اراده‌ای فراتر از قوانین مانع اجرای آن است؛
خصوصیسازی سرخابی‌ها، حرفهای تازه با موضوعی تکراری!
گزارشات هیات مدیره و صورت‌های مالی آنها به قدری مبهم است که برای قیمت‌گذاری نمی‌تواند مورد استناد کارشناس رسمی قرار بگیرد.
واگذاری دو باشگاه پرطرفدار استقلال و پرسپولیس به بخش خصوصی موضوعی است که با وجود تمام عزم و اراده ای که دولت‌ها در تحقق آن داشته‌اند تاکنون عملی نشده و چنین به نظر می‌رسد اراده‌ای فراتر از قوانین و مقررات مانع اجرای آن است.
به گزارش ایلنا، بسیاری از منتقدان ورزشی معتقدند به دلیل مسائل حاکمیتی و وجود میلیون‌ها هوادار اساسا خصوصی‌شدن این دو باشگاه هرگز اتفاق نخواهد افتاد و هراز گاهی مطرح شدن این موضوع به نوعی بازی با افکار عمومی است. حقیقت این است که اصل ۴۴ قانون اساسی تکلیف تمامی دستگاه‌های دولتی برای واگذاری سهام خود به بخش خصوصی را روشن کرده و گریزی از اجرای این قانون نیست. علاوه بر این مجلس نیز از سال گذشته دولت را از هرگونه هزینه ای در باشگاه‌های حرفهای منع کرده و اعتباری در این زمینه به دولت تخصیص نمی‌دهد.
از سوی دیگر همه ساله شاهدیم ۲ باشگاه استقلال و پرسپولیس در تامین هزینه‌های سنگین تیمداری با مشکلات عدیده‌ای روبرو هستند چراکه دولت برای تخصیص اعتبارات مالی به این ۲ باشگاه با منع قانونی روبروست و این موضوع وضعیت ۲ باشگاه سرخابی که همواره چشم به کمک‌های دولتی دوخته بودند را با بحران مالی مواجه کرده است.
مطرح شدن بدهی‌های چند صد میلیاردی ۲ باشگاه که زمان سر رسید آنها فرا رسیده و جزو مطالبات روز این باشگاه‌ها تلقی می‌شود، شرایط پیچیده و مبهمی را پیش روی مدیران و متولیان این ۲ باشگاه قرار داده، بطوری که نه می‌توانند زمینه خصوصی شدن باشگاه را فراهم کنند و نه می‌توانند ازعهده تعهدات سنگینی که دارند، برآیند. اما مشکل کجاست و چرا دولت و سازمان خصوصیسازی در اجرای قانون بلاتکلیف مانده‌اند و نمی‌توانند این ۲ باشگاه را به بخش خصوصی واگذار کنند.
به نظر می‌رسد آنچه که قبل از خصوصی سازی این ۲ باشگاه اهمیت دارد، بحثساختارسازی و ایجاد تشکیلات باشگاهی به معنای واقعی آن است. به نظر می‌رسد در حال حاضر استقلال و پرسپولیس تنها ۲ " نام و برند " شناخته شده با میلیون‌ها هوادار تعریف می‌شوند که فاقد ساختار و تشکیلات باشگاهی به معنای واقعی آن هستند.
بحثمالکیت باشگاه نیز موضوع مهم دیگری است که هر چند سازمان ثبت، مالکیت استقلال و پرسپولیس را به سازمان تربیت‌بدنی سابق و وزارت ورزش و جوانان فعلی واگذار کرده، ولی واقعیت این است صاحبان اصلی این ۲ باشگاه مردم و هواداران هستند و این وضعیت کار را برای واگذاری سهام آن به بخش خصوصی با مشکل مواجه می‌کند.
علاوه بر این از قرائن چنین پیداست که مجلس و سازمان بورس مخالف خصوصی سازی این ۲ باشگاه هستند چراکه با توجه به زیان‌ده بودن این باشگاه‌ها و نامشخص بودن صورت‌های مالی آنها واقعا هم موافقت با ورودشان به بورس و فروش سهام آنها به مردم تغییری در وضعیت آنها ایجاد نخواهد کرد و حتی به زیان هواداران خواهد بود. مطابق قانون، خصوصی‌شدن دو تیم بزرگ پایتخت در صورتی عملی می‌شود که تراز مالی ۳ سال گذشته این باشگاه‌ها مثبت باشد، ولی متأسفانه تراز مالی هر دو باشگاه منفی است!
چنین به نظر می‌رسد این روزها هم دولت و هم مجلس عزم جدی دارند یک‌بار برای همیشه موضوع واگذاری سهام این دو باشگاه به بخش خصوصی را اجرایی کنند، به همین دلیل بعد از بازگشت لایحه بودجه ۹۳ از کمیسیون تلفیق، نمایندگان در نشست علنی مجلس و در جریان بررسی بخش درآمدی لایحه با الحاق یک بند به تبصره ۳ این لایحه مبنی بر واگذاری سهام باشگاه‌های فرهنگی - ورزشی دولتی از طریق مزایده موافقت کردند. این تصمیم از آن رو اتخاذ شد که با توجه به زیان ده بودن این دو باشگاه عملا ورود این باشگاه‌ها به بورس و فرابورس امکان‌‌پذیر نبوده و نیست.
با این وجود براساس گفته‌های پورحسینی درباره پروسه خصوصیسازی باشگاه‌های فرهنگی ورزشی دولتی، در حال حاضر کار قیمت‌گذاری برند ۲ باشگاه استقلال و پرسپولیس با جدیت در حال انجام است.
پورحسینی در این باره گفته است: مشکل اینجاست صورت‌های مالی این دو باشگاه به شدت دچار مشکل هستند و متاسفانه حسابرسی نشده‌اند، اگر هم حسابرسی شوند، مردود خواهند شد چون گزارشات هیات مدیره و صورت‌های مالی آنها به قدری مبهم است که برای قیمت‌گذاری نمی‌تواند مورد استناد کارشناس رسمی قرار بگیرد. با این‌حال روش‌هایی وجود دارد که حتی درچنین شرایطی هم بتوان شرکت یا بنگاه را واگذار کرد. تنها محدودیت موجود این بوده که ورود استقلال و پرسپولیس به فرابورس هم مقدور نبوده که در این مورد هم برخی در تلاش هستند تا این دو باشگاه را در بازار سوم بورس و فرابورس عرضه کنند. اگر باز هم از این طریق خصوصیسازی میسر نشود با اجازه مجلس خارج از بورس هم می‌توان در قالب مزایده، کار واگذاری را انجام داد. "
اما حرفهای پورحسینی یعنی همان موضوعی که مجلس با آن مخالفت کرده است. مجلس با شرایط موجود با واگذاری سهام استقلال و پرسپولیس موافق نیست. البته مدیران وزارت ورزش مدعی‌اند راهکارهایی را برای این مورد درنظر گرفته‌اند؛ افزون بر اینکه این وزارتخانه، مشخصات کامل و همه اطلاعات مورد نیاز را تهیه و برای واگذاری دو باشگاه، اعلام آمادگی کرده است.
موضوع مهم دیگر در بحثخصوصی سازی باشگاه‌هایی همچون استقلال و پرسپولیس، پرداختن نشدن حق کامل پخش تلویزیونی به آنهاست؛ مسأله‌ای که در ایران، به هیچ عنوان به آن بها داده نمی‌شود، در حالیکه این مبلغ حق اساسی باشگاه‌های بزرگ و پرطرفدار همچون پرسپولیس و استقلال محسوب می شود تا با بهره برداری از این منبع بزرگ مالی بتوانند بخش عمده‌ای از هزینه‌های خود را پوشش دهند.
بهرحال با وجود تمامی مشکلات و موانع قانونی چنین به نظر می‌رسد سازمان بورس راه حل‌هایی عملی و شدنی برای انجام واگذاری این دو باشگاه پیدا کرده اما آنچه اهمیت دارد این است که مسئولان بتوانند در کمترین زمان ممکن اقدامات مربوط به مزایده را انجام دهند تا پیش از پایان این فصل از رقابت‌های لیگ برتر و آغاز هیاهوی مسابقات جام جهانی حداقل خیال فوتبالی‌ها بابت دو باشگاه استقلال و پرسپولیس راحت کنند هرچند نباید کیفیت این خصوصیسازی فدای سرعت انجام آن شود. آنچه در این بین حائز اهمیت است اینکه این مزایده باید از جنس ورزشی و نه با رویکرد یک بنگاه اقتصادی باشد و صرفا قیمت
در آن حرف اول و آخر را نزند.
برنده واقعی در مزایده برای خرید دو باشگاه سرخابی باید کسی باشد که ابتدا برنامه بهتری را برای اداره این باشگاه‌ها و تامین هزینه‌های جاری آنها ارایه کند و در درجه دوم برنامه او ضمانت اجرایی بهتری نسبت به سایر برنامه‌ها داشته باشد، در غیر این صورت باز هم ماجرای تکراری ورود پولدارهای بی برنامه به فوتبال ایران با سرعت بیشتری به سمت فوتبال غیرحرفه ای و باشگاهداری سوق خواهد یافت و طبعا آن روز آرزو خواهیم کرد که ای کاش همچنان درجهت حرفهای شدن در گرداب خصوصیسازی نیفتاده بودیم! به هر روی، امسال نیز همچون ۶ سال گذشته، منتظر می مانیم تا ببینیم طرح واگذاری دو
باشگاه استقلال و پرسپولیس عملی می شود یا همچنان تحقق این امر آرزویی دست نیافتنی و ناشدنی برای علاقمندان پرشمار سرخابی خواهد بود.
گزارش: ناصر تقی‌پور
