منچسترسیتی جام را دو دستی به لیورپول تقدیم می‌کند؟
هر چه فشار بیشتر باشد، ناامیدی بیشتر می‌شود. در اکتبر که لیورپول و منچسترسیتی با هم روبه‌رو شدند، اینطور بود در حالی که قبل از شروع مسابقه انتظار یک بازی کلاسیک از آن می‌رفت اما سوت پایان که به صدا درآمد هواداران تلویزیونی هم خسته شده بودند چه برسد به آنهایی که با شوق فراوان به آنفیلد آمده بودند.
به گزارش ایلنا، لیورپول چند بازی خیلی سخت را پشت سر گذاشته بود؛ با تاتنهام، رفت و برگشت مقابل چلسی و در لیگ قهرمانان برابر پاری‌سن‌ژرمن و ناپولی. تیم یورگن کلوپ در بهترین شرایط نبود اما کسالت‌باری بازی به‌خاطر سیتی و البته تاکتیک‌های پپ گواردیولا بود. او ترجیح داد غریزه هجومی سیتی را کنار بگذارد و شیوه‌ای دفاعی انتخاب کرد که نتیجه‌اش تساوی بدون گل بود. البته می‌توانستند سه امتیاز را بگیرند اگر پنالتی دیرهنگام ریاض محرز به آسمان نمی‌رفت اما این بی‌رحمی بزرگی در حق میزبان بود. اهمیت آن پنالتی شاید تنها در پایان فصل مشخص شود.
حالا اگر سیتی می‌خواهد فاصله هفت امتیازی با لیورپول را کم کند، پیروزی در اتحاد کاربردی است و این یعنی کنار گذاشتن تاکتیک‌های محتاطانه و بازگشت به فوتبال هجومی همیشگی. اگر این اتفاق بیفتد لیورپول با مثلث هجومی مرگبار خود متشکل از محمد صلاح، روبرتو فیرمینو و سادیو مانه-به قول گواردیولا توقف ناپذیر- بهترین فرصت را برای استفاده از ضدحملات پیدا می‌کند. سیتی غیر از بازی اخیر دو تیم در سال 2018 همیشه بازنده بوده. در ژانویه لیورپول 4 بر 3 سیتی را برد تا روند شکست‌ناپذیری تیم گواردیولا به پایان برسد و بعد در مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان قرمزها در آنفیلد به پیروزی 3 بر صفر رسیدند و در بازی برگشت که تیم گواردیولا به دنبال جبران بود، میهمان به برتری 2 بر یک دست یافت.
البته لیورپول در شروع بازی امشب سه گل جلو نمی‌افتد اما سیتی به‌طور طبیعی احتیاط می‌کند و لیورپول کمتر ضمن اینکه تیم کلوپ پختگی بیشتری پیدا کرده و می‌تواند بدون آنکه نیازی به سرعت دادن به بازی داشته باشد، آن را کنترل کند.
گواردیولا باید تصمیم سختی بگیرد، جانب احتیاط را رها کند و منتظر فرصت بماند یا تیم را در حمله آزاد بگذارد و عواقبش را به جان بخرد؟ هر کدام را که مربی کاتالان انتخاب کند، یک چیز قطعی است؛ لیورپول آماده خواهد بود.
