تهیه‌کننده مسابقه «دستپخت» مطرح کرد؛
مغرور شدن برخی از آشپزهایی که در مسابقه اول می‌شدند/ بازندگان در محل کارشان زیر سوال می‌رفتند/ مدت‌هاست اسپانسر نداریم
وحید حسینی می‌گوید: دستپخت یک کار فرهنگی اجتماعی است. این برنامه با مدخل آشپزی در حال پرداختن به مسائل فرهنگی است. مثلا ما به غذاهای محلی، ساختار منطقه مورد نظر و جغرافیای غذایی آنجا می‌پردازیم و در حال احیای غذاهای سنتی ایرانی هستیم.
وحید حسینی، تهیه‌کننده و مجری مسابقه «دستپخت» در پاسخ به این پرسش که چرا این مسابقه که در سال ابتدایی رقابتی بین سرآشپزان نیمه‌حرفه‌ای و حرفه‌ای بود، اکنون رویکرد خود را تغییر داده و از اقشار مختلف در برنامه آشپزی استفاده می‌کند، به خبرنگار ایلنا گفت: سال ۹۴ و ۹۵ مسابقه دستپخت بین آشپزهای حرفه‌ای انجام می‌شد اما از آنجا که دو مشکل به وجود می‌آمد، تاحدودی در برنامه تغییرات ایجاد کردیم. به عنوان مثال در مدل قبلی اگر آشپز حرفه‌ای در مسابقه به رتبه اول دست پیدا می‌کرد، اصطلاحا در محل کار خود یاغی شده و دیگر با شرایط گذشته راضی به کار نبود. از سوی دیگر اگر آشپز مورد نظر اول نمی‌شد نیز هنرش برای صاحب رستوران زیر سوال می‌رفت. به هر ترتیب این موضوعات ما را هم با مشکل مواجه می‌کرد.
وی ادامه داد: از آنجایی که در مسابقات حرفه‌ای که به صورت گروهی انجام می‌شود، خیلی در ایران سرآمد نیستیم و بیشتر در مسابقات انفرادی نتیجه می‌گیریم، خب این کارهای گروهی که در مسابقه داشتیم، به حضور شرکت‌کننده‌ها لطمه می‌زد و از یک جایی به بعد استقبالی برای آمدن به مسابقه نکرده و و اگر استقبالی هم داشتن، دردسر ما زیاد بود. علاوه بر این یکی از عمده‌ترین مشکلاتی که در تولید مسابقات آشپزی وجود دارد، این بوده که بیننده نه بو و نه مزه غذا را متوجه می‌شود. این مسئله کار ساخت مسابقات آشپزی را به شدت سخت می‌کند. به نوعی شما باید به جنبه‌های دیگری برای جذب مخاطب فکر کنید.
حسینی با بیان اینکه اگر «دستپخت» هم مانند مسابقات حرفه‌ای که صرفا کار آشپزی می‌کنند، عمل می‌کرد، خیلی به موفقیت دست پیدا نمی‌کرد، افزود: نکته دوم و حائز اهمیت دیگری که داشتیم این بود که در هر حال ما با یک مسابقه آشپزی که باید وجوه سرگرمی و آموزشی را هم مد نظر قرار می‌داد طرف بودیم. به همین دلیل باید تنوع ایجاد می‌کردیم. مثلا دو سال همزمان با برنامه، بچه‌های بین ۱۹ تا ۲۵ سال را آموزش دادیم و خودمان هم برای آنها کار ایجاد کردیم. تنوع امسال نیز این بوده که همزمان با آشپزی در حال گفتن ویژگی‌ها، سختی‌های مشاغل مختلف هستیم و آنها را به مردم معرفی می‌کنیم. این موضوع می‌تواند به فعال شدن آدم‌ها برای انتخاب کارشان کمک کند. یعنی ما به این طریق می‌گوییم که یک شغل چیست و چه منبع درآمدی دارد و در نهایت تشویق به ایجاد شغل هم می‌کنیم.
این تهیه‌کننده در ادامه بیان کرد: اگر در یک جمله بخواهم جواب سوال شما را بدهم باید بگویم که مخاطب به قدری برای ما مهم بود که نمی‌خواستیم کار تکراری کنیم. اگر قرار بود که همیشه مسابقه آشپزی بین آشپزان حرفه‌ای و نیمه‌حرفه‌ای برگزار کنیم، از یک جایی به بعد به تکرار می‌افتادیم. بنابراین آمدیم و آیتم کارهای گروهی را اضافه کردیم که جذابیت برنامه بعد از حدود ۸۰۰ قسمت که ساخته شده همچنان حفظ شود. شکر خدا «دستپخت» یکی از برنامه‌های برند شبکه یک و پربیننده‌ترین برنامه این شبکه است.
وی همچنین در پاسخ به این پرسش که «دستپخت» تا چه اندازه به بازخورد مخاطبان وابسته بوده و بر اساس آن تغییراتی را در برنامه ایجاد می‌کند؟ اظهار داشت: قطعا نظر مخاطبان را می‌گیریم. مثلا عده‌ای از مخاطبان از اینکه ما با استفاده از مشاغل مختلف آشپزی می‌کنیم راضی هستند. همچنین ما خانواده‌ها را به برنامه خود آوردیم و روی استحکام خانواده و تعدد بچه‌ها کار می‌کنیم و در کنار این ماجرا اگر کسی هم مخالف برنامه است می‌گوییم که صبر کنید فلان کار را هم برای شما انجام می‌دهیم. اکنون بیشتر گله‌ها مربوط به شهرستانی‌هاست که نمی‌توانند تهران بیایند. بر همین اساس در حال فکری برای آنها هستیم و می‌خواهیم که انشالله به زودی دستپخت را در شهرستان‌ها هم برگزار کنیم.
بسیاری از کارشناسان برنامه‌هایی سرگرمی محور تلویزیون همچون برنامه‌هایی با رویکرد آشپزی را مورد نقد قرار داده و معتقدن که تلویزیون باید تمرکز اصلی خود را در تولید برنامه‌های فرهنگی_اجتماعی متمرکز کند. حسینی در رابطه با لزوم تولید برنامه‌هایی با رویکرد «دستپخت» گفت: اگر ماجرا صرفا آشپزی باشد، خب قطعا کار را خیلی خیلی سخت می‌کند. ولی واقعیت این است که ما در حال پرداختن به جنبه‌های دیگری همچون آموزش انواع غذاهای سنتی می‌پردازیم و در حال احیای غذاهای سنتی ایرانی هستیم. یا اینکه در یکی دیگر از آیتم‌های خود غذاهای ملل ارزان قیمت را به مردم یاد می‌دهیم. یا به آنها می‌گوییم که وقتی به رستوران می‌روید و منوی رستوران را می‌بینید که در آن اسم خارجی دارد فکر نکنید که وو چه چیزی است، بیاییم یاد بگیریم که ساختار یک غذا چیست و اگر آدمی می‌گوید که این غذای من ایتالیایی بوده و فلان است، ببینید واقعا غذا ساختار غذای ایتالیایی را دارد. مثلا اگر در غذایی فلان ماده اولیه داشته باشد می‌گوییم که این غذا برای فلان ملت، قومیت یا منطقه است. ما در حال آموزش این موارد به مردم هستیم.
وی ادامه داد: دستپخت یک کار فرهنگی اجتماعی است. به نوعی این برنامه با مدخل آشپزی در حال پرداختن به مسائل فرهنگی است. مثلا ما به غذاهای محلی، ساختار منطقه مورد نظر و جغرافیای غذایی آنجا می‌پردازیم. به نوعی روی این موضوع به خصوص در ایران کار می‌کنیم. پس می‌توان گفت که دستپخت یک برنامه فرهنگی هم هست. از بابت مسائل اجتماعی هم که الان خانواده‌ها را به برنامه آورده‌ایم و تاکید بسیاری روی استحکام خانواده داریم. همچنین مشاغل را هم معرفی می‌کنیم. پس ما در حال فکر به این دوجنبه‌ای که کارشناسان به آن اعتقاد دارن نیز هستیم و برای آن برنامه‌ریزی می‌کنیم.
تهیه‌کننده برنامه «دستپخت» در بخش پایانی صحبت‌هایش در رابطه با اسپانسرینگ برنامه هم اظهار داشت: «دستپخت» به عنوان یک برنامه موفق همواره حامی تولیدکنندگان ایرانی بوده است. بر همین اساس در زمان‌هایی چند اسپانسر داشتیم و در زمان‌هایی هم کمتر. اما اکنون مدت‌هاست اسپانسر نداریم. چراکه شبکه اصرار دارد برنامه را بدون اسپانسر پخش کنیم و ما هم ماجرایی با آن نداریم ولی اگر تولیدکننده ایرانی آمد که محصول درجه یکی با خصوصیت ویژه داشت، ما تلاش کردیم که محصول آن را معرفی و آن تولیدکننده را به مردم بشناسانیم.
