مربیانی که تضمینی تیم به لیگ برتر می آورند (گزارش ویژه)

لیگ دسته اول اگر دشوار تر از لیگ برتر نباشد کم از آن هم نیست و رقابت ۱۸ تیم در یک ماراتن ۳۶ هفته ای برای معرفی دو تیم به لیگ برتر بمراتب دشوار تر از قهرمانی در لیگ برتر است.

لیگ دسته اول فصل جاری در حالی از ۱۶ مردادماه آغاز می شود که تیم های بزرگ و نامداری در جمع ۱۸ تیم حضور دارند. تیم های ریشه داری که که بعضا بزرگانی را به فوتبال این مملکت معرفی کرده اند  همواره نامشان بر سرزبانهاست. ملوان بندر انزلی..نساجی مازندران...مس کرمان...ماشین سازی تبریز...و از جمله تیم های محبوب نزد هواداران و ریشه دار در فوتبال مملک محسوب می شوند که اکنون در لیگ یک حضور دارند.

متاسفانه توزیع نامتوازن سرمایه و بودحه و همچنین چند دستگی در بین مسولین برخی استانها باعث شده تا یکی دو استان منهای تهران به طور همزمان دویا سه تیم در لیگ برتر داشته باشند و چند استان فوتبالخیز ما فاقد نماینده در لیگ برتر باشند. به طور مثال تعداد ملی پوشان مازندرانی حاضر در تیم های مختلف به اندازه بازیکنان دو تیم لیگ برتری است ولی این استان در لیگ برتر نماینده ندارد و برخی استانها به طور همزمان سه و دو تیم لیگ برتری دارند و بعضی از این تیم ها عمری به اندازه چند فصل دارند. تیم هایی داشته ایم که یک شبه آمده اند یگ یک ، سال بعد لیگ برتر و تا مراحل بالا هم رفته اند و دفصل بعد با همان سرعت سقوط کرده و رفته و محو شده اند!

البته عدم حضور نمایندگان برخی استانها در لیگ برتر دو دلیل دارد. اولین دلیل به سو مدیریت در باشگاههایی مثل نساجی مازندران برمی گردد. نساجی بواقع اگر خوب مدیریت میشد در این سالها شک نکنید چند فصل قبل با نصف بودجه هایی که هزینه کرد لیگ برتری میشد. اما مدیریت و مالک نساجی آنقدر به آدمهای مساله دار اطمینان کرد که تیم را تا مرز ورشکستگی هم پیش بردند.

 این یک نمونه و یک مثال بود. یا تیم فجر شهید سپاسی که بازیکنان و مربیان بزرگی تقدیم فوتبال ایران کرده الان جایگاهش اینجا نباید باشد.

ملوان بندرانزلی جایگاهش لیگ یک نیست و به نظر ما بازهم مشکل اصلی خود مدیریت باشگاه است.

اما ایراد دوم به توزیع نامتوازن و ناعادلانه درآمد و ثروت های مملکت در جاهای مختلف است.

بر فرض مثال در اصفهان و تبریز و مشهد هر کدام دو تیم و خوزستان سه تیم لیگ برتری دارند . وقتی به فدراسیون فوتبال گفته می شود که چرا دراین استانها دو تیم و گاه سه تیم به طور همزمان در لیگ برتر حضور دارند پاسخ می دهند که اینها از سوی کارخانجات استان مربوطه حمایت می شوند.

تا حدودی پاسخ درست است. یا اینکه مثلا خوزستان استعدادش را دارد. قبول ، ولی مگر استان مازندران و استان گلستان و استان مرکزی استعداد و کارخانجات ندارند؟

اکنون که تبصره ده به تصویب رسیده و سالانه بیش از سه هزار میلیارد تومان در‌آمد خالص نصیب ورزش می شود بد نیست در کنار توجه به زیرساخت ها و نگهداری اماکن ورزشی و تکمیل نیمه تمام آن بخشی را به توزیع متعادل در آمدها در بخش های قهرمانی و حرفه ایی اختصاص بدهد.

نه اینکه بروند در زابل و در فاصله چند کیلومتری شهر یک استادیوم 15 هزار نفری بسازند که فقط هزینه نگهداری آن دوبرابر هزینه احداث چنین ورزشگاهی می شود.

سوال می کنیم از زمانی که افتتاح شده این ورزشگاه در زمان دولت احمدی نژاد بفرمایید چند مسابقه در این ورزشگاه برگزار شده است؟

شما در استان سیستان و بلوچستان بجای احداث چنین استادیومی با‌ آن هزینه های بالا 50 تا سالن چند منظوره می ساختید تا ابتدا مردم منطقه به ورزش اول خود یعنی کبدی بپردازند و سپس سایر ورزشها مورد اقبال مردم توسعه پیدا می کرد.

برگردیم به لیگ یک.

لیگ یک از 16 مرداد کلید می خورد.

یک ماراتن سخت و نفسگیر و سنگین و پر از اتفاقات جورواجور.

متاسفانه علیرغم گزارشهای متعدد کارشناسان و مربیان و بازیکنانی که درگیر لیگ یک بوده و هستند و از انواع اتفاقات و تخلفات جورواجور به طور مستند گفته اند ولی عزمی برای برخورد با آن دیده نمی شود.

در لیگ یک تیم و مربیان و گروهی موفق هستند که پول خوب و بجا برای دلال و رسانه های درگیر و عوامل اجرایی لیگ یک و برخی داوری ها و پروار کردن لیدرهای بزن بهادر هزینه کنند. یک مربی همه فن حریف روی سر چنین تیمی قرار دهید از همین الان قول لیگ برتر را به شما می دهد.

منتهی دستش برای هر کاری باز باشد. در لیگ یک داور را کتک می زند، داور سوت خود را بر می گرداند، بهطور اتفاقی اخطارهای بازیکنان یک تیم پاک و محو می شود، بازیکن حریف تطمیع و تهدید و همه کارها می شود تا پنالتی بدهد یا اخراج شود و یا اتوبان هموار برای مهاجمین مقابل باشد ، تماشاگر به زمین یورش می آورد ، و فدراسیون خیلی از اینها را نادیده می گیرد!

اینها بعضا نیاز به اثبات و استناد کردن به شاهد و مستندات ندارد ولی فدراسیون چشمانش را بر آنچه همه می بینند می بندد و در نهایت خیلی به ندرت حق به حقدار می رسد.

امیدواریم لیگ دسته اول امسال شاهد چنین مواردی نباشد یا کمتر باشد . آیا می توان خوشبین بود؟

*سیدرضافیض آبادی