مخاطبان درباره نگاه شخصی «۱۰ روز با عکاسان» چه گفتند

به گزارش ایلنا، بخش «نگاه شخصی» از چهارمین دوره به همایش ۱۰ روز با عکاسان اضافه شد و تاکنون با استقبال مخاطبان و علاقمندان مواجه شده و در ششمین دوره نیز ۲۸ عکاس تجربه‌ها و نگاه شخصی خود را در این بخش بیان کردند.

امید رستمی یکی از مخاطبان بخش نگاه شخصی ششمین همایش ۱۰ روز با عکاسان گفت: قبل از حضور در این برنامه فکر می‌کردم که نگاه شخصی تنها می‌تواند متعلق به عکاسانی باشد که سابقه‌ای طولانی دارند و به عنوان پیشکسوت کارنامه‌ای را با خود به دوش می‌کشند اما این نگاه با حضور در این نشست‌ها برای من منتفی شده است.

او که طراحی گرافیک می‌خواند، گفت: در این برنامه بسیاری از عکاسان جوان بودند که با ارائه پروژه‌های متنوع خود توانستند نگاه ویژه‌ای را نسبت به شکل عکاسی خود ارائه کنند. نگاهی که به نظر می‌رسد در آینده می‌تواند خروجی چشمگیری داشته باشد.

رضا کربلایی نیز یکی دیگر از مخاطبان این بخش بود. او گفت: نمی‌توان برخی از توضیحاتی را که در این جلسات بخصوص از سوی عکاسان جوان مطرح می‌شود، نگاه شخصی نام گذاری کرد. نگاه شخصی به نظر وجهی عمیق‌تر دارد و ارائه یک پروژه و صحبت کردن پیرامون آن نمی‌تواند برای ما آگاهی نسبت به یک نگاه وسیع عکاسانه به وجود آورد و فکر می‌کنم باید در این نگاه تردید کرد.

او که دانشجوی رشته عکاسی است ادامه داد: البته فکر می‌کنم دریافت‌ها از این نشست‌ها به خود مخاطبان هم بستگی دارد. به دلیل اینکه با بسیاری از نظرات مطرح شده در این نشست‌ها مخالف بودم سعی می‌کنم بر مسیر خود حرکت کنم و بتوانم از دل نقاط ضعف جاری در این نگاه‌ها، به قوت نگاه خود برسم.

سمیرا شیدافر که دانشجوی نقاشی است، معتقد است: این برنامه‌ها در یک نمای کلی می‌تواند ما را با نگاه‌های مختلف عکاسان مواجه کند. جدای از تجربه‌های عکاسانه و نگاه شخصی در ارائه اثر هنری نکته‌ای که در این نشست‌ها آموزنده بود، کیفیت پروسه عکاسی بسیاری از عکاسان بود. سختی‌ها و ترس‌ها و شادی‌هایی که در دل یک خطرپذیری به آن رسیده‌اند.

او گفت: این نگاه تاثیر مهم‌تر و ویژه تری در درک فضای ذهنی یک هنرمند دارد. این برنامه موجب آن شد تا دید من در تشخیص عکس خوب از بد گسترش پیدا کند و نحوه برخورد فکری برخی عکاسان با مقوله هنر و ابزارکارشان آموزنده بود.

این دانشجوی رشته نقاشی گفت: ما متاسفانه این دست فضا‌ها را در طول سال خیلی کم می‌بینیم و فکر می‌کنم اگر بیرون از این رویداد که شبیه یک دانشگاه فشرده بود بیشتر ببینیم اتفاق بهتری رخ خواهد داد. ما باید استمرار را در این کار لحاظ کنیم.