«جیغ ِ بنفش ِ مونش به ایسم‌های پلاک ۴» به نمایش درآمد

به گزارش ایلنا، در این نمایشگاه که توسط الهام زارع‌نژاد گردآوری شده آثاری از فرشید پارسی‌کیا. ایلیا تهمتنی. سیامک تقی‌زاده، بابک حقی. مصطفا سون. کیوان مهجور. سیاوش مقیمیان. تهمینه منزوی. مرحوم هوشنگ ایرانی. شاهین نوروزی. رسول یونان به نمایش در می‌آید.

در بخشی از بیانیه این نمایشگاه به قلم الهام زارع‌نژاد آمده است؛

در این دوران، گویی در اشکال و صداها و سکوتی موهوم از تداعیِ معانی سرگردانیم و قدرتِ مطلقِ عالمِ رویا و این  بازی پوچ و بی‌انگیزه ذهن، این سیرِ آفاقِ ذهن، سامانِ روح و روانمان را در هم می‌کوبد تا به حل مشکل عمده زندگی نائل آید. سوررئال زیستن با صدای پُتکِ حقیقت در فرقِ روزها و بازگشتن به رئالِ روزمرگی... سیاهی شبها و ستارگان و رمانیستمِ رویاها وشکستن آنها و ایسم ها و ایسم ها ........

دنیای پر جنبش ما آکنده از صداهاست. خوشبختانه می​توانیم حواسمان را به صداهایی خاص معطوف کنیم و آنهایی را که خوشایندمان نیست، ناشنیده بگذاریم. شاید مقصودِ جان کیج در اثر (چهار دقیقه و سی ثانیه) که در آن پیانیست به مدت ٤ دقیقه و 33 ثانیه در برابر پیانو نشسته و هیچ چیز نمی​نوازد، نمایاندن همین نکته باشد. سکوت، شنوندگان را وا می​دارد تا متوجه تمامِ سر و صداهای محیط یا صداهایی شوند که خود پدید می​آورند و یا به تعبیری شنوندگان این قطعه را می​آفرینند.

این مجموعه با رویکرد صوت، سکوت و موسیقی گردآوری شده و در واقع می‌توانیم تاثیر این سه عنصر را بر روی آثار هنرمندان مشاهده کنیم. آنجا که موسیقی و شعر در فهماندن ​احساسات کوتاه می‌آیند و در هنرِ خویش فرو می​مانند، نوبت نقاشی شروع می​شود، حس​ها در قابِ عکسی بسته می‌شوند و ... درست مثل بافت چند صدایی که در موسیقی گاهی ملودی​های متفاوتی را بداهه پردازی می​کنند و به موسیقی بُعد می‌بخشند، مثل پرسپکتیو در نقاشی می​شود  هر خط، سببِ غنا و تعالی خطِ دیگر می​شود که در این میان سکوت نیز خود یک رَنگ است و هر کدام بر هر هنرمندی تاثیری متفاوت دارد. گاهی جیغ برای آنها صوت است و گاهی شعر و گاهی فریادی دلخراش که گوشِ جهان را کر می‌کند، گاهی کبود و دردناک، گاهی آبی و ملایم و گاهی گرم و شاد و طرب انگیز.

و به هرسو، هنرمنداز هریک ​از اینها که ​تاثیر بگیرد ​می‌خواهد اثری خلق کند شاید برای ماندگاری خویشتن، که بتواند سکوتِ سنگینِ سوتِ پایان را، به صوتِ خوشِ مانایی از خودش مبدل سازد برای بازماندگان، مثلِ ثبت صدای ناله‌هایِ مادرانِ فرزند از دست داده با صوتِ قاریها مثل سکوتِ هر روزه​ی چشمانِ پردردِ مردمانِ پریشانِ این شهر، مثلِ جیغِ رنگیِ ​کودکانِ ​بی​پناه مثلِ سکوتِ پیران و موسیقیِ جوانان، جوانانی که از خونشان لاله دمیده در هزاران عکس و نقاشی و ... ماندگارند...

کبود... غارِکبود می​دود، دست به گوش و فشرده پلک و خمیده، یکسره جیغی بنفش می‌کشد.

آرام باش شط دوردست... آرام باش

این نمایشگاه روز جمعه ۱۵ بهمن افتتاح و تا دوشنبه ۲۵ در گالری دنا به آدرس خیابان طالقانی. سپهبد قرنی. کوچه سوسن. پلاک۴ ادامه دارد.