لیگ برتر فوتبال و گردش مالی ۵۰۰ میلیاردی!

حکایت عجیبی است، بازیکنانی که میلیاردی پول می گیرند اما به نام شب محتاج اند. می گویند وام گرفتیم تا امورات زندگی مان بگذرد. برای مردم عادی و کارمندان حقوق بگیر که دریافتی سالیانه شان به ۱۰ میلیون تومان هم نمی رسد، صحبت از رقم های میلیاردی فوتبالیست‌ها آن هم برای یک فصل، عددهای نجومی است که باور کردنش زیاد آسان نیست.

به گزارش خبرنگار ایلنا، فوتبال به اصطلاح حرفه ای ایران امروز به جایی رسیده که رد و بدل شدن رقم های چند میلیاردی به بازیکنان آماتور! در آن کاملا عادی شده و به نظر هم نمی رسد بتوان مانعی قانونی و متوقف کننده مقابل آن ایجاد کرد.

امروز یکی از معضلاتی که گریبانگیر فوتبال ایران شده و بزرگترین موانع در راه پاکسازی فوتبال کشور تلقی می‌شود، همین پرداخت‌های بی‌رویه و شفاف نبودن وضعیت دریافتی بازیکنان است که علاوه بر نوعی بی انضباطی مالی در کار باشگاه‌ها، سالیانه هزینه‌های مالی گزافی را نیز بر فوتبال کشور تحمیل می‌کند، اما این فوتبال پرهزینه چه خروجی دارد؟ لیگی که سالیانه نزدیک به ۵۰۰ میلیارد تومان گردش مالی دارد از چه کیفیت و بار فنی برخوردار است و چه اندازه به استانداردهای روز دنیا نزدیک است؟

به گواه تمامی کارشناسان، فوتبال ایران نسبت به گذشته نزدیک خود افت محسوسی داشته و بازیکنان کیفیت فنی گذشته را ندارند و همسطح مبالغی که دریافت می کنند، بازیکنان تاثیرگذار و کارآمدی نیستند. این بی کیفیتی مسابقات کار را به آنجا رسانده که حتی تماشاگران هم از این فوتبال گریزان شده اند و دیگر انگیزه ای برای حضور در ورزشگاه‌ها و تماشای مسابقات ندارند. این در شرایطی است که تیم ملی به جام جهانی صعود کرده و طبیعتا مردم باید علاقه‌مند باشند تا ستاره‌های خود را در قالب تیم های باشگاهی تماشا کنند.

به لحاظ فرهنگی نیز وضعیت رفتاری بازیکنان و عوامل مرتبط با آن شرایط به مراتب اسفبارتری دارد و کمتر شاهد رفتار و گفتار و بازیهای جوانمردانه در داخل و خارج از زمین فوتبال هستیم. از سوی دیگر بروز رفتارهای غیرحرفه ای نظیر اعتصاب بازیکنان و حاضر نشدن در تمرینات برای تحت فشار قراردادن مدیران باشگاه‌ها، فوتبال باشگاهی ایران را در مسیری قرار داده که نمی‌توان به آینده آن خوشبین بود. فوتبالی که در آن ستاره‌ها برای باشگاه‌ها تعیین تکلیف می‌کنند و حتی قادرند اواسط فصل از تیم شان جدا شوند و به تیم های متمول بپیوندند.

اینکه فوتبال ما با این رقم های نجومی، بازیکنان آماتور، هیاهوی کاذب، رفتارهای غیر حرفه‌ای، دوپینگ، تبانی، رشوه و صدها معضل ریز و درشت دیگر به کجا می‌رود و ماحصل این هزینه کردن‌ها چه دستاوردی داشته، پرسش های کلیدی است که پیش روی مدیران و تصمیم گیران فوتبال کشور قرار دارد.

واقعیت این است فوتبال ایران با آنچه از یک ورزش پرطرفدار انتظار می‌رود فاصله گرفته و به رشته‌ای پرهزینه و پرحاشیه تبدیل شده که بواسطه وجود پول‌های کلان و راه‌های درآمدزایی متنوع و بعضا نامتعارف به محلی برای فعالیت سودجویان تبدیل شده و از ماهیت و روح اصلی خود دور مانده است. متاسفانه باید اعتراف کرد " پول "، فضای این رشته گروهی را به فساد و نابسامانی کشانده و با شرایط موجود هم حداقل در کوتاه مدت امیدی به اصلاح و پاکسازی فضای حاکم دیده نمی شود.

اظهارات وزیر ورزش و جوانان در نگاه متوازن به رشته های ورزشی و پرهیز از هزینه کردن در یک ورزش خاص، می‌تواند جای امیدواری داشته باشد که بتوان به ورزش نگاهی فراگیر و توسعه‌ای داشت و تنها به دنبال هیاهوی فوتبال نبود. هر چند آینده نشان خواهد داد این قبیل اظهارنظرها تا چه اندازه از شعارگویی فاصله دارد و حقیقتا بدنبال توزیع عادلانه منابع و رویکردهاست.

امروز نظارت بر تشکیلات فوتبال و مبارزه با فساد پنهان درآن ضرورتی است که در فوتبال کشور احساس می‌شود و می‌طلبد تا با اراده‌ای جدی و عزمی جزم از سوی دولتمردان و قانونگذاران به اصلاح نابسامانی‌ها پرداخت و با سالم‌سازی فضای موجود و پاکسازی آلودگی‌ها امیدوار بود تا چند سال آینده به " فوتبال پاک و شرافتمند " نزدیک شویم.