جای اسطوره‌های ژانر وحشت در تئاتر است

امیر علی نبویان در همین رابطه گفت: اگر متن فرد دیگری بود، هیچ‌گاه به خودم این جسارت را نمی‌دادم که به‌کارگردانی تئاتر ورود کنم اما چون نمایشنامه «ریش فیدل، غبغب مرکل» را از هرکسی بهتر می‌شناسم، سعی کردم کارگردانی را با این اثر آغاز کنم و همین نویسنده اثر بودن به من جسارت داد تا در جهت با کیفیت‌تر ارائه دادن تجربه نخستین‌ام، قدم‌های محکم‌تری بردارم.

او با بیان اینکه "ریش فیدل غبغب مرکل"، یک نمایش ایرانی است گفت: یکی از ویژگی‌های نمایش ما موزیکال و مسجع بودن آن است؛ و همین مهم بودن کلام به عنوان عنصری تأثیرگذار، کارگردانی پیچیده‌ای را نمی‌طلبید و به کسی نیاز داشت که کارگردانی نکند، بنابراین خودم سکان را به دست گرفتم، اما فقط بازیگردانی کردم.

نبویان با بیان اینکه نمایش ما اثری است بر اساس «نمایش ایرانی» شامل تعزیه و تخته حوضی؛ که همین موضوع نیز تکلیف مرا در ارائه میزانسن، روشن می‌کرد، گفت: این نمایش وام‌دار تمام آن چیزهایی است که در تاریخ نمایش ایرانی وجود داشته است. این دیدگاه، در طراحی‌صحنه هم به‌چشم می‌خورد؛ به‌عنوان مثال سکویی که روی صحنه وجود دارد، در تعزیه، نمایش تخت‌حوضی و... نیز وجود دارد و حضور این سکو، نوعی نشانه است.

نبویان درباره چگونگی انتخاب بازیگران «ریش فیدل غبغب مرکل» گفت: بازیگران نمایشم دو دسته اند. یک دسته آنهایی که در درجه اول نوازنده اند و فضای نمایش می طلبید که بازیگر باشند و البته تجربه بازی روی صحنه را داشته باشند؛ به همین دلیل به سراغ چنین بازیگرانی رفتم که چنین ویژگی هایی داشتند؛ و دسته دوم بازیگرانی که پیشینه تئاتری ایرانی دارند و این گونه از تئاتر رامی شناسند؛ هنرمندانی مثل سپند امیرسلیمانی که بازیگری ویژگی ژنیکی خانوادگیشان است یا هدایت هاشمی که پیشینه پر رنگی در این زمینه دارد و مانند دیگر اعضای گروه با تجربه تئاتر است.

نبویان درباره حضور بازیگران از جنس‌های مختلف در نمایش «ریش فیدل، غبغب مرکل» گفت: بهار نوروزپور؛ همسر من، موزیسین است. بهرنگ بقایی و روزبه مهر از دوستان بهار بودند و از مدت‌ها قبل به من معرفی شدند. برای نقش صیاد، مطرب و راوی، نیاز به افرادی داشتیم که در وهله اول موزیسین باشند و تجربه بازیگری نیز داشته باشند. صیاد؛ پرده‌خوانی و نقالی را برعهده دارد، در برخی از صحنه‌ها معرکه‌گیری می‌کند. حتی در بخش‌هایی صدای تعزیه را می‌شنویم که کار روزبه است.

او ادامه داد: متاسفانه در تئاتر چنین افرادی بسیار کم هستند. روزبه و بهرنگ سابقه تئاتر کار کردن را داشته‌اند اما وجه موزیسین بودن آن‌ها برای ما بیشتر اهمیت داشت. درباره باقی بازیگران باید بگویم که هدایت هاشمی و گروه «پاپتی‌ها» سال‌های‌سال است که در حوزه نمایش ایرانی فعالیت می‌کنند. اعضای این گروه این کار را به‌خوبی می‌شناسند. درنتیجه دردسر و مشکلی برای جفت‌وجور کردن بازیگران به‌ظاهر متفرق از هم نداشتیم.