احمدیان: با وینگادا فکر صعود به المپیک را از سر بیرون کنید / فدراسیون انگار تیم امید ندارد!

مشاور سابق تیم ملی فوتبال امید گفت: با مربی‌ای مثل وینگادا، باید صعود به المپیک برزیل را از سر بیرون کنیم.

به گزارش خبرنگار ایلنا، حال فوتبال ما این روزها اصلا مساعد نیست و هر روز که می‌گذرد، ناکامی جدیدی به کارنامه متولیان فوتبال کشور افزوده می‌شود. در ایامی که ورزش ما بابت افتخارآفرینی‌های کاروان‌کشورمان در هفدهمین دوره بازی‌های آسیایی در اینچئون کره‌جنوبی همچنان شاد است، اما فوتبال و نتایجش، این شادی و شعف را به تلخی و ناامیدی در بین مردم و هواداران میلیونی دنیای توپ‌گرد، تبدیل کرده است.

بعد از ناکامی فاجعه‌بار تیم ملی امید در بازی‌های آسیایی اینچئون، نوبت به تیم ملی جوانان رسید که با ۲ شکست تاریخی برابر تایلند و یمن، با مسابقات قهرمانی‌آسیا وداع کند. ۴ سال قبل و در بازی‌های آسیایی شانزدهم در گوانگجو، تیم ملی امید کشورمان اگرچه روی سکو نرفت، اما با مقام چهارمی به کار خود پایان داد، عنوانی که البته می‌توانست بهتر از این هم باشد. در آن روزها مردی در کنار ملی‌پوشان تیم امید حضور داشت که به حق، بهترین حامی این تیم و حتی کاروان ورزش کشورمان در گوانگجو بود.

عبادالله احمدیان که به عنوان مشاور بهرام افشارزاده دبیرکل وقت کمیته ملی المپیک فعالیت می‌کرد، نگاه ویژه‌ای به تیم ملی فوتبال امید داشت که اگر برخی حاشیه‌ها نبود، این تیم با حمایت‌های او می‌توانست حتی عنوان قهرمانی بازی‌های آسیایی را نیز کسب کند.

احمدیان این روزها باز هم در کنار افشارزاده است و به عنوان بازرس‌ویژه مدیرعامل باشگاه استقلال فعالیت می‌کند. بعد از مدت‌ها بی‌خبری از وی، فرصتی دست داد تا با احمدیان در مورد باشگاه استقلال، بازی‌های آسیایی اینچئون و وضعیت تیم ملی امید، همکلام شویم که ماحصل این گفت‌و‌گو را می‌خوانید:

شما در دوره قبل بازی‌های آسیایی در گوانگجو، مشاور افشارزاده بودید که حالا مدیرعامل استقلال شده؛ نظر کلی شما درخصوص عملکرد کاروان ما در اینچئون چیست؟
ابتدا باید بگویم کمیته ملی المپیک و حتی دولت، حمایت‌های بسیار خوبی از کاروان ما به عمل آوردند، اما مشکلاتی از قبیل عزل و نصب‌های فراوان و مسائل حاشیه‌ای در مورد انتخابات تعدادی از فدراسیون‌ها، باعثشد رتبه چهارم دوره قبل تکرار نشود.

پس از نظر شما، نتایج ورزشکاران ایران در بازی‌های آسیایی اینچئون رضایت‌بخش نبود؟
ببینید صحبت من این است که حق‌ورزش ما این نبود و خیلی بهتر می‌توانست باشد. البته یکسری مشکلات نیز در جریان بازی‌ها اتفاق افتاد که متاسفانه نشان داد از ورزش کشور، خوب دفاع و حمایت نمی‌شود. مثلا کسی را نداشتیم که از حق کشتی‌گیران ما دفاع کند. البته باز هم این افشارزاده بود که با توجه به ارتباطات خوبی که در ورزش‌آسیا دارد، اعتراض خود را اعلام کرد.

مسوولان ورزش می‌گویند ما نسبت به دوره گذشته بازی‌های آسیایی، یک‌طلا بیشتر گرفتیم و به همین دلیل، از عملکرد کاروان راضی هستند. شما چه می‌گویید؟
کسب یک‌طلا در مقابل سقوط یک پله‌ای در جدول رده‌بندی مسابقات کار مهمی‌نیست. مساله این است که در طی ۴ سال گذشته، تنها توانسته‌ایم یک طلا به کاروان ورزش‌مان اضافه کنیم.

برخی معتقدند با ۱۰۰ ورزشکار کمتر نسبت به دوره قبلی، کسب یک طلای بیشتر یعنی موفقیت.
همان‌طور که گفتم یک‌طلای بیشتر در مقایسه با سقوط یک پله‌ای، موفقیت به حساب نمی‌آید. بنده معتقدم در این ۴ سال، کار خاصی در ورزش انجام نشده و به همین دلیل نمی‌توان این پسرفت را توجیه کرد.

این در حالی‌است که تعدادی از مدال‌آوران ما در اینچئون، در دوره گذشته هم موفق به کسب مدال شده بودند.
بله و این نشان می‌دهد در طول ۴ سال اتفاق‌خاصی در کاروان‌ما نیفتاده است. به نظر من، نتایج ورزش‌ایران در بازی‌های آسیایی اینچئون، باید بسیار دقیق و با نظرخواهی از تمامی کارشناسان و صاحب‌نظران، بررسی و کارشناسی شود.

نتایج بانوان کشورمان قابل‌قبول و رضایت‌بخش بود؟
کاملا، هر چند در مقایسه با بازی‌های آسیایی ۲۰۱۰، حمایت و رسیدگی کمتری به بانوان شده بود، اما خانم‌ها با عملکردشان نشان دادند می‌توانند همپای آقایان افتخارآفرین باشند.

بدون شک حذف تیم فوتبال امید که با حواشی زیادی نیز همراه بود، مهمترین ناکامی‌کاروان‌ایران در رقابت‌های اینچئون به شمار می‌رود. شما به عنوان کسی که در دوره قبل بازی‌ها در کنار تیم‌امید بودید، فکر می‌کنید دلایل حذف زودهنگام این تیم در اینچئون چه بود؟
در مورد تیم امید باید بگویم انگار فدراسیون‌فوتبال تیمی به نام امید ندارد. در همه کشورهای‌دنیا برای تیم‌المپیک اهمیت زیادی قائل هستند، چون استخوان‌بندی تیم بزرگسالان را تشکیل می‌دهد، اما در ایران، این‌طور نیست و مثل اینکه فدراسیون‌فوتبال اصلا تیم امید را نمی‌خواهد.

فکر می‌کنید با نلو وینگادا می‌توانیم به المپیک ۲۰۱۶ ریودوژانیرو صعود کنیم؟ هرچند وی چندی قبل در گفت‌وگو با ما اعلام کرد هیچ قولی بابت صعود به المپیک به فدراسیون‌فوتبال نداده…
وینگادا در حد و اندازه‌های مربیگری در تیم امید ایران نیست. ما مربی‌ای می‌خواهیم که سطح‌فوتبالش بالا بوده و از کارنامه قابل‌قبولی برخوردار باشد. او در پرسپولیس امتحانش را پس داده بود. ما الان مربیان خوبی داریم که می‌توانند تیم امید را آماده حضور در رقابت‌های مقدماتی المپیک کنند. از این رو، باید بگویم با وینگادا فکر صعود به المپیک را از سر بیرون کنید. علاوه بر نتایج فوق‌العاده ضعیف تیم امید در بازی‌های آسیایی اینچئون، حاشیه‌های زیادی دور و بر این تیم بود. به ویژه کار زشتی که مسوول تدارکات این تیم انجام داد و واقعا آبروی‌ورزش‌ایران را برد. این اتفاقات برای کشوری مثل جمهوری اسلامی ایران نباید رخ دهد. الان در جهان و به‌خصوص آسیا، روی ورزش‌ما حساب می‌کنند. اگر یک بزرگتر در کنار تیم بود، این حادثه پیش نمی‌آمد. به نظرم آقایان مسوول، جدی با این قضیه برخورد نکردند و آن را به قول معروف سرسری گرفتند. در حالیکه جهان نگاه ویژه‌ای به ایران به خصوص در عرصه ورزش دارد و ما باید به بهترین شکل خود را به مردم دنیا نشان دهیم.

با توجه به شرایط موجود، آیا طلسم ۴۴ ساله فوتبال‌ایران برای حضور در المپیک برزیل خواهد شکست؟
من چند سال پیش که در کنار تیم امید بودم، در برنامه ۹۰ هم گفتم صعود به المپیک بسیار سخت است. آن موقع معتقد بودم غلامحسین پیروانی می‌تواند تیم را جمع و جور کند، ولی به دلایلی نشد، اما در حال‌حاضر، مطمئنم با وینگادا به المپیک نخواهیم رفت.

چه کار باید کرد؟ چون وینگادا با فدراسیون‌فوتبال قرارداد دارد و البته فدراسیون حاضر به فسخ قرارداد او نیست.
من به تیم امید حساسیت ویژه‌ای دارم، چون این تیم می‌تواند آینده فوتبال‌ایران را بسازد، اما اگر فدراسیونی‌ها بخواهند به همین منوال پیش بروند، مطمئن باشید باز هم به المپیک برزیل نخواهیم رفت.

دو سوال فرعی هم داریم. آیا همچنان با کمیته ملی المپیک در ارتباط هستید؟
بعد از رفتن افشارزاده، من هم از کمیته ملی المپیک رفتم. البته مسوولان کنونی کمیته المپیک، چند بار از من خواسته‌اند به آنها کمک کنم، اما هنوز تصمیم قطعی در این باره نگرفته‌ام.

آیا امکان دارد در بخش‌های دیگر ورزش مشارکت کنید و حتی مشغول تیمداری شوید؟
من بیشتر علاقه‌مندم به صورت حامی‌ورزش و در نقش مشاوره در خدمت ورزشکاران و تیم‌های ورزشی باشم. برای ورود به حوزه‌های دیگر ورزش فعلا تصمیم خاصی ندارم. بنده و سایر دلسوزان‌ورزش، هیچ دغدغه‌ای جز موفقیت ورزش‌ایران در عرصه‌های قاره‌ای، جهانی و المپیک نداریم. امیدوارم ورزش ما به خصوص فوتبال، روزهای خوبی داشته باشد و به ویژه تیم امید که نسبت به آن حساسیت و علاقه زیادی دارم، مشکلات‌کنونی را پشت سر بگذارد.