چند پیام به جشنواره هنرهای تجسمی جوانان:
هنر به هیچ بهانه‌ای متوقف نمی‌شود
سیدمجتبی حسینی معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، رضوان صادق دبیر بیست و هفتمین جشنواره هنرهای تجسمی جوانان ایران و هادی مظفری مدیرکل هنرهای تجسمی پیام‌های جداگانه‌ای برای بیست و هفتمین جشنواره هنرهای تجسمی جوانان ایران ارسال کردند.
به گزارش ایلنا، سید مجتبی حسینی در پیام خود آورده است: جان هر جشنواره، آنات گفتگو و اوقات آموختن است و خوش‌تر آن که غنیمت کشف استعدادها، ارزش افزوده¬ی آن باشد. جشنواره¬ی هنرهای تجسمی جوانان در همه ادوار خود کوشیده است آبادی جان‌بخشی باشد که جستجوگران جوان هنر به شوق، از مصاحبت عالمان این هنر بهره‌مند شوند و به برگ و بار تجربه‌های خویش بیفزایند. از جمله علل اعتلای روزافزون این هنر، خجستگی این جشنواره و میمنت کارگاه¬ها و نمایشگاه¬هایی است که دریچه‌ی گفتگو و مجال تبادل توانش بوده‌اند.
معاون امور هنری افزوده است: این دوره از جشنواره در دشواری‌های روزگار کرونا برگزار می‌شود. رویدادی غیرحضوری که متولد امید است و مصمم است که بگوید هنر، دشواری وظیفه است و اگر امروز مشق مشقت می‌نویسد، فرصت فردا را پیش روی دارد و هیچ از رفتن و رسیدن کوتاه نمی‌آید.
کوشیده‌ایم که با کوچ به جهان مجازی و تدارک بسترهای برخط، بی‌هیچ کاستی و کسری، کارگاه‌های آموزشی برگزار شود و تجربه‌ای نو در ادامه نزدیک به سه دهه گذشته رقم بخورد.
در پیام معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی آمده است: خوشحالم که جان جوانان این سرزمین به کیمیای امید جوشان است و بر آنند تا نقش امروز را با الهام از این وعده ناگزیر که «فان مع العسر یسرا» به فردا بسپرند.
آرزومندم این دوره از جشنواره، تمرین مدارا و مسابقه مداومت باشد که هنر به هیچ بهانه، متوقف نمی‌گردد.
پیام مدیرکل هنرهای تجسمی
هادی مظفری نیز در پیام خود به جشنواره چنین نوشته است: پارسال، توی هواپیمایی که ما را از ایلام می‌آورد تهران و بر بلندایِ کوه‌های زاگرس، با هم تصمیم گرفتیم جشنواره بعدی را حسابی مفصل برگزارکنیم.
صبح‌ها کارگاه، عصرها نشست و نقد و نظر و شب‌ها، شب نشینی هنرمندانه تا پاسی از شب.
گفتیم با جوان‌های هنر ایران می‌رویم شیراز یا اصفهان تا جوان‌های ۱۵ تا۲۴ساله هنرشان را به رخ همگان بکشند. از ماه‌ها پیش که کوید۱۹ آمد و اول، همه را ترسانید، گفتیم می‌مانیم تهران تا اساتید، کمتر چمدان ببندند و قدری از خطرهای سفر کم شده باشد. وقتی ماسک‌های سفید و آبی، صورت همه‌ی ما را شبیه حجره‌هایی کرد که کرکره‌اش تا نیمه پایین است و انگار نیمه تعطیل، گفتیم می‌رویم اردوگاه منظریه. در دل کوه‌های کُلکچال و شمال تهران و بوستان سنگی جمشیدیه که هوا ساکن نماند و جوان‌ها با فاصله بنشینند زیر درختانِ زبان گنجشک و تیوپ رنگ‌ها را بچینند روی بلوک‌های سیمانی. حتی اتاق‌ها و تخت‌ها را برای هر نفر جداگانه تدارک دیدیم و چیدیم که خیال همه‌مان راحت باشد.
ولی مگر راحت می‌شد خیال مان؟
وقتِتنهایی، فکرهایی می‌ریخت توی سرمان که اگر بازی کرده باشیم با جان بچه‌ها و اساتید و کادر اجرایی چه؟ اگر حتی یک نفر از بچه‌ها تب و سرفه‌ای ببرد به شهرش چه؟
نمی‌خواستیم تسلیم شویم در برابر ویروسی که اهل کوتاه آمدن نبود و نمی‌شد گذشت از دیدنِ صورتِ ماه بهترین جوانان هنرمند ایران که برخی‌شان چشم کشیده بودند پانزده‌ساله شوند و برخی شان، سال آخری بود که می‌آمدند در این جشن.
به ناگزیر لپ تاپ‌ها را برداشتیم و آمدیم «خانه‌ی هنرمندان ایران» که باید چراغش روشن بماند برای همیشه‌ی هنر این خاک.
این روزها زیاد طولانی نیست که اساتید هنر این دیار شما و آثار پر از نبوغ‌تان را توی صفحه‌ی ۱۷ اینچ ببینند!
دفعه بعد، دیوارِگالری‌های تابستان و زمستان و میرمیران، ایستاده‌اند تا آثارتان را بیاویزید روی سینه‌شان و پله‌های طبقات همین خانه، لحظه شماری می‌کنند برای صدای پاهای شما که روزی شرکت کننده جشنواره جوانان تجسمی بودید و آن روز، پوسترهای توی حیاط وعده کرده‌اند برای آیین گشایش نمایشگاه شما.
کجا؟
تهران. خانه‌ی هنرمندان ایران.
پیام دبیر جشنواره
رضوان صادق زاده (نقاش و استاد دانشگاه و دبیر جشنواره هنرهای تجسمی جوانان ایران) نیز در پیام خود نوشته است: صبح سوم شهریور سال ۱۳۹۸ وقتی زیر درختان بلوط در شهر خاطره‌انگیز ایلام، ساعاتی پیش از اختتامیه جشنواره هنرهای تجسمی جوانان، نیمرو و عسل و خامه برای صبحانه می‌خوردیم، شاید به ذهنمان خطور نمی‌کرد که داشتن چنین لحظاتی، جزیی از آرزوهایمان باشد، ولی شد.
تصور ما این بود که مهمترین هدف جشنواره جوانان، یعنی دور هم جمع شدن استادان و هنرمندان جوان به مدت یک هفته، در شهر ارومیه اتفاق بیفتد ولی نشد.
به قول نظامی گنجوی:
کآسمان را ترازوی دو سر است در یکی سنگ و در یکی گهر است
از ترازوی او جهان دو رنگ گه گهر بر سر آورد گه سنگ
گاهی آید ز گوهری سنگی گاه لعلی ز کهربا رنگی
با این همه علیرغم همه خطراتی که پیش روست، برگزار نکردن این دوره از جشنواره برای ما به نوعی تسلیم شدگی محض در برابر خطر بود. بخشی از خطر را استادان گرانقدر به جان خریدند تا جوانان شجاع این مرز و بوم این بار نه در استانی خاص و نه در کنار همدیگر، بلکه هر یک در خانه خود و با بیشترین فاصله اجتماعی، در این آوردگاه سالانه که جشنواره نامش نهاده ایم، شرکت کنند. تا نشان دهند در بدترین شرایط هم زنجیره این دوست داشتنی‌ترین جشنواره ملی هم گسسته نخواهد شد.
از صمیم قلب از مسئولان برگزاری این جشنواره، داروان عزیر و شرکت کنندگانِ جان سپاسگزارم.
با آرزوی بر افتادن عفریت کووید ۱۹، به امید دیدارتان در بیست و هشتمین جشنواره هنرهای تجسمی جوانان در سال ۱۴۰۰ در استانی که از هم اکنون چشم به راه شماست.
گفتنی است؛ بیست و هفتمین جشنواره هنرهای تجسمی جوانان ایران روز یکشنبه ۲۳ شهریور آغاز به کار می‌کند.
