چهارگاه گروه «تنور» و حیدربابای علی پرکار در برج آزادی

به‌ گزارش ایلنا، دوشنبه 29 بهمن‌ماه در آخرین روز جشنواره در برج آزادی، ابتدا و راس ساعت 19 «تنور تریو» به‌سرپرستی میلاد زنده‌نام روی صحنه رفت. این گروه که موسیقی‌اش را می‌توان در زیرگونه‌های جَز طبقه‌بندی کرد ابتدا با قطعه‌ی «جَزشوشتری» برنامه خودش را آغاز کرد؛ قطعه‌ای با فواصل و الگوهای ریتمی‌جز با تمی ‌بر مبنای گوشه‌ی شوشتری.

میلاد زنده‌نام پس از اتمام «جَزشوشتری»، توضیحی کوتاه درباره گروه به تماشاگران داد و درخصوص قطعه‌ی بعدی که قرار بود اجرا کنند، گفت: آهنگ بعدی که برای شما اجرا می‌کنیم «بداهه با علامت» (Q Improvise) نام دارد و در واقع همان‌طور که از نامش هم برمی‌آید قرار است هنگام نواختن به یکدیگرعلامت ‌دهیم.

پس از بداهه با علامت، قطعه‌ی «چهارگاه» نواخته شد؛ آهنگی که بر اساس تمی ‌از موسیقی مردمی ‌ایرانی و همراه با بداهه‌نوازی روی گیتار الکتریک، گیتار بیس، درامز و کیبورد اجرا شد و اگرچه کیفیت تکنوازی‌های در کلیت آن درخشان بود اما در آن میان تکنوازی گیتار بیس توسط کسرا سبکتکین بسیار جالب توجه بود.

میلاد زنده‌نام در توضیح این قطعه گفت: وقتی در ایران نبودم به‌رغم اینکه خودم هیچ‌وقت سختی نکشیدم اما قطعه‌ی چهارگاه را برای سختی‌هایی که همه‌ی مهاجران کشیده‌اند، ساختم.

زنده‌نام همچنین در معرفی ترک بعدی یادآور شد: آهنگ دیگری که می‌خواهیم برایتان بنوازیم نامش «سبز طلایی» است. ایده این قطعه وقتی در دشت سبزی بودم به ذهنم رسید. در دشت وقتی به کوه نگاه می‌کنیم رنگ قرمز می‌بینیم و اطرافمان رنگ‌ها عوض می‌شوند. صحنه‌ای که در کردستان خودمان، لرستان، گیلان یا خیلی دیگر از مناطق کشورمان می‌توانیم ببینیم.

 «تنور تریو» پس از اجرای «سبز طلایی» درباره قطعه‌ی بعدی هم توضیح داد: آهنگ بعدی ما بلوز ایرانی است. همانطور که می‌دانید ریشه‌های گام پنتاتونیک که در بلوز از آن استفاده می‌شود خاستگاهش مربوط به کشورهای شرق آسیا مثل چین و ژاپن بوده است و زمان حمله‌ی مغول این فواصل وارد موسیقی شرق ایران یعنی خراسان شده است پس گونه‌ی بلوز در موسیقی ایرانی هم وجود دارد.

حسن ختام اجرای گروه تنور یک قطعه‌ی تعاملی بود. زنده‌نام از تماشاگران خواست در لحظه‌ی خاصی از اجرا، یکصدا و به‌واسطه‌ی آوا نوازندگان را همراهی کنند و یکی دوبار با تماشاگران این تعامل را تمرین کردند. نام این اثر «قایتاقی» و بر اساس یک ملودی آذربایجانی بود.

میلاد زنده نام (گیتار و آهنگساز) آرش اسکندرلو (کیبرد و سینتی‌سایزر)، روزبه فدوی (درامز) و کسری سبکتکین(نوازنده میهمان) (گیتار باس) اعضای تنور تریو در برج آزادی را تشکیل داده‌ بودند.

ترکیب حیدربابایه و گیتار الکتریک

اجرای دوم شب آخر جشنواره در برج آزادی را گروه علی پرکار برگزار کرد. این گروه کار خود را با یک اینترو شروع کرد و سپس علی پرکار؛ سرپرست گروه ضمن خوشامدگویی به تماشاگران و تمجید از اجرای تنور تریو در سانس قبلی برج آزادی به معرفی نخستین ترک اجرایی گروه خود پرداخت. نام این قطعه «یار قاصدی» بود و شعر آن اثر استاد شهریار اثری که با ریف‌های گیتار الکتریک و نمایش قابل قبول نوازنده‌ی گیتار بیس و همچنین صدای خش‌دار و دورگه‌ی پرکار همراه بود.

«او» با شعری از استاد علی‌اقاواحد دیگر آهنگی بود که گروه اجرا کرد اما یکی از دراماتیک‌ترین ترک‌های دوشنبه‌شب گروه علی پرکار «حیدربابا» با شعر ماندگار محمدحسین شهریار بود که آهنگسازی استاندارد و تلفیق درست شعر و موسیقی، آن را به قطعه‌ای درخور تبدیل کرده بود.

سپس «آغیز ییمیشی» که نام آلبوم علی پرکار هم بوده است اجرا شد. شعر این قطعه هم از آثار استاد شهریار است.

«کونول» با شعر علی باباواحد، «بایاتی بلو» از مجموعه بایاتی‌ها، «یالان دنیا» با شعری استاد شهریار، «گلیر» با شعری از دکتر بزرگ امین، «عزیزیم» با شعری از مجموعه اشعار فولکلور آذربایجان و سرانجام قطعه‌ی «سن‌سیز» با شعری از علی آقاواحد قطعات دیگری بود که گروه علی پرکار روی صحنه‌ی برج آزادی اجرا کردند.

از نکات جالب توجه این اجرا نوازندگی درامز فرزند علی پرکار یعنی کارن پرکار بود که بنا بر اعلام سرپرست گروه 12 سال بیشتر نداشت.

علی پرکار رضائیه (سرپرست، خواننده، آهنگساز و نوازنده گیتار الکتریک)، مازیار حسین نژاد (گیتار الکتریک) محمد جباری (گیتار باس) و کارن پرکار رضائیه (درامز) اعضای این گروه در اجرای دوشنبه‌ شب بودند.