شیرین‌زبان‌ها و خوش‌تیپ‌ها دنبال بازیگری هستند/این همه ورزشکار و فوتبالیست در تئاتر و سینما چه می‌کنند؟

به گزارش خبرنگار ایلنا، مصطفی ملک مکان با بیان اینکه داستان نمایش غسالخونه درباره غسالخانه‌ای است که برایش هیچ زمان و مکانی  مشخص نشده است؛ گفت: اینجا غسالخانه‌ای است که 1700 روز است یکسری جنازه را هر روز در آن می‌شورند و آماده خاکسپاری می‌کنند.

ملک مکان ادامه داد: بنابر دلایلی این غسال‌ها مجبورند این تعداد جنازه را هر روز بچرخانند و یک لوپ دایره‌وار را تشکیل دهند. در این غسالخانه رئیسی مقتدر داریم که در آخر نمایش متوجه چنین کاری می‌شود؛ ولو اینکه او معتقد است جنازه‌ها باید برود و به دست خانواده‌ها برسد. در آخر متوجه می‌شود به دلیل اینکه شهر در محاصره است نمی‌توانند پیکر این شهدا را منتقل کنند.

ملک مکان با اشاره به اینکه ایده نمایش از یک اتفاق واقعی بوده است، گفت: در جنوب کشور ساختمان تخریب شده‌ای از یک غسالخانه را دیدم و با کمی پیگیری متوجه شدم یکسری از جنازه‌ها را در این غسالخانه می‌شسته‌اند؛ این غسالخانه درواقع خانه یکی از مردم همان شهر بوده که اعتقاد داشته هرکسی که می‌میرد باید قبری داشته باشد و باید سریع کارش انجام شود. در طول جنگ به دلیل اینکه متاسفانه تعداد تلفات زیاد بوده آن فرد خانه‌اش را تبدیل به غسالخانه می‌کند. با سهند خیرآبادی نویسنده اثر صحبت کردم و ایده را مطرح کردم و ایشان آن را پردازش کرد و تبدیل به نمایشنامه‌ای خوب شد.

او با بیان اینکه شیوه اجرایی خاصی در نمایش به کار نبرده است، گفت: ما در تمرین‌ها سعی کردیم بیشتر از خود بازیگرها بگیریم و به خودشان بدهیم تا مقوله واقعیت‌پذیری هم برای بازیگر و هم برای مخاطب تشدید شود. سه ماه برای تمرین «غسالخونه» وقت گذاشتیم و با ایده‌پردازی‌های مختلف بازیگران روبرو شدیم که با کمک آنها توانستیم این کار را انجام دهیم. به صورت اتودوار از اکت و کار خود بازیگرها کمک گرفتیم و به خودشان دادیم.

این کارگردان تئاتر با اشاره به ملاک انتخاب بازیگرهای این نمایش گفت: در مرحله اول تاکید داشتم که اکثر بازیگران من به چند مقوله اعتقاد کامل داشته باشند؛ اولین آن عشق و دومی شرافت و انسانیت بود. بعد شروع کردیم به انتخاب یکسری بازیگرانی که فضای تئاتری را بشناسند. ما خیلی بازیگر داریم اما متاسفانه بسیاری از آنها با فضای تئاتر آشنا نیستند. همه صنوف یکسری قواعد دارند که از ورود افراد مختلف به آن صنف ممانعت می‌کند اما در بازیگری تئاتر اینطور نیست. به طور مثال آیا به من می‌توانند روپوش پزشکی دهند و من بروم در بیمارستان مردم را معالجه کنم؟ طبیعتا پاسخ منفی است. 

ملک مکان با تاکید بر اینکه اولین دلیل انتخاب این بازیگران این بود که بازیگرانش تخصص‌شان بازیگری باشد و بازیگری و تئاتر را بشناسند، گفت: متاسفانه این مقوله اپیدمی می‌شود و این خیلی خطرناک است که افرادی با تخصص‌های مختلف وارد تئاتر شوند. ما فوتبالیست را داریم در تئاتر راه می‌دهیم؛ اگر به همین نحو باشد خب به من هم یک دست لباس دهند بروم فوتبال بازی کنم. چرا در تئاتر چنین اتفاقی می تواند رخ بدهد و در بقیه حرفه‌ها نمی‌شود؟

او با بیان اینکه متاسفانه ما مدیریت درستی در این مقوله نداریم، گفت: هرکسی که احساس می‌کند بازیگر یا شیرین زبان یا خیلی خوش‌تیپ است سریع می‌آید تا بازیگر شود، درحالی که این مسائل در بازیگری تئاتر واقعا ملاک نیست. برای من که تخصص و تحصیلاتم تئاتر است دیدن این مقوله اسفناک است که متاسفانه در حال همه‌گیر شدن است.

ملک مکان ادامه داد: من به رامین پرچمی می‌گویم سوپراستار چون بی‌نهایت اخلاق حرفه‌ای دارد. کدام بازیگر حرفه‌ای را داریم که سر کار بیاید و سه ماه تمرین کند؟ بازیگران چهره در اولین مرحله عنوان می‌کنند که یک نفر بیاید اکت من را برود بعد ایشان سه جلسه بیاید تمرین کند و اجرا برود.

کارگردان نمایش غسالخونه یادآور شد: زمانی که احساس بازیگر شدن به برخی دوستان دست می‌دهد به جای اینکه بیشتر مطالعه و بیشتر علم‌اندوزی کنند، بیشتر سلفی می‌گیرند و درگیر حاشیه می‌شوند. برخی سلبریتی شدن را در تعداد لباس‌ها یا تعداد میک‌آپ‌های مختلف می‌بینند و این اشتباه است.

ملک مکان ادامه داد: برای آنها که از سینما وارد تئاتر می‌شوند جای توجیه هست اما این همه ورزشکار و فوتبالیست چرا وارد بازیگری تئاتر می‌شوند؟ چون شم هنری دارند؟ خب من هم می‌توانم بگویم شم جراحی دارم اما چرا به من اجازه جراحی نمی‌دهند؟ چون مبحث تخصص وارد می‌شود و چون مساله جان انسان مطرح است. درحالی که فراموش می‌کنند اینجا هم با نداشتن تخصص در واقع فرهنگ و مخاطب را بیمار می‌کنید. الان مخاطب ما متاسفانه بیمار است. جنس هنری که می‌پسندد خیلی سطح پایین شده و منشا آن از همین موارد است. قبلا شعاری را همیشه سر می‌دادیم که شما اجازه بدهید ما تئاتر اجرا کنیم تا جامعه‌ای بافرهنگ خدمتتان ارائه کنیم؛ اما کو؟ این چه فضایی است که به وجود آورده‌اند و کسی هم آن را مدیریت نمی‌کند؟ به همین دلایل بود که سراغ این بازیگران رفتم که اول از همه بازیگر باشند نه اینکه بازیگری را دوست داشته باشند.

شبنم گودرزی، نادر فلاح، علی برقی، محمد حسینی، مصطفی پور‌یوسف، جوانه دلشاد، حسین سپهرنژاد، اریک قاراسمیان، اردوان اربابی، هادی محرابی و رامین پرچمی (به ترتیب حضور در صحنه) بازیگران نمایش «غسالخونه» هستند که با نویسندگی سهند خیرآبادی و کارگردانی مصطفی ملک‌مکان از 19 شهریور در تالار حافظ روی صحنه رفته است.