مروری بر مهم‌ترین آثار تئاتری شکوه نجمآبادی
شکوه نجمآبادی، بازیگر تئاتر روز گذشته (پنجشنبه ۱۱ اردیبهشت) در فرانسه درگذشت.
روح‌الله جعفری (کارگردان و مدرس تئاتر) در گفتگو با خبرنگار ایلنا، با تایید خبر درگذشت شکوه نجمآبادی از بازیگران پیشکسوت تئاتر ایران در شهر پاریس، به شرح بخشی از مهم‌ترین فعالیت‌های هنری او در دهه ۴۰ و ۵۰ پرداخت.
جعفری تشریح کرد: شکوه نجمآبادی قبل از آنکه به کارگاه نمایش وارد شود، به عنوان بازیگر حرفه‌ای در عرصه تئاتر ایران فعال بود؛ البته او از زمانی که تلویزیون ایران (اولین تلویزیون خصوصی ایران) شروع به پخش نمایش‌‌های زنده کرد، به‌عنوان بازیگر در این آثار حضور داشت و مخاطبان از این طریق با او به عنوان بازیگری توانمند آشنا شده بودند.
این پژوهشگر تئاتر ادامه داد: شکوه نجمآبادی در زمره بازیگرانی به حساب می‌آمد که برای رسیدن بهتر به نقش و هرچه بهتر ارتباط برقرار کردن با مخاطب، پیرامون نقشی که به او واگذار شده بود تحقیق و پژوهش می‌کرد. برای همین مخاطب با نقش‌هایی که در تلویزیون ایران بازی می‌کرد، ارتباط برقرار کرده و در طی این سال‌ها یعنی قبل از ورود به کارگاه نمایش در کنار مردم شناخته شده بود.
جعفری خاطرنشان کرد: قبل از تشکیل کارگاه نمایش، یعنی در سال ۱۳۴۷، او در متنی از عباس نعلبندیان به نام «پژوهشی ژرف و سترگ و نو، در سنگواره‌های دوره بیست و پنجم زمین‌شناسی» که جایزه دوم مسابقه نمایشنامه‌نویسی جشن هنر شیراز را برای نعلبندیان به ارمغان آورده بود، به‌عنوان بازیگر در نقش «یگشخا» برای آربی اوانسیان که کارگردان این نمایش بود، بازی کرد.
این پژوهشگر و کارگردان تشریح کرد: این نمایش در تاریخ ۲۴ شهریور ۱۳۴۷ برای نخستین‌بار در جشن هنر شیراز به‌روی صحنه آمد و موفق به‌دریافت جایزه‌ی تلویزیون ملی ایران شد.
جعفری خاطرنشان کرد: شکوه نجمآبادی با توجه به ذهن جستجوگری که داشت و تجربه‌ای که از اجراهای زنده تلویزیونی به دست آورده بود، توانست در کارگاه نمایش با کارگردان‌های مطرحی مثل اسماعیل خلج، عباس نعلبندیان، آربی اوانسیان، بیژن مفید و رضا ژیان و... فعالیت کند.
او ادامه داد: هر نقشی که او در کارگاه نمایش ایفا کرد پر از تازگی، بداهت، خلاقیت و جسارت در روبرو شدن با کاراکتری بود که به او محول می‌شد. تنوع و تکثر کار با کارگردان‌هایی که ذهن جستجوگری داشتند، این امکان را به او داد که خلاقیت خود را در صحنه بروز داده و با مخاطب بی‌واسطه ارتباط برقرار کند.
جعفری با اشاره به مهم‌ترین آثار تئاتری شکوه نجمآبادی گفت: ازجمله آثاری که او در آنها ایفای نقش کرد می‌توان به «پژوهشی ژرف و سترگ و نو...»، «گلدونه خانم»، «یک قطعه برای گفتن» نوشته پیتر هانتکه و کارگردان آربی اوانسیان، «سندلی را کنار پنجره بگذاریم و بنشینیم و به شب‌های دراز، تاریک، خاموش و سرد بیابان نگاه کنیم» به نویسندگی و کارگردان عباس نعلبندیان، «باغ آلبالو» به کارگردانی اوانسیان، «ناگهان هذا حبیب‌الله...» به نویسندگی نعلبندیان و کارگردان اوانسیان، «ترس و نکبت رایش سوم» به کارگردانی بیژن مفید، «طلبکارها» به کارگردانی اوانسیان و «اتراکسیون» به کارگردانی رضا ژیان اشاره کرد که این مورد آخر در مهر ۱۳۵۶ در بخش برنامه‌های جنبی کارگاه نمایش اجرا شد.
جعفری با اشاره به اینکه شکوه نجمآبادی و عباس نعلبندیان مدتی زندگی مشترکی داشته و سپس جدا شدند، گفت: شکوه نجمآبادی در کارگاه نمایش در اولین و آخرین تجربه کارگردانی عباس نعلبندیان حضور داشت و با او کار کرد.
این پژوهشگر و مدرس تئاتر تصریح کرد: با وقوع انقلاب اسلامی، نجمآبادی در اوایل دهه ۶۰ به فرانسه مهاجرت کرد و در همه این سال‌ها و طی سفرهای کوتاهش به تهران قصد داشت دوباره سراغ تئاتر برود و پیشنهادهایی ارائه کرد اما نادیده گرفته شد و این فرصت به او داده نشد تا تجربیات گرانقدرش از صحنه را با مخاطبان نسل جوان در میان بگذارد و در نهایت روز گذشته در پاریس درگذشت.
