در گفتوگو با ایلنا مطرح شد:
مرگ فیلم کوتاه، مرگ سینمای متفکر ایران است/ تولید فیلم با کمتر از ۷۰ میلیون تومان شدنی نیست
یک کارگردان عرصه فیلم کوتاه با اشاره به سختیهای تولید فیلم کوتاه در شرایط اقتصادی فعلی کشور گفت: اگر بخواهیم یک فیلم کوتاه در ۶ الی ۷ جلسه کاری و بهکارگیری تعدادی متخصص در پشت و جلوی دوربین تولید کنیم، امروز با کمتر از ۷۰ میلیون تومان عملا شدنی نیست.
به گزارش خبرنگار ایلنا، پویا نبی کارگردان عرصه فیلم کوتاه با اشاره به رشد تولید فیلم کوتاه در کشور گفت: در اینکه فیلم کوتاه به نسبت چند دهه گذشته در جایگاه بالاتری قرار گرفته نباید لحظهای تردید کرد، تا پیش از شیوع ویروس کرونا در جهان؛ فیلم کوتاه ایرانی تقریبا هر روز یک موفقیت بینالمللی را تجربه میکرد و بیاغراق نیست که بگوییم در همین چهار پنج سال اخیر سینمای کوتاه ایران جز پنج سینمای مهم جهان بود، بسیاری از بازیگران و نیروهای انسانی مطرح سینمای بلند در سالهای اخیر به حوزه فیلم کوتاه ورود کردند، آموزشگاههای سینمایی تدریس فیلم و فیلمنامه کوتاه را در دستور کار خود قرار دادند، کتب بسیار مفیدی در حوزه فیلمنامهنویسی کوتاه تالیف و یا ترجمه شد، منتقدین صاحب نام و با شناسنامه مطالب مفصلی در مورد فیلم کوتاه نوشتند و اتفاقهای بیشمار دیگر که همه آنها نشان از جایگاه رفیع این حوزه در سینمای اکنون ایران دارد.
وی با اشاره به برگزاری جشنواره فیلم کوتاه تهران و تاثیر آن در رشد و توسعه تولید فیلم کوتاه گفت: قطعا جشنواره فیلم کوتاه تهران با اختلاف مهمترین رویداد مرتبط با سینمای کوتاه در ایران و حتی منطقه است و هرساله باعث شناسایی تعدادی فیلمساز با استعداد و خلاق که در سرتاسر ایران زندگی میکنند، شده است. جشنواره فیلم کوتاه جز معدود جشنوارههای وطنی است که به خوبی رسالت جشنوارهای آن بروز کرده و همان شناسایی و معرفی استعدادهای تازه نفس است. البته در سالیان اخیر به دلیل حجم بالای مخاطبین، این جشنواره زیر نور افکن سانسور نهادهای غیر مرتبط با سینما قرار گرفته و هرساله شاهد توقیف و یا ممیزی شدید تعدادی از آثار در این جشنواره هستیم، گویی جسارت فیلمسازان کوتاه و نیروی جوان در این حوزه عدهای را پریشان کرده و درصدد هستند این سینما را همچون سینمای بلند به یک مدیوم خنثی و بیمخاطب تبدیل کنند.
این منتقد و کارشناس سینما با اشاره به مشکلات تولید فیلم کوتاه در کشور گفت: مشکل امروز سینمای کوتاه ایران از نگاه من در دو حوزه اصلی خلاصه میشود. اول سختگیریهای بیمورد و ممیزیهای شدید است درحالیکه درنهایت یک فیلم کوتاه دو الی سه سانس نمایش برای دو هزار نفر دارد. و دوم بحث تامین سرمایه است. واقعیت این است با توجه به تورم افسارگسیخته در اقتصاد سال ۹۹ که همه چیز را سه و حتی به چهار برابر رسانده فیلم کوتاه هم هزینه تولیدش چندین برابر شده، به طوری که اگر بخواهیم یک فیلم کوتاه در ۶ الی ۷ جلسه کاری و به کارگیری تعدادی متخصص در پشت و جلوی دوربین تولید کنیم امروز با زیر ۷۰ میلیون تومان عملا شدنی نیست و حتی اطلاع دارم تعدادی از فیلمهای همین دوره جشنواره کوتاه تهران با رقمهای بالای صد میلیون تومان ساخته شدند و این در حالی است که انجمن سینمای جوانان ایران به عنوان تنها متولی تولید و عرضه فیلم کوتاه به یک رقم نهایت ۴۵ میلیون تومان آن هم در چهار قسط اکتفا میکند، البته من در صداقت و تلاش شبانه روزی مدیران این نهاد فرهنگی ذرهای تردید ندارم بلکه مشکل را جاهای بالاتر میدانم که انگار متوجه شرایط اقتصادی کشور و این تورم افسارگسیخته نیستند.
این فیلمساز عرصه فیلم کوتاه با بیان اینکه فیلم کوتاه سکوی پرتاب فیلمساز برای ساخت فیلم بلند نیست، گفت: من خیلی موافق این جمله متداول نیستم که فیلم کوتاه سکویی برای ورود به فیلم بلند است. از نگاه من اینها حوزههای کاملا متفاوتی در ساختار تولیدی و نگارش فیلمنامه هستند و بسیار کسانی را داشتیم که فیلمهای کوتاه درخشانی را ساختهاند اما وقتی وارد حیطه فیلم بلند شدند نتوانستند آن طور که باید نظرها را جلب کنند و حتی در پارهای از موارد شکستهای سنگینی خوردند. اما از یک منظر دیگر میتوانم ادعا کنم فیلم کوتاه میتواند پیشنهادهای جذابی برای سینمای بلند ایران بدهد که این روزها به شدت دچار محافظه کاری شده است.
نبی در پایان با اشاره به چشمانداز تولید فیلم کوتاه گفت: من از آنجایی که همواره واقع بین هستم، حقیقتا چشمانداز پیش روی فیلم کوتاه را در این شرایط مدیریتی کشور روشن نمیبینم. واقعا نمیدانم در این حد فاصل تا جشنواره سال آینده چه اتفاقهایی پیش روی ما هست؟ فقط میتوانم اظهار امیدواری کنم که یک عقلانیتی از جانب مدیران بالا دستی نسبت به فیلم کوتاه اتفاق بیفتد. کمک به جوانان، تشویق و میدان دادن به جوانان و حمایت از سینمای پیشرو فقط در حد مصاحبه نباشد. آن چیزی که فیلم کوتاه ایرانی در این روزها به آن نیاز دارد عملگرایی است. امیدوارم مسئولین فرهنگی کشور به این آگاهی برسند که راه بالندگی و شکوفایی سینمای ایران از مسیر همین بچههای فیلم کوتاه عبور میکند و مرگ فیلم کوتاه مرگ سینمای متفکر ایران است.