رئیس انجمن صنفی تماشاخانههای ایران:
تکلیف تئاتر را با تعطیلیهای پیدرپی روشن کنید/ کافهها و رستورانها باز هستند اما به تماشاخانهها سخت میگیرند/ موافقت با مجوز موقت چند تماشاخانه
رئیس انجمن صنفی تماشاخانههای ایران با اشاره به وضعیت بلاتکلیفی خانواده تئاتر در برابر ادامه فعالیتشان در شرایط کرونا و تعطیلیهایی که هفته به هفته تمدید میشود، میگوید: «اگر بدانیم با برنامه منسجمی طرفیم، طبیعتا تحمل میکنیم اما این بلاتکلیفی از همه چیز آزار دهندهتر است.»
«شاهین چگینی» (رئیس انجمن صنفی تماشاخانههای ایران) درباره آخرین پیگیریهای این انجمن درباره جبران خسارات سالنهای خصوصی از تعطیلیهای مربوط به شروع کرونا به خبرنگار ایلنا گفت: برای تحقق کمک هزینههای دولتی به تماشاخانهها در این چند ماه، دو مسیر را پیگیری کردیم تا به نتیجه برسد؛ یکی از این راهها از طریق وزارت کار بود.
او تشریح کرد: بنا شده بود وامی از طریق وزارت کار به تماشاخانههای خصوصی تعلق بگیرد که بر همین اساس خانم حیدری (معاون تامین منابع وزارت ارشاد)، حسب نامه درخواست ما، نامهای را به دکتر منصوری معاون وزیر کار ارسال کرد و تماشاخانهها به این وزارتخانه معرفی شدند. آقای دکتر منصوری هم از ما خواست تا هر تماشاخانه به طور مجزا درخواستش را به وزارت کار ارسال کند که همه آنها را در قالب یک پرونده در اختیارشان قرار دادیم و منتظر نتیجه هستیم.
چگینی خاطرنشان کرد: مسیر دوم از طریق خود وزارت ارشاد بود. طی جلسهای که با آقای قبادی (مشاور اجرایی معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی) داشتم، ایشان گفتند سایت تحفه را راهاندازی کردهاند و عمده هدفشان این است که جامعه تئاتر (با اولویت تماشاخانهها) بتوانند وامی حمایتی از صندوق کارآفرینی امید دریافت کنند و نظر ایشان این بود که این وام احتمالاً سریعتر از تسهیلات وزارت کار به دست مدیران تماشاخانهها میرسد که مبلغ آن ۱۰۰ میلیون تومان با بهره ۴ درصد و ۶ ماه تنفس خواهد بود که ممکن است در شرایط خاص افزایش پیدا کند. به هرحال سایت تحفه اکنون راهاندازی شده و از تماشاخانههای عضو انجمن خواستیم تا در آن ثبتنام کنند و امیدواریم هرچه زودتر تحقق پیدا کند.
رئیس انجمن صنفی تماشاخانههای ایران با اشاره به تعطیلی مجدد سالنهای تئاتر به دلیل اوج گرفتن بیماری و تمدید هفته به هفته آن که شرایط را برای تماشاخانههای خصوصی سختتر کرده است، گفت: ما دوباره بلاتکلیف ماندهایم و نمیدانیم چه اتفاقی قرار است بیفتد. در حالیکه همه مشاغل به فعالیتشان ادامه میدهند، تعطیلی تئاتر و سینما هفته به هفته تمدید میشود و این آسیبرسان است. البته ظاهراً سینماداران به طور خودخواسته سینماها را تعطیل کردند چون شرایط اکران به گونهای بوده که با استقبال تماشاگر مواجه نشدند و ظاهراً به همین دلیل انجمن تهیهکنندگان و خانه سینما به این نتیجه رسیدند که سینما با وضعیت فعلی متقاضی چندانی ندارد. اما تئاتر با همین وضعیت کجدار و مریز به فعالیتهایش ادامه میداد.
چگینی با اشاره به اینکه اکنون جلوی بلیتفروشی در سایتهای فروش بلیت تئاتر گرفته شده و تماشاخانهای نمیتواند کار کند، یادآور شد: هرچند اوضاع تئاتریها از تیر ماه و بازگشایی سالنها خوب نبود، اما همان تعداد هنرمند و سالنداری که میتوانستند در این شرایط به کارشان ادامه دهند هم حالا خانهنشین شدهاند.
او تصریح کرد: دولت در این ۸ ماهی که از زمان شیوع کرونا میگذرد که کاری در راستای جبران خسارت انجام نداده اما از این به بعد امیدوارم اگر تئاتر را تعطیل هم میکنند به فکر خسارت و ضرر و زیان هنرمندان هم باشند.
این تماشاخانهدار با اشاره به اینکه ریسک ابتلا به کرونا در سالنهای تئاتر بیشتر از سایر اماکن و مشاغل پرجمعیت نیست، گفت: حتی اگر اجراهای پرفروش تئاتر تهران را هم در نظر بگیریم باز تعداد مخاطبانشان آنقدری نیست که ریسک و خطر حضور تماشاگران در آن بیشتر از سایر فضاهای عمومی باشد. شاید در طول یک سال تنها چهار یا پنج بار اتفاق بیفتد که نمایشی تمام صندلیهایش در طول اجرا پر باشد اگرنه عمده آثار، دو تا سه هفته و با میانگین ظرفیت نیمی از سالن اجرا میرفتند.
چگینی خاطرنشان کرد: ضمن اینکه از تیرماه و بازگشایی سالنهای تئاتر، همه پروتکلهای بهداشتی رعایت میشد و سالنی نبود که این موارد را رعایت نکند. ولی متاسفانه اولین جایی که تعطیل میکنند و بر ادامه تعطیلیاش هم پافشاری دارند سالنهای تئاتر است. نمیدانم توجیه منطقیشان چیست که کافیشاپها و رستورانها علیرغم دستور تعطیلی، در غیاب نظارت کافی، عمدتاً باز هستند و به کارشان ادامه میدهند اما برای سالنهای تئاتر سختگیری بیشتری میشود؟ این برای ما جای سوال است.
او با تاکید بر اینکه بلاتکلیفی بدترین چیزی است که در این مدت نصیب خانواده تئاتر شده است، گفت: شاید همه مردم ایران متفقالقول حاضر باشند یک ماه خانه بنشیند، هیچ کاری نکنند و نان و پنیر بخورند اما بعد از آن بتوانند به شرایط عادی زندگی برگردند، اما متاسفانه در این هشت ماه نه قرنطینه اصولی انجام شده و نه برنامهریزی دقیقی برای ادامه کسبوکارها پیشبینی شده و برای همین هم این وضعیت بلاتکلیفی به وجود میآید.
رئیس انجمن صنفی تماشاخانههای ایران یادآور شد: آنچه بیشتر از همه آسیبزاست این حجم و اندازه از بلاتکلیفی است که ما پایان هر هفته باید منتظر باشیم که آیا قرار است به ما اعلام کنند که فعالیتمان را در هفته آتی از سر بگیریم یا در سالنها را ببندیم؟ این بلاتکلیفی جلوی هر نوع برنامهریزی را میگیرد و تبدیل به امری فرسایشی میشود که نتیجهاش ناامیدی است. بدترین اتفاق ممکن این است که عدهای در این شرایط کم بیاورند و امکان ادامه فعالیت نداشته باشند؛ کما اینکه این اتفاق افتاده و اکثر مدیران تماشاخانههای خصوصی نمیدانند باید چه کار کنند. آیا باید صبر کنند؟ تا کی باید منتظر بمانند؟ آیا از آنها حمایت خواهد شد یا نه؟ همه اینها معنی همان بلاتکلیفی است که نمیدانیم باید چه کار کنیم و متاسفانه کسی هم نیست که به ما بگوید برنامهریزی و پلانی برای تئاتر ریخته شده و ما هم در کنار آن قرار داریم.
چگینی با بیان اینکه «اگر بدانیم با برنامه منسجمی طرفیم، طبیعتا تحمل میکنیم اما این بلاتکلیفی از همه چیز آزاردهندهتر است.» گفت: مانند جزیرهای در گوشهای افتادهایم که نمیدانیم آیندهمان چیست. خب، طبیعی است ناامیدیای ایجاد میشود که میتواند آسیبهای جدی به تئاتر وارد کند. آسیبهایی که اگر برایشان فکری نشود بخشی از آن جبرانناپذیر خواهد بود. بنابراین نیاز است که درایت و مدیریتی پشت این مسئله قرار بگیرد و اول از همه، وضعیت بلاتکلیفی خانواده تئاتر، من جمله تماشاخانهها را، برطرف کند.
او همچنین در بخش دیگری از صحبتهایش درباره انتخابات این انجمن گفت: انتخابات هیئت مدیره جدید انجمن صنفی تماشاخانههای ایران روز چهارشنبه ۷ آبان سال ۱۳۹۹ برگزار میشود. هرچند که خیلی سخت توانستیم زمان این مجمع را تعیین کنیم چون وزارت کار برپایی مجامع را به خاطر شرایط کرونا محدود کرده بود اما چون تعداد اعضای انجمن ما زیر ۲۰ نفر هستند تحت شرایط خاص و با رعایت پروتکلهای بهداشتی اجازه برگزاری این مجمع را برای انتخابات هیئت مدیره جدید به ما دادند. ضمن اینکه بازه زمانی قانونی که باید در آن انتخابات هیئت مدیره برگزار میشد را به دلیل شیوع کرونا پشت سر گذاشته بودیم.
چگینی ادامه داد: مشکل دیگری که در برپایی مجمع با آن برخورد کردیم این بود که یکسری از سالنها علیرغم چندین سال فعالیت هنوز مجوز قطعی به دستشان نرسیده است. بخشی از این مشکل ناشی از کمکاری خود مدیران سالنها بوده که به اندازه کافی مسئله را پیگیری نکرده بودند و بخشی از آن به شرایط سخت اعطای مجوز از سوی دولت برمیگشت که با وجود گذشت چند سال از فعالیت سالنها مجوزها صادر نشده بود. برای اینکه این مجوزها مشکلی برای انتخابات هیئت مدیره و برپایی مجمع انجمن ایجاد نکند، طی جلسهای که با آقای قبادی داشتم از ایشان خواستم که برای چند سالنی که این مشکل را دارند موافقتی اصولی صادر کنند تا این تماشاخانهها ۶ ماه مجوز فعالیت موقت بگیرند و بتوانند بعداً برای دریافت مجوز دائمی اقدام کنند.