اشک هارو لبخندها بدون چاقو کشی و خونریزی!
ما باید فرهنگ تماشاگران و فرهنگ لیدرها و فرهنگ مدیران و فرهنگ حاکم بر فوتبال را باز تعریف کنیم. نه با سمینار و یک نشیست و دو تا سخنرانی . الگو بگیریم از کشورهای همسایه و آسیایی و بعد از اروپایی هاو ایرادی ندارد که ما تاریخ 7 هزار ساله داریم و از فرهنگ 200 ساله برخی کشورها الگو بگیریم. الگوی خوب را باید ستود و آن را بکار بست همگون با آداب و رسوم جامعه خودمان.
انتهای بازی فینال لیگ قهرمانان خانمی از هواداران تاتنهام را نشان داد که اشک می ریخت و برای قهرمانی تیم حریف دست می زد؛
تماشاگران تیم بازنده که یک زمانی ما آنها را اوباش می خواندیم بجای شکستن و آتش زدن ماشین خبرنگاران تا آخرین لحظه ایستادند و از لحظات زیبای فینال با کامی تلخ و چشمانی اشکبار لذت بردند'
لیورپول ۲ بر ۰ برد و قهرمان شد ولی درس های فینال لیگ قهرمانان بسیار مهمتر از بردن جام بود '
پنالتی ثانیه های نخست اگر در بازی سپاهان و پرسپولیس برای یکی از دوتیم گرفته میشد فکر کنید چه اتفاقی می افتاد?!
فینال اروپا خیلی آموزنده بود . نه بلحاظ فنی بلکه بلحاظ اجتماعی و فرهنگی و جریان سازی سلامت جامعه. بازیکنی که گل می زند آنقدر فاصله اش با تماشاگران نزدیک است که می رود در آغوش آنها و با آنها خوشحالی خود را تقسیم می کند. جنبه تماشاگران آنقدر بالاست که اگر داور برای تیمشان یا علیه تیمشان خطایی گرفت حتی پنالتی به آن احترام بگذارد ولی تعصب و حمایتش را از تیمش نشان دهد. تعصب در فرهنگ تماشاگران ما باید دوباره تعریف شود. باید الگوهای تماشاگران را عوض کنیم. باید دست از لیدر پروری و قلدر سالاری روی سکوها برداریم. شما ببینید دور و اطراف مدیران و مربیان تیم های مطرح فوتبال ما چه تیپ افرادی همواره حرکت می کنند! از همان ظاهر طرف می توان میزان جنبه و تعصب و حرکات و واکنش و شخصیت او را سنجید. فوتبال اروپا تنها به زیبا بازی کردن بازیکنان خلاصه نمی شود. اتفاقا برای آنها فوتبال وسیله است برای رسیدن به اهداف متعالی جامعه. آنچه ما شعارش را می دهیم آنها عمل می کنند. خبرنگار و عکاس ما از تهران رفته به اصفهان برای پوشش مسابقه بعد ماشینش را زدند خرد و خمیر کرده اند و به قول خودشان شانس آوردند که بلایی سر خودشان نیامد!
بحث تهرانی و اصفهانی نیست. الان دنبال محکوم کردن نگردیم. ببینیم کجا را خطا رفته ایم که به این روز افتاده ایم. نگاه کنیم ببینیم اشتباه ما کجا بوده است. چه عواملی مقصر هستند. این عوامل از کجا آب می خورد. قرار بود بعد از فاجعه بازی برگشت پرسپولیس و سپاهان کانون هواداران و سایت های اینها تعطیل شود. در عمل خیلی فراگیرتر شده و توپخانه دوطرف قبل از جام حذفی چنان به سمت یکدیگر شلیک می کردند که انگار با دشمن خارجی طرف هستند. آفت بزرگ این فوتبال مدیران و مربیان ضعیف هستند و برای اینکه بقای خود را افزایش دهند و پایه های آن را محکم کنند رو به لیدر پروری آورده اند. لیدرها را چاق و چله می کنند برای اینکه در تنگناها بتوانند از تونل (بخوانید تونل وحشت) این لیدرها عبور کنند و بعضا مخالفین را یک گوشمالی هم بدهند.
ما باید فرهنگ تماشاگران و فرهنگ لیدرها و فرهنگ مدیران و فرهنگ حاکم بر فوتبال را باز تعریف کنیم. نه با سمینار و یک نشیست و دو تا سخنرانی . الگو بگیریم از کشورهای همسایه و آسیایی و بعد از اروپایی هاو ایرادی ندارد که ما تاریخ 7 هزار ساله داریم و از فرهنگ 200 ساله برخی کشورها الگو بگیریم. الگوی خوب را باید ستود و آن را بکار بست همگون با آداب و رسوم جامعه خودمان.
دیشب از این فرهنگ و این همه زیبایی در فینال لیگ اروپا لذت بردیم.
*سیدرضا فیض آبادی
