پیام مدیرکل هنرهای نمایشی و داود فتحعلی‌بیگی به جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی
شهرام کرمی (مدیرکل هنرهای نمایشی) و داود فتحعلی‌بیگی (دبیر نوزدهمین دوره جشنواره) پیام‌هایی جداگانه خطاب به نوزدهمین جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی ارسال کردند.
به گزارش ایلنا، در متن پیام شهرام کرمی (مدیرکل هنرهای نمایشی) چنین آمده است:
«به نام خداوند هنر آفرین
آئین و سنت میراث گران‌بهای فرهنگ و هنر این سرزمین مهر است. تاریخ کهن و فرهنگ شایسته ما در پس تاریخ پر فراز و فرود، تبلور رفتار و ایمان و اخلاق و باور مردمان این دیار است که با هنر آئینی و سنتی عیان خواهد شد. افتخار ما به قدمت فرهنگ و تاریخی است که یادگار مضمون و مفاهیم غنی بشر خاکی برای نیل به زندگی آرمانی و انسانی خواهد بود. حکایت این هنر همچون قصه با اصالت و پندآموزی است که زندگی این جهان و ایمان به آخرت را با رفتار و شخصیت‌های امیدبخش و آرمانی و لحظات روح‌بخش و صفات جمیل زندگی یادآوری می‌کند. ایران اسلامی با سنت و هنرهای آئینی و سنتی چون مروارید گران‌بهایی در اطلس سرزمین‌های جهان می‌درخشد.
جشنواره آئینی و سنتی فرصتی گران‌بها است تا هریک در هر جایگاه و مقام سهم خود را برای حفظ و پاسداشت این سرمایه فاخر ادا کرده و لزوم پاسداشت از حیات این میراث را یادآوری کنیم. مجموعه متنوع و پرمعنا که از بخش‌های ایران اسلامی می‌شناسیم و یا آنچه بوده و هست و ما بدان توجه نداشته و حالا این فرصت را داریم تا با جشن تئاتر از آن تجلیل کنیم. آنچه بارها در نوشته‌ها و سخنان اصحاب دلسوز فرهنگ و هنر شنیده و در کردار ارجمندشان دیده‌ایم.
باشد که به یاری تمام دغدغه‌مندان فرهنگ و به یمن این رویداد شریف صحنه‌های نمایش ایران عزیز روشن و روشن‌تر جلوه‌گر شود.
همت و تلاش ارزشمند تمام هنرمندان و دست‌اندرکاران «نوزدهمین جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی» را صمیمانه ارج می‌نهم واز پروردگار بزرگ پیروزی و سربلندی‌شان را خواستار هستم.
شهرام کرمی
مدیرکل هنرهای نمایشی»
متن پیام داود فتحعلی بیگی نیز به شرح زیر است:
«اول دفتر به نام ایزد دانا
علم گردش آئینی است دیرپا که در برخی از مناطق سرزمین مادری ایرانیان برگزار می‌شده است.
در آئین مذکور، پیش از آمدن ماه محرم، عاشقان حسینی، علمی را گذر به گذر می‌گردانند، چاووشی می‌کنند و صلوات‌نامه می‌خوانند تا هرکه دل در گرو یارش هست، از سر شیدایی و به دلخواه، به اندازه وسعش از نقد یا جنس، سهمی در برگزاری مراسم ماه محرم داشته باشد.
این علم همه ساله، دست به دست می‌گردید و از نسلی به نسلی سپرده می‌شد تا نشان و اعلانی باشد از برگزاری آئینی به منظور استقبال از بر پائی آئین فراتر به وسعت دل آئین ورزان، ایران زمین.
در سال 67 به بهانۀ برگزاری نخستین جشنوارۀ نمایش‌های آئینی و سنتی، فراخوانی منتشر شد و همچو چاووشی صلا در دادیم:
هرکه دارد به دلش شور و نوا بسم الله / هرکه دارد سر همراهی ما بسم الله
گوئی که آن فراخوان به مثابۀ علمی شد تا زنان و مردان غیرتمند و عاشق و هنر دوست از گوشه به گوشۀ خاک وطن، هریک به وسع و میزان تجربۀ خویش با نثار نقد جان و بذل مال، در برپائی آئینی مشارکت کنند. این جشنواره رفته رفته خود به آئینی بدل شد که سنت‌ها و آئین‌های بومی اقلیم و ملیت‌های مختلف ایرانی را در قالب یک آئین ملی در آغوش گرفت.
در آغاز چند گروه انگشت‌شمار از نمایشگران به این دعوت لبیک گفتند و رفته رفته، شبیه خوانان و نقالان و خیمه‌شب‌بازان و برپا کنندگان معرکه و آئین‌ورزان و... به جمع گردانندگان علم جشنواره پیوسته، تا اینکه در جشنوارۀ نوزدهم شاهد حضور کودک سه ساله تا پیرمرد هشتاد و چند ساله هستیم.
اگرچه این اقبال عمومی بسیار میمون و مبارک و دلگرم کننده است لیکن باید مراقب بود که ادب و آداب آئین و سنت، سنت نمایش بومی، به دست فراموشی سپرده نشود. به همین جهت یادگیری و کوشش در حفظ دست‌آوردهای پیشینیان و پرهیز از سهل‌انگاری و خام‌دستی امری است لازم و حتمی. امید آنکه عَلَم این آئین ملی و با شکوه، همچون کشور عزیزمان ایران، دیرپا و استوار به دست هنرمندان آگاه و کوشا سالیان سال به اهتزاز و گردش درآید.
آمین یا رب العالمین
داود فتحعلی‌بیگی»
