در یک بیانیه مطرح شد؛
جامعۀ باستانشناسی ایران ابلاغیه نصب دوربین مداربسته در محل کاوش را تصمیمی غیرکارشناسی و مخرب دانست
ابلاغیه وزارتخانۀ میراث فرهنگی مبنی بر نصب دوربین‌های مداربسته در محل کار کارشناسان باستان شناسی تصمیمی غیرکارشناسی، بدعتی توجیه ناپذیر، شوم و مخرب است.
به گزارش ایلنا، در پی انتشار ابلاغیه وزارتخانه میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی مبنی بر لزوم نصب دوربین‌های مدار بسته در محل کاوش‌های باستان‌شناسان، جامعه باستانشناسی ایران به این ابلاغیه واکنش نشان داد.
در این راستا متن بیانیه «جامعۀ باستانشناسی ایران» دربارۀ نصب دوربین‌های مداربسته در محل کار کارشناسان باستانشناسی به شرح زیر است:
به تازگی ابلاغیه‌ای شگفت‌آور از سوی دفتر وزیر میراث فرهنگی در تاریخ ۲۴ آذر امسال به دفتر رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی ابلاغ شده که بدعتی بدشگون و مخرب خواهد بود. این ابلاغیه بر لزوم ایجاد هیئتی به نام «کمیته راهبری حفاظت الکترونیک» تاکید دارد و در بخشی از آن «لزوم نصب دوربین‌های مدار بسته ۲۴ ساعته در محل کاوش‌های باستانشناسی» و نیز «تحویل روزانه آثار مکشوفه به امنای اموال» تاکید شده است.
توجیه ناپذیربودن چنین ابلاغیه‌ای از آنجاست که می‌دانیم بسیاری از محوطه‌های باستانی، موزه‌ها، پایگاه‌ها و محوطه‌های ملی و جهانی میهن‌مان به دلیل عدم تامین اعتبار مالی فاقد ابتدایی‌ترین امکانات حفاظتی و ازجمله دوربین‌های مداربسته هستند و از این نظر حفاظت و تأمین امنیت آنها همواره یکی از مسائل و نگرانی‌های کارشناسان میراث فرهنگی بوده است. بنابراین، این پرسش مطرح می‌شود که چگونه نصب دوربین‌های مداربسته در محل کار باستان‌شناسان در اولویت مدیریت وزارتخانه قرار گرفته است ولی محوطه‌های ملی و جهانی ما در اولویت نیستند؟ با توجه به این واقعیت که در محل‌های کاوش باستانشناسی همواره یکی از ناظران پژوهشکدۀ باستانشناسی (زیرمجموعۀ وزرات میراث فرهنگی) حضور دائمی دارد، ملاحظات حفاظتی و امنیتی برای نصب دوربین‌های مداربسته در محل‌های کاوش باستان شناسان با پرسش‌ها و تردیدهای جدی روبرو می‌شود و قابل توجیه نیست. در این وانفسای وضعیت ناگوار اقتصادی کشور و وزارتخانه و تحریم‌های بین‌المللی که زندگی روزمرۀ مردم را نیز دچار مشکل کرده است، بجاست بپرسیم که آیا جناب وزیر، آقای علی اصغر مونسان، از این ابلاغیه آگاه است و اگر بلی، آن را چگونه توجیه می‌کنند؟ منشاء این تصمیم نسجیده برای صرف بودجه‌های کلان برای نصب دوربین‌های مداربسته چیست و بنا به چه ضرورتی صورت می‌گیرد؟
در تأمین امنیت و حفاظت فیزیکی از محوطه‌های باستانی عوامل و مسائل بسیاری دخیل هستند که آن را موضوعی چندوجهی می‌کند. از تصمیمات برای تامین اعتبار و اختصاص بودجه‌های حفاظتی تا تأمین منابع انسانی، اولویت بندی‌ها و بسیاری مسائل دیگر همه ماحصل روندی است که حفاظت از محوطه‌ها و اموال فرهنگی نتیجۀ آنها هستند. از این نظر، آیا باید انتظار داشته باشیم که دوربین‌های مداربستۀ نظارتی در اتاق‌های مدیران و محل‌های تصمیم‌گیری دربارۀ بودجه‌ها و مدیریت منابع نیز نصب شود؟ آیا باید انتظار داشته باشیم که چنین ملاحظاتی شامل محل کار کارشناسان و مدیرانی که با سایر بخش‌های میراث فرهنگی درگیر هستند از جمله گردشگری، مالی، روابط بین‌الملل، مرمت و حفاظت ابنیۀ تاریخی، صنایع دستی و... نیز نصب شود؟ در محل انجام طرح‌های مرمت (برای نمونه در گنبد شیخ لطف الله) چطور؟
اجرای این "ابلاغیه دفتر وزارت میراث فرهنگی" پیامدهای مخربی خواهد داشت؛ زیرا جدای از نادیده گرفتن اولویت‌های حفاظتی و اتلاف سرمایه بیت المال، سرمایه اجتماعی یک صنف متخصص که «اعتماد» است را هدف قرار خواهد داد و از اینرو به سرمایه‌ها و منابع انسانی کشور در زمانی که کشورمان به نیروهای متخصص و کارشناس نیازمند است آسیب می‌زند. چنین تصمیمی نشان‌دهنده ناآشنایی طراحان آن با ماهیت پژوهش‌های علمی و کاوش‌های باستانشناسی است. ظاهراً ذهنیت بانیان صدور این "ابلاغیه" تصوری غیرواقعی و احتمالاً شبیه قرن نوزدهم میلادی است که در آن فعالیت‌های باستان‌شناختی را با نوعی عملیات عتیقه‌جویی و حتی مشابه فعالیت باندهای قاچاق در نظر گرفته‌اند.
«جامعۀ باستانشناسی ایران» از وزیر محترم میراث فرهنگی و گردشگری، جناب آقای علی اصغر مونسان، می‌خواهد پیامدهای مخرب چنین تصمیمی را با کارشناسان و متخصصان -و نه لزوماً حلقۀ مشاوران- مورد بررسی دقیق قرار دهند. ما به عنوان جمعی از متخصصان باستانشناسی، قویاً این ابلاغیه و تصمیم را که در دنیا بی سابقه است تقبیح می‌کنیم. چنین طرحی حتی در امنیتی‌ترین کشورها نیز سابقه نداشته است. «جامعۀ باستانشناسی ایران» از وزیر محترم میراث فرهنگی می‌خواهد به پیامدهای منفی اجرای این طرح در سطح داخلی و بین‌المللی توجه کنند و بانی بدعتی چنین مخرب و غیرکارشناسی در تاریخ باستانشناسی ایران نشوند.
