دری هنر را صادقانه به مردم نزدیک کرد نه با پول‌های کلان+فیلم و عکس

به گزارش خبرنگار ایلنا، مراسم تشییع سیدضیاءالدین دری با حضور سینماگران و همکاران این هنرمند در خانه سینما برگزار شد. رضا کیانیان (بازیگر) که یکی از سخنرانان مراسم بود، با تسلیت برای درگذشت سیدضیاءالدین دری گفت: طبیعتا من امروز باید درباره خوبی‌های ضیاءالدین دری صحبت کنم اما می‌خواهم بگویم چرا ما همدیگر را فراموش کرده‌ایم؟ واقعیت این است که ما سال‌هاست یک روز خوش ندیده‌ایم و هر روز در شرایط بحرانی زندگی کرده‌ایم و این شرایط به گرفتاری‌های هر روزه باعث شده تا همدیگر را فراموش کنیم و به یکدیگر سر نزنیم.

وی ادامه داد: هیچ وقت ما مردم بدی نبودیم. ما مردم خوبی هستیم، چرا نباید یک روز خوب ببینیم و با آسایش زندگی کنیم؟ چرا باید ضیاءالدین دری که کارگردان خوبی بود، در 63 سالگی از میان ما برود؟ این بسیار ناراحت‌کننده است.

دومین سخنران مراسم؛ اسدالله نیک‌نژاد بود. این کارگردان سینما گفت: بعد از سالها دوری اولین ملاقات من با جامعه هنری همراه با درگذشت دوست چهل ساله‌ام بوده است. تنها چیزی که می‌توانم بگوییم این است که در چهل سال دوستی من و دری؛ ما باهم کار می‌کردیم و او نه تنها در تاریخ هنر ایران باقی می‌ماند بلکه او امروز بسیار با غرور با ما وداع می‌کند.

قطب‌الدین صادقی (نویسنده و کارگردان تئاتر) به عنوان سخنران سوم مراسم تشییع سیدضیاءالدین دری گفت: من کارم بازبگری نیست ولی اگر مرد بافرهنگی را پیدا کنم، با او همکاری می‌کنم و دری این‌گونه بود. من وقتی در کیف انگلیسی بازی کردم برای مدت ۲۵ سال دیگر بازی نکردم. امروز اشک ریختن و اندوه بسیار ارزان است. مهم شناخت دری است که باید او را بشناسیم.

وی ادامه داد: دری از هیچکدام از جزییات به سادگی نمی‌گذشت حتی گاهی برای یک سکانس  یک روز وقت می‌گذاشت. او آنقدر عاشق کارش بود که حتی شب‌ها تا صبح نمی‌خوابید. بزرگترین فضیلت او؛ این بود که هنر را صادقانه به مردم نزدیک کرد نه با پول‌های کلان و ما تنها کاری که می‌توانیم بکنیم، این است که آنها را دوست داشته باشیم.

مریلا زارعی (بازیگر) نیز گفت: دری سید بود و به سید بودن خود افتخار می‌کرد. او زبان‌های خارجی را خوب می‌دانست و تحصیل کرده‌ی فرنگ بود اما عاشق ایران و کشورش و زبان فارسی بود. او عاشق هنرش بود و عاشق نشان دادن حقیقت در آثارش. این حقیقتی است که این روزها گمشده. امروز حقیقت مرگ دری را از ما جدا کرده است.

عبدالله  اسفندیاری (گریمور) دیگر سخنرانی بود که برای دقایقی یاد کارگردان از دست رفته سینما و تلویزیون را گرامی داشت و گفت: بسیاری از هنرمندان هستند که کارهای برجسته‌ای انجام می‌دهند و دیده نمی‌شوند اما ناگهان یک کار از آنها دیده می‌شود مانند خسرو شکیبایی که به ناگاه در هامون دیده شد. کیف انگلیسی هم برای دری همین‌گونه بود. او می‌خواست برخلاف جریان آب و جریان رسمی رایج فعالیت کند و موفق شد.

محمدرضا عرب (سخنگوی کانون کارگردانان سینما) در ادامه این مراسم در سخنانی گفت: امروز ما صاحب عزا هستیم. امروز این سوال پیش می‌آید که چرا این همدلی که در مراسم وداع وجود دارد، در زمان زنده بودن هنرمندان وجود ندارد؟! این بی‌مهری و بی‌مسئولیتی متوجه مردم نیست. کی به ما گفتند رای بدهید و ما رای ندادیم؟! یا چه زمانی گفتند کمک کنید و ما کمک نکردیم؟! چرا با هنرمندان رفتار ایدئولوژیک می‌کنیم؟ چرا باید هنرمند پشت درها بماند؟

دارابی (معاون امور استانهای صداوسیما) که به نمایندگی از سازمان خود در مراسم حاضر شده بود، در بخش دیگری از مراسم گفت: در سینمای ایران ضیاءالدین؛ دّر بود. او انسانی موحد، خداجو، حق‌طلب و عاشق اهل بیت بود. او بسیار علاقه داشت سریالی درباره حضرت زینب(س) بسازد. تشییع پیکر وی در شاهچراغ به نوعی نشانه عنایت اهل بیت(ع) به او است. برای اولین بار بود که برای یک هنرمند در شاهچراغ مراسم برگزار کردند. دری مردی متعهد بود و آگاهی خوبی به تاریخ داشت. او وفادار تمام و کمال به استقلال کشورش بود.

علی دری (فرزند ضیاالدین دری) در پایان مراسم با تشکر از حاضران گفت: امروز از خانه سینما و منوچهر شاهسواری و دفتر ریاست جمهوری تشکر می‌کنم. پدرم به تاریخ و سیاست علاقمند بود و مجذوب درام‌های حاکم بر زندگی سیاسیون بود. او همانقدر که دوست داشت درباره آیت‌الله کاشانی کار کند دوست داشت درباره نواب‌السلطنه هم کار کند.  

آناهتیا دری نیز در ادامه خطاب به پدرش گفت: من خوشبخت‌ترین دختری بودم که پدری مثل تو داشته‌ام.

او سپس خطاب به حاضران گفت: پدرم عاشق محمدعلی فردین بود و بسیار برای او اشک ریخت. من روزی کتابی درباره پدرم خواهم نوشت.

در پایان این مراسم به امامت حجت الاسلام دعایی بر پیکر ضیاءالدین دری نماز قرائت و سپس پیکر وی برای تدفین به قطعه هنرمندان منتقل شد.