نمایشگاهی از دفرماسیون‌های ماهی و پروانه

مهربان پژوه در این نمایشگاه 38 اثر با تکنیک گواش و آبرنگ روی مقوا را به نمایش گذاشته و در یادداشتی برای این نمایشگاه نوشته است: رنگ­‌ها و فرم­‌های متعدد و متنوعی که در این آثار با جدیت و برجسته پدیدار شده­‌اند و پیش چشم قرارگرفته‌اند در نگاه نخست به شدت بیانگر تفکیک و مرزبندی، جدایی این از آن و اینجا از آنجا و این زمان از آن زمان است. اما مرزها میان این رنگ­‌ها و فرم­‌ها با تفاوت­‌ها و حتی تناقض­‌ها می­‌توانند معنای سلبی نداشته باشند و محمل ارتباط قرار گیرند تا رنگ­‌ها و فرم­‌ها در نهایت تمایز همنشین شوند. این آثار برخاسته از طبیعت و هستی پیرامون و جهان زیسته­‌ی ما و برساخته­‌ی آن است که از خیال و ذهن گذر کرده است. عناصری طبیعی و واقعی که همنشینی آن­‌ها از شدت حضور کمتر دیده می­‌شود و حالا از دنیای واقعی در این قاب­‌ها مناسبات خود را به نمایش می­‌گذارند تا انسان سکنا گرفته در همین جهان به روابط وجوه مستقیم و غیرمستقیم این عناصر بیندیشد و این روابط را ادراک کند. دادگی رنگ­‌ها، فرم­‌ها و طرح‌های آشنا در برخورد با پدیدارهای واقعی که جدایی انسان و مکان و زمان را در جهان معاصر که عصر ارتباطات خوانده می­‌شود و نحوه­‌ی مواجهه­‌ی مخاطبان با آن­‌ها، بازنگری به همنشینی عناصر پیرامون را فراهم می‌کند. عناصری که می­‌توانند در هر مکان و زمانی قرار گیرند و همنشین یکدیگر شوند. این آثار با تکنیک­‌های آبرنگ، گواش و ماژیک روی مقوا خلق شده­‌اند و دفرماسیون طرح­‌هایی از ماهی و پروانه یا ماهی­‌ها و پروانه­‌ها را که از دنیای واقعی خود جدا شده­‌اند، نمایش می‌دهد تا ما را به اندیشه درباره اکنون دنیای واقعی فراخواند. آثار گرچه لایه­‌هایی از هنر ایرانی و بومی را در خود دارد اما ساختاری مفهومی و استعاری دارد تا برای ساکنان این جهان قابلیت درک و دریافت داشته باشد.