نه‌تنها در ازدیاد سرمایه‌های باشگاه نقشی ندارند، بلکه تنها مخارج مستقیم و غیرمستقیم باشگاه را افزایش می‌دهند و عملاً موفقیت برای باشگاه‌ها «ضررده» بوده است تا مثمرثمر. پرسپولیس با ثبت چهارمین قهرمانی متوالی در لیگ برتر کاری را در تاریخ فوتبال کشور به بهترین شکل ممکن انجام داد که کسی تاکنون به انجامش حتی فکر هم نکرده بود، اما این شق‌القمر به سود قرمزها تمام نشد و بدهی‌های این باشگاه بی‌پول را بیشتر کرد. مشابه این اتفاق را اگر در فوتبال اروپا لحاظ کنیم به مبالغ هنگفت درآمدزایی توسط باشگاه‌ها می‌رسیم. رئال‌مادرید در فصل‌های 2015-2016 تا 2017-2018 با هت‌تریک قهرمانی در چمپیونزلیگ به درآمد سرسام‌آوری رسید و باشگاه و بازیکنان را هم به شکل توأمان و هم جداگانه به سود‌های کلانی رساند، اما در ایران پرسپولیسِ قهرمان با پرسپولیس ناکام هیچ تفاوتی ندارد. ظرفیت بالقوه قهرمانی‌های پیاپی برای هر باشگاهی به‌ منزله اعتبار و درآمد بیشتر است اما در ایران و در فرم نامتعارف فوتبال کشور یک تیم قهرمان پس از پوکر باید آپشن‌های بازیکنانش را با حساب خالی از پولش پرداخت کند. واقعیت این است که اتصال به منابع دولتی باعث این ایراد بزرگ در فوتبال باشگاهی شده؛ اگر یک باشگاه خود را متصل به پول بی‌حساب نبیند، برای درآمدزایی هرچه بیشتر به هر دری می‌زند تا منابع مالی مناسبی را خودش تأمین کند، چرا که می‌داند از انتظار پولی ساخته نیست.