حمایت فریدون جنیدی از تشکیل اتحادیه کشورهای وارث تمدن ایرانی

به گزارش ایلنا؛ فریدون جنیدی، مدیر عامل بنیاد نیشابور، در دیدار جمعی از اعضای پویش مردمی حمایت از تشکیل اتحادیه کشورهای وارث تمدن ایرانی (اکوتا) گفت: تشکیل اتحادیه کشورهای وارث فرهنگ و تمدن ایرانی، طرح مفیدی است؛ ولی قبل از آن، خود ما در درون کشورمان باید دور هم جمع شویم و در ابتدا باید گروهها و افرادی که با این مسأله موافقند؛ مثلا دکتر داریوش فرهود، پدر علم ژنتیک ایران که در این راستا تألیفات و فعالیت هایی داشته است، با یکدیگر همگام شده و منسجم برای این کار تلاش کنند.

وی درباره جایگاه زبان فارسی در منطقه نیز گفت: دشمنان زبان فارسی برای تضعیف آن کوشش بسیاری کرده اند و مثلاً سعی می کنند تا جمهوری آذربایجان را که برخی از بزرگترین شاعران پارسی گوی از آن دیارند، با زبان فارسی بیگانه کنند؛ بنابراین، ما باید مواظب این دسیسه باشیم و به زبان فارسی بیشتر اهمیت بدهیم.

جنیدی درباره کوشش های برخی فرهیختگان و بزرگمردان در آن سوی مرزها برای پاسداری از میراث زبان فارسی، افزود: ۸ سال پیش به همایشی برای بزرگداشت احمدشاه مسعود در افغانستان دعوت شدم و در بخشی از سخنرانی ام، ۸ دقیقه درباره احمد شاه مسعود صحبت کردم و با مقایسه کارهای او با کارهای رستم دستان، نتیجه گرفتم که ما باید بپذیریم که احمد شاه مسعود، فرزند یگانه و به حق جهان پهلوان، رستم دستان و سام نریمان است و نگهبان مرزهای شرقی و فرهنگ ایرانی و زبان فارسی بوده است که این سخنم، با استقبال حاضران در همایش رو به رو شد و مردم در یک تالار چندهزار نفری ۱۳ دقیقه و نیم در تائید سخنانم درباره احمدشاه مسعود، دست زدند که شاید بزرگترین استقبال از یک سخنرانی در جهان بوده باشد. بار دیگر نیز در مراسم بزرگداشتی که ۶ ماه پیش برایش تشکیل گردید، رفتار احمدشاه مسعود را با گفتاری گزیده از بزرگمهر مقایسه کردم که سخت مورد توجه قرار گرفت و نشان داد که راهکار فرهنگی برای دریافت یگانگی فرهنگی درست تر است.

این پژوهشگر فرهنگ و زبان‌های باستانی افزود: به همین شکل، شخصیت های فرهنگی زیادی در جمهوری آذربایجان هم هستند که دل در گرو همگرایی دوباره با ایران فرهنگی و بازگشت به زبان فارسی دارند؛ مثلاً «اقرار علی اف»، رئیس آکادمی تاریخ آذربایجان، کتابی به نام «آتورپاتکان» که تلفظ پهلوی آذربایجان است، نوشت و نویسندۀ نامبردار تاجیکستانی، شادمان یوسف، به خواهش من، متن روسی آن را برایم به فارسی ترجمه کرد و من هم با زیرنویس های فراوان آن را به چاپ رساندم. بعدها که از طرف سفارت ایران در آذربایجان کسی به نزدم آمد به او گفتم که اقرار علی اف، تنها آرزویش این است که به ایران بیاید؛ شما کمک کنید تا به آرزویش برسد. اما آنها نه تنها کمک نکردند، بلکه مانع سفرش به ایران شدند و نهایتاً هم به ایران نیامد و مسئولان جمهوری آذربایجان (اَران) شمالی از نوشتن این کتاب توسط اقرار علی اف به هراس افتادند و حتی در مجلسشان نام بنیاد نیشابور را بردند و هشدار دادند که کار بنیاد نیشابور و فریدون جنیدی در ترجمه کتاب آتاتورپاتکان به زیان ماست!.

این اسطوره شناس ایرانی با تأکید بر این که «منظور من از ایران، همۀ ایران فرهنگی است و به این که برای این ایران و مردم آن چه باید کرد، در طول دهه ها، بسیار فکر کرده ام»، افزود: از اوان جوانی با الهام از این شعر معروف سعدی شیرازی، «سعدی به روزگاران مهری نشسته در دل؛ بیرون نمی توان کرد، الا به روزگاران»، دریافتم که باید با همت و صبر، کار فرهنگی کرد.

جنیدی افزود: هر چند کار فرهنگی دیر به نتیجه می رسد، اما به خوبی به بار می نشیند؛ همان گونه که ما در بنیاد نیشابور، از سال های دور با تمرکز بر کار فرهنگی، کلاس هایی تشکیل دادیم و اکنون علاقه مندانی از تاجیکستان، افغانستان، ارمنستان و کردستان های شمالی (در ترکیه) و غربی (در عراق) هم با ما در بنیاد نیشابور همکاری دارند.

این استاد ایران‌شناس با تأکید بر این که با تمرکز بر کار فرهنگی، می باید یگانگی فرهنگی ای که در منطقه ایران فرهنگی بوده و توسط استعمارگران تضعیف شده است را دوباره تقویت کنیم، افزود: باید بدانیم که همگرایی مردمانی که دو ـ سه سده پیش، از زمان قاجاریه و حتی صفویه از هم جدا کرده شدند، به سرعت شدنی نیست و امروزه ما باید با الهام از آن شعر سعدی، برای بیرون کردن آن قهری که بر دل ها نشانده اند، سال ها بکوشیم و بگوییم: «سعدی به روزگاران، "قهری" نشسته در دل؛ بیرون نمی توان کرد، الا به روزگاران»!

مدیرعامل بنیاد نیشابور درباره امکان همگرایی در میان مردمان منطقه ایران فرهنگی گفت:  به رغم کوچک ساختن وطن مان در سده های گذشته، خوشبختانه «ایران» در مقایسه با بسیاری از کشورها، هنوز این موقعیت را دارد که قطب منطقه ای یک همگرایی باشد؛ ایران راهش به دریای آزاد باز است و این در ارتباط با سایر کشورها، ظرفیت بسیار مهمی است؛ چرا که افغانستان، تاجیکستان، ازبکستان، قزاقستان و مرو ـ که امروزه ترکمنستان نام دارد ـ راه دریایی شان به جهان آزاد از ایران است و حتی آران که اکنون جمهوری آذربایجان نامیده می شود و نیز کردستان غربی واقع در عراق باز هم راهشان از ایران است. این کشورها ناچارند که از ایران یاری بگیرند و ایران نیز باید به آنها یاری کند که البته این چنین هم می کند.

جنیدی تأکید کرد: با بسترهای فرهنگی و اجتماعی تاریخی و امکانات کنونی، اگر همگرایی بین مردمان منطقه به صورت هدفمند از سوی دولتمردان تقویت شود و تبادلات اقتصادی و گردشگری صورت گیرد، مردمان این کشورها، خودشان به سوی همگرایی بیشتر یا آن چه شما می گویید، تشکیل «اتحادیه کشورهای وارث تمدن ایرانی» گام برخواهند داشت.

وی با تأکید بر این که هیچ کس حق ندارد فرزند را از مادر جدا کند، افزود: علاوه کشورهای مستقل وارث تمدن ایرانی، کشورهای دیگری که می توانند خودشان را با ما هم پیوند کنند، مانند عراق  کنونی که در گذشته تاریخ، آسورستان نام داشت و پایتخت تاریخیِ ایران بود و بویژه کردهای خارج از مرزهای ایران کنونی نیز بخشی از این اتحادیه اند.

جنیدی با اشاره به این که به رغم وجود اشتراکات و بسترهای فرهنگی قوی و زیاد میان مردمان ایران و کشورهای حوزة ایران فرهنگی، هر گونه اقدام برای تشکیل این اتحادیه با برخی مقاومت های داخلی هر کشور و موانع خارجی رو به رو خواهد شد، مهمترین مانع برای تشکیل این اتحادیه را استعمار جهانی دانست و افزود: چرچیل، استالین و آیزنهاور در کنفرانسی که پس از شکست هیتلر در همین تهران داشتند، تأکید کردند که نگذارند ایران قدرتمند دوباره شکل بگیرد. اینان الان نیز از ایران می ترسند و اگر مردم ایران و دیگر کشورهای منطقه بخواهند با تشکیل اتحادیه ای منطقه ای به سوی شکوه و رونق حرکت کنند چه کارها که نخواهند کرد!

مدیرعامل بنیاد نیشابور با بیان این که یکی از راهکارهای تسریع در تحقق این اتحادیه این است که آن دسته از اندیشمندان این کشورها که علاقه مند به همگرایی اند هم این آرمان را با کار فرهنگی در کشورهای شان بپرورانند و گسترش دهند، افزود: اگر رویکرد دست اندرکاران همه این کشورها هم این باشد که در زمینه های مختلف اقتصادی، فرهنگی، توریسم و گردشگری و ... همکاری های منسجمی داشته باشند، یک امر آرمانی است که فواید بسیاری برای همه مردمان منطقه به دنبال خواهد داشت.