تهران امروز با بحران هویت محله‌ای روبرو است/جوادیه یک مفهوم پر از رمز و راز بود/ مرام و معرفت گمشده زندگی امروز

به گزارش ایلنا، علی ربیعی در مراسم آیین نکوداشت علی سلیمانی از هنرمندان محله جوادیه که همزمان با اجرای نمایش «مکعب» توسط این هنرمند بود، گفت: جوادیه فقط یک محله و چهار تا کوچه و پس کوچه، دیوار، آهن و خشت نبود بلکه یک مرام و مکتب بود. ما در جوادیه آموختیم که چگونه از حریم همسایگی دفاع کنیم. 

وی ادامه داد: ما در آنجا باهم بودن و زندگی در کنار افراد دیگر با هر مرام و زبانی را تجربه کردیم. بچه‌‌‌های جوادیه هر کدام مددکار بودند و همه به درد هم می‌‌‌خوردیم. در میان زندگی فقیرانه، بزرگواری را تجربه کردیم. به یاد دارم مادر مرحومم با همه کاستی‌‌‌ها، از قند و چای و نان اضافی به فقرا کمک می‌‌‌کرد.

وزیر سابق تعاون، کار و رفاه اجتماعی با بیان اینکه جوادیه نوعی سبک نگاه به دنیا و نیز زندگی مسالمت‌‌‌‌آمیز بود، اظهار داشت: در محله جوادیه هر کوچه دو مسجد داشت که برای اهالی دو روستا بود. افراد مختلفی از اقوام ایرانی در جوادیه با یکدیگر زندگی می‌‌کردند و یاد می‌‌‌گرفتند که چگونه زندگی مسالمت‌‌‌آمیزی داشته باشند. آنها با مرام و معرفت زندگی کردند. به اعتقاد من مرام و معرفت گمشده زندگی امروز ما است. 

ربیعی افزود: در مقابل مکتب جوادیه، امروز در جامعه نوعی نگاه به زندگی جاری است که هیچ کس به فکر زندگی دیگری نیست. همه سعی می‌‌‌کنند که گلیم خود را از آب در بیاروند. آدم‌‌ها له می‌‌‌شوند تا افرادی دیگر قدرتمند شوند. من فکر می‌‌کنم برای زیست موفق نیاز به بازگشتن به سبک‌‌های زندگی جنوب شهری و جوادیه را داریم.

وی یکی از بحران‌‌‌های شهر تهران را از بین رفتن مفهوم محله دانست و تصریح کرد: اکنون دیگر مفهوم بچه محل وجود ندارد و در حال از بین رفتن است. اما همچنان در جوادیه لوتی‌‌‌گری به معنای خاص آن جریان دارد و اهالی آن همچنان به فکر همسایه‌‌ها و محل خود هستند و هر کاری که از دستشان بر بیاید برای محله انجام می‌‌دهند.

این استاد دانشگاه با تاکید بر اینکه جوادیه یک منطقه جغرافیایی نیست بلکه یک مفهوم است که باید این مهفوم را پاس بداریم، خاطرنشان کرد: در زمان ریاست‌‌‌جمهوری خاتمی، هشت سال مشاور ایشان بودم. هر چند که در آن زمان زیاد رسانه‌‌ای نبودم اما همیشه از جوادیه اسم بردم و به آن افتخار می‌‌کردم. وقتی هم که وزیر شدم با افتخار گفتم بچه جوادیه هستم. در نوجوانی در زمین‌‌‌های خاکی روزگار می‌‌گذراندیم و با قطار و سوت آن زندگی کرده و بزرگ شدیم. 

ربیعی اضافه کرد: بزرگ‌‌تر که شدیم ساعت ۶ صبح از جوادیه سوار سرویس می‌‌‌شدیم و برای کار به کارخانه می‌‌‌رفتیم. دورهمی‌‌هایمان در مساجد و هیات‌‌ها بود و حتی کاخ جوانانمان محلی برای رشد کردن و بزرگ شدنمان بود. ما هر جا که هستیم نباید هویت بچه محلی خود را از دست بدهیم بلکه باید پرافتخار از آن یاد کنیم. 

وی با بیان اینکه بسیاری خرده می‌‌‌گیرند که چرا اصرار به بیان خاطرات کودکی و فقر و زندگی در محله جوادیه دارد، ابراز داشت: چند وقت پیش در جلسه‌‌ای گزارشی از آسیب‌‌های اجتماعی مطرح بود. وزارت کشور گزارشی را درباره نقش حاشیه‌‌نشینی آماده کرده بود که طبق آن می‌‌گفتند حاشیه‌‌نشینی مصادف با آسیب اجتماعی است. اما من آنجا اعلام کردم که گفتم من بچه حاشیه‌‌ام و وزیر هم هستم. پنج دقیقه درباره جوادیه حرف زدم و درباره آن توضیح دادم و اعلام کردم که تمام کوچه‌‌هایش اسامی شهدا است. چه کسی گفته که حاشیه مصادف با آسیب است؟ حاشیه پر از معنا و راه حل برای اداره جامعه است.

در نمایش «مکعب» علی سلیمانی که اهالی محله جوادیه است، براساس نظریه روانشناسی مکعب ذهنی، کودکی تا شهرت خود را درون یک مکعب برای مخاطب روایت می‌کند. مرور خاطرات تلخ و شیرین خود در محله جوادیه و منطقه ۱۶ تهران گذر از رویدادهایی که تلنگری است برای بسیاری از انسان‌ها ... و با هر بار گریز از محله‌‌ای در جنوب پایتخت، دوباره سوی آن برمی‌گردد.

در آیین تجلیل از علی سلیمانی، برخی از چهره‌‌های سیاسی، فرهنگی، ورزشی و هنری محله جوادیه از جمله علی ربیعی، وزیر سابق تعاون، کار و رفاه اجتماعی، علی خسروی پیشکسوت داوری، کریم شاهرودی بازیکن اسبق استقلال، حسین پرستار بازیگر و استاد هنرهای نمایشی، رصا رجبی بازیکن تیم ملی و استقلال و کارشناس ورزشی، هادی خضاب مجری صداوسیما، علی چیتگری دبیر انجمن محلی جوادیه، علی چیتگری دبیر انجمن محلی جوادیه و حبیب اسماعیلی تهیه‌‌کننده و بازیگر سینما حضور داشتند.

به پاس فعالیت‌‌های فرهنگی و هنری علی سلیمانی، توسط علی ربیعی و حسین نقاشی، رییس اداره ارتباطات و روابط عمومی شورای اسلامی شهر تهران تجلیل به عمل آمد.